ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η διττή επέτειος εθνικής και θρησκευτικής σημασίας γιορτάσθηκε στην Ελαφόνησο.
Την Ιστορική επέτειο της 6ης Ιουλίου του 1850 και την υπογραφή της σύμβασης με την Αγγλία με την οποία η Ελαφόνησος ενώθηκε οριστικά με την Ελλάδα, ύστερα από το Προεδρικό
Διάταγμα 54/2003, γιόρτασε και φέτος η Ελαφόνησος. Τον Άγιο Σπυρίδωνα, πολιούχο της Ελαφονήσου τίμησαν όπως κάθε χρόνο οι Ελαφονησιώτες στις 9 Ιουλίου με αφορμή την επέτειο
των εγκαινίων του ομώνυμου Ιερού Ναού, που χτίστηκε μαζί με τον οικισμό της Ελαφονήσου από τους Μανιάτες και ανακαινίστηκε το 1862.
Στο πλαίσιο του εορτασμού της διττής αυτής επετείου εθνικής και θρησκευτικής σημασίας για τους Ελαφονησιώτες, πραγματοποιήθηκαν στο νησί σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων τις μέρες
που πέρασαν. Πολύτιμη στο φετινό επετειακό γεγονός ήταν η συμβολή των Συλλόγων και των Φορέων του τόπου, του Πολιτιστικού Συλλόγου Ελαφονήσου, του Αθλητικού-Ποδοσφαιρικού
Συλλόγου «ο Ποσειδών» και της χορευτικής ομάδας Ελαφονήσου, οι οποίοι ανέλαβαν τη διοργάνωση και την υλοποίηση των επιμέρους εκδηλώσεων με τη συμμετοχή του κόσμου να επιβεβαιώνει τις προσδοκίες όλων. Το εορταστικό τετραήμερο έληξε με την καθιερωμένη τελετή της 9ης Ιουλίου.
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΔΗΜΟΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η διττή επέτειος εθνικής και θρησκευτικής σημασίας γιορτάσθηκε στην Ελαφόνησο.
Την Ιστορική επέτειο της 6ης Ιουλίου του 1850 και την υπογραφή της σύμβασης με την Αγγλία με την οποία η Ελαφόνησος ενώθηκε οριστικά με την Ελλάδα, ύστερα από το Προεδρικό
Διάταγμα 54/2003, γιόρτασε και φέτος η Ελαφόνησος. Τον Άγιο Σπυρίδωνα, πολιούχο της Ελαφονήσου τίμησαν όπως κάθε χρόνο οι Ελαφονησιώτες στις 9 Ιουλίου με αφορμή την επέτειο
των εγκαινίων του ομώνυμου Ιερού Ναού, που χτίστηκε μαζί με τον οικισμό της Ελαφονήσου από τους Μανιάτες και ανακαινίστηκε το 1862.
Στο πλαίσιο του εορτασμού της διττής αυτής επετείου εθνικής και θρησκευτικής σημασίας για τους Ελαφονησιώτες, πραγματοποιήθηκαν στο νησί σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων τις μέρες
που πέρασαν. Πολύτιμη στο φετινό επετειακό γεγονός ήταν η συμβολή των Συλλόγων και των Φορέων του τόπου, του Πολιτιστικού Συλλόγου Ελαφονήσου, του Αθλητικού-Ποδοσφαιρικού
Συλλόγου «ο Ποσειδών» και της χορευτικής ομάδας Ελαφονήσου, οι οποίοι ανέλαβαν τη διοργάνωση και την υλοποίηση των επιμέρους εκδηλώσεων με τη συμμετοχή του κόσμου να επιβεβαιώνει τις προσδοκίες όλων. Το εορταστικό τετραήμερο έληξε με την καθιερωμένη τελετή της 9ης Ιουλίου.
Προεξάρχοντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης, κ.κ. Ευστάθιου, εψάλη το πρωί της 9ης η Θεία Λειτουργία και η Δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα,
στο λιμάνι της Ελαφονήσου. Τη λιτάνευση της ιεράς εικόνας συνόδευαν η Αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου, Περιφερειακής Ενότητας Λακωνίας κυρία Τζανετέα Αδαμαντία, εκπρόσωποι των
Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας του νομού, ο Δήμαρχος Ευρώτα κύριος Γρυπίωτης Ιωάννης, οι Αντιδήμαρχοι των Κηθύρων κύριοι Πρωτοψάλτης Μιχαήλ και Μεγαλοκονόμος Νικόλαος, ο Πρόεδρος του ΔΣ του Δήμου Ανατολικής Μάνης κύριος Αναστασάκος Χρήστος, οι οικοδεσπότες ο Δήμαρχος Ελαφονήσου κύριος Ψαρομμάτης Παναγιώτης, τα μέλη του ΔΣ και των τοπικών Συλλόγων και βέβαια πλήθος κόσμου Ελαφονησιωτών και επισκεπτών του νησιού.
Την εικόνα του Αγίου κράτησαν παραδοσιακά νέοι ψαράδες καθ’ όλη τη διάρκεια της λιτανείας περιστοιχιζόμενοι από αγόρια και κορίτσια με παραδοσιακές ενδυμασίες και τον Ιερό Κλήρο σε δυο στίχους. Μετά την επιστροφή και αφού τελέστηκε η επιμνημόσυνη δέηση στο χώρο του Ηρώου, εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας από τη Φιλόλογο, καθηγήτρια του Γυμνασίου Ελαφονήσου, κυρία Χαντζή Ευσταθία.
Η καθιέρωση του εορτασμού των επετείων του ιστορικού και θρησκευτικού γεγονότος είναι μια ευκαιρία ανάδειξης της ιστορίας, της παράδοσης και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της
περιοχής. Είναι κυρίως μια ευκαιρία ανάδειξης της κοινωνίας των Ελαφονησιωτών, που ακούραστα εργάζεται για την ποιοτική αναβάθμιση της ζωής στο νησί, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της απομακρυσμένης και παραμεθορίου περιοχής, φροντίζοντας παράλληλα για τη διασφάλιση και προστασία του φυσικού κάλους και των πολιτισμικών στοιχείων, αλλά και τη διατήρηση της ναυτικής-αλιευτικής της κουλτούρας.
Η καθιέρωση του εορτασμού των επετείων του ιστορικού και θρησκευτικού γεγονότος είναι μια ευκαιρία ανάδειξης της ιστορίας, της παράδοσης και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της
περιοχής. Είναι κυρίως μια ευκαιρία ανάδειξης της κοινωνίας των Ελαφονησιωτών, που ακούραστα εργάζεται για την ποιοτική αναβάθμιση της ζωής στο νησί, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της απομακρυσμένης και παραμεθορίου περιοχής, φροντίζοντας παράλληλα για τη διασφάλιση και προστασία του φυσικού κάλους και των πολιτισμικών στοιχείων, αλλά και τη διατήρηση της ναυτικής-αλιευτικής της κουλτούρας.
Τη διττή αυτή επέτειο ο Δήμος Ελαφονήσου φιλοδοξεί να την αναγάγει σε μια λαμπρή γιορτή για τους ντόπιους και τους φίλους της Ελαφονήσου, με έντονο το τοπικό παραδοσιακό στοιχείο, αλλά και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αρμόζουν σε μια εθνικής και θρησκευτικής σημασίας γιορτή του μοναδικού νησιού της Πελοποννήσου.
Δήμος Ελαφονήσου, Ιούλιος 2012
--------------------------------------------------------
Πανηγυρικός Λόγος
Εορτασμός Επετείου 6 και 9Ιουλίου Ελαφόνησος 2012
Σεβασμιότατε,
Κυρία Αντιπεριφερειάχρη,
Κύριοι εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας,
Κύριοι Δήμαρχοι και Αντιδήμαρχοι,
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Αγαπητοί Ελαφονησιώτες
Σήμερα τιμούμε και γιορτάζουμε μια σημαντική θρησκευτική και ιστορική επέτειο για την Ελαφόνησο. Θρησκευτική λόγω της επετείου των εγκαινίων του ιερού ναού του Αγ. Σπυρίδωνα, του πολιούχου του νησιού που κτίστηκε μαζί με τον οικισμό από τους Μανιάτες. Ο Τζανετάκης, από τη γνωστή οικογένεια των Γρηγοράκηδων, ίδρυσε το 1837 το συνοικισμό της Ελαφονήσου, μαζί με τον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα που έμελλε να γίνει ο προστάτης Άγιος του νησιού.
Δήμος Ελαφονήσου, Ιούλιος 2012
--------------------------------------------------------
Πανηγυρικός Λόγος
Εορτασμός Επετείου 6 και 9Ιουλίου Ελαφόνησος 2012
Σεβασμιότατε,
Κυρία Αντιπεριφερειάχρη,
Κύριοι εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας,
Κύριοι Δήμαρχοι και Αντιδήμαρχοι,
Αγαπητοί προσκεκλημένοι,
Αγαπητοί Ελαφονησιώτες
Σήμερα τιμούμε και γιορτάζουμε μια σημαντική θρησκευτική και ιστορική επέτειο για την Ελαφόνησο. Θρησκευτική λόγω της επετείου των εγκαινίων του ιερού ναού του Αγ. Σπυρίδωνα, του πολιούχου του νησιού που κτίστηκε μαζί με τον οικισμό από τους Μανιάτες. Ο Τζανετάκης, από τη γνωστή οικογένεια των Γρηγοράκηδων, ίδρυσε το 1837 το συνοικισμό της Ελαφονήσου, μαζί με τον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα που έμελλε να γίνει ο προστάτης Άγιος του νησιού.
Παρότι η Ελαφόνησος ανήκε στους Άγγλους, η ίδρυση ενός ελληνικού οικισμού σε αυτήν αποτέλεσε το ισχυρότερο επιχείρημα για τις Ελληνικές κυβερνήσεις της εποχής, ώστε να διεκδικήσουν το νησί και τελικά να ενωθεί η Ελαφόνησος με την υπόλοιπη ελεύθερη Ελλάδα, το ιστορικό γεγονός που γιορτάζουμε σήμερα.
Το 1828 ο Καποδίστριας προέβη στη de facto προσάρτηση της Ελαφονήσου στην Ελλάδα, ενώ τον Μάρτιο του 1849 ο Άγγλος αρμοστής Λάυονς επαναδιεκδικεί το νησί από τον πρωθυπουργό Κων/νο Κανάρη. Στις 7 Ιουλίου του 1849 ο Άγγλος υπουργός Εξωτερικών Πάλμερστον ζητά με έγγραφό του προς τον πρέσβη Ουάις να εγκαταλείψουν οι Ελαφονησιώτες το νησί. Ύστερα από σειρά διενέξεων και διπλωματικών επεισοδίων στις 6 Ιουλίου 1850 ο υπουργός εξωτερικών Ανδρέας Λόντος, υπέγραψε σύμβαση με την Αγγλία, με την οποία η Ελαφόνησος ενωνόταν οριστικά με την Ελλάδα.
Δεν θα ήθελα όμως να σας κουράσω με ιστορικές λεπτομέρειες που σίγουρα γνωρίζετε. Αναμφίβολα, αυτή την ημέρα η ιστορία έρχεται στο προσκήνιο. Η λειτουργία της μνήμης, όμως, δεν είναι να δοξάζει το παρελθόν. Είναι να βοηθά να φανταστούμε το μέλλον.
«Η μνήμη συνιστά στοιχείο ταυτότητας», γράφει η Αβδελά. «Οι κοινές μνήμες που μοιραζόμαστε με άλλους νθρώπους σφυρηλατούν στενούς δεσμούς μαζί τους, την αίσθηση της κοινής μοίρας». Οι πρόγονοί μας δεν χρειάζονται πανηγυρικούς και εγκωμιαστικούς λόγους. Δε χρειάζονται μεγάλα λόγια. Χρειάζεται στοχασμός και εμβάθυνση.
Το δικαίωμα που μας έδωσαν να είμαστε σήμερα παρόντες μέσα στην ιστορία δεν είναι χάρισμα, αλλά χρέος απέναντι στο παράδειγμα ζωής που χάραξαν εκείνοι. Ότι επιτεύχθηκε ήταν αποτέλεσμα κοινής προσπάθειας Ελαφονησιωτών, Μανιατών, Κυθηρίων, πολιτικών και ανθρώπων με όραμα και σθένος απέναντι στις διεκδικήσεις και αξιώσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Ας παραδειγματιστούμε από τις δικές τους ενέργειες για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις προσκλήσεις και προκλήσεις των χαλεπών καιρών που διανύουμε.
Ο Δήμος Ελαφονήσου, ο μοναδικός νησιωτικός Καλλικρατικός δήμος της Πελοποννήσου, έρχεται να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις από ένα διαφορετικό μετερίζι, με αυξημένες αρμοδιότητες αλλά και υποχρεώσεις απέναντι στους δημότες του τόσο στον τομέα του πολιτισμού όσο και σε αυτούς της παιδείας, της υγείας, της ανάπτυξης.
Δεν είναι μόνο ένας ξεχωριστός τουριστικός προορισμός η Ελαφόνησος.
Αναμφισβήτητα οι φυσικές ομορφιές της είναι μοναδικές. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ένταξή της στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα NATURA 2000, ώστε να προστατευτεί η βιοποικιλότητα του οικοσυστήματός της, υποθαλάσσιου και χερσαίου.
Η Ελαφόνησος έχει να επιδείξει έναν αδιάλειπτο πολιτισμό που ξεκινά από τη νεολιθική εποχή και φτάνει ως τις μέρες μας περιμένοντας να αξιοποιηθεί και να προβληθεί κατάλληλα. Αρχαίοι ναοί που δεν έχουν ακόμη εντοπισθεί ή ανασκαφεί, ναυάγια που περιμένουν την υποβρύχια έρευνά τους, το μοναδικό Παυλοπέτρι, η προστασία και ανάδειξη του οποίου αποτελεί πια επιτακτική ανάγκη λόγω ακριβώς της μοναδικότητάς του.
Η πλούσια ναυτική και αλιευτική παράδοση με πολύπτυχες πολιτισμικές παραμέτρους σε ότι αφορά στην τεχνογνωσία, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα του τόπου είτε πρόκειται για τοπικές γαστριμαργικές συνήθειες είτε αφορά σε παραδοσιακές ντοπιολαλιές, ενδυμασίες, χορούς και παραμυθίες προβάλλεται και αναδεικνύεται πλέον σε έναν ιδιαίτερο τόπο, τουριστικό και επενδυτικό προορισμό.
Το 1828 ο Καποδίστριας προέβη στη de facto προσάρτηση της Ελαφονήσου στην Ελλάδα, ενώ τον Μάρτιο του 1849 ο Άγγλος αρμοστής Λάυονς επαναδιεκδικεί το νησί από τον πρωθυπουργό Κων/νο Κανάρη. Στις 7 Ιουλίου του 1849 ο Άγγλος υπουργός Εξωτερικών Πάλμερστον ζητά με έγγραφό του προς τον πρέσβη Ουάις να εγκαταλείψουν οι Ελαφονησιώτες το νησί. Ύστερα από σειρά διενέξεων και διπλωματικών επεισοδίων στις 6 Ιουλίου 1850 ο υπουργός εξωτερικών Ανδρέας Λόντος, υπέγραψε σύμβαση με την Αγγλία, με την οποία η Ελαφόνησος ενωνόταν οριστικά με την Ελλάδα.
Δεν θα ήθελα όμως να σας κουράσω με ιστορικές λεπτομέρειες που σίγουρα γνωρίζετε. Αναμφίβολα, αυτή την ημέρα η ιστορία έρχεται στο προσκήνιο. Η λειτουργία της μνήμης, όμως, δεν είναι να δοξάζει το παρελθόν. Είναι να βοηθά να φανταστούμε το μέλλον.
«Η μνήμη συνιστά στοιχείο ταυτότητας», γράφει η Αβδελά. «Οι κοινές μνήμες που μοιραζόμαστε με άλλους νθρώπους σφυρηλατούν στενούς δεσμούς μαζί τους, την αίσθηση της κοινής μοίρας». Οι πρόγονοί μας δεν χρειάζονται πανηγυρικούς και εγκωμιαστικούς λόγους. Δε χρειάζονται μεγάλα λόγια. Χρειάζεται στοχασμός και εμβάθυνση.
Το δικαίωμα που μας έδωσαν να είμαστε σήμερα παρόντες μέσα στην ιστορία δεν είναι χάρισμα, αλλά χρέος απέναντι στο παράδειγμα ζωής που χάραξαν εκείνοι. Ότι επιτεύχθηκε ήταν αποτέλεσμα κοινής προσπάθειας Ελαφονησιωτών, Μανιατών, Κυθηρίων, πολιτικών και ανθρώπων με όραμα και σθένος απέναντι στις διεκδικήσεις και αξιώσεις των Μεγάλων Δυνάμεων. Ας παραδειγματιστούμε από τις δικές τους ενέργειες για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις προσκλήσεις και προκλήσεις των χαλεπών καιρών που διανύουμε.
Ο Δήμος Ελαφονήσου, ο μοναδικός νησιωτικός Καλλικρατικός δήμος της Πελοποννήσου, έρχεται να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις από ένα διαφορετικό μετερίζι, με αυξημένες αρμοδιότητες αλλά και υποχρεώσεις απέναντι στους δημότες του τόσο στον τομέα του πολιτισμού όσο και σε αυτούς της παιδείας, της υγείας, της ανάπτυξης.
Δεν είναι μόνο ένας ξεχωριστός τουριστικός προορισμός η Ελαφόνησος.
Αναμφισβήτητα οι φυσικές ομορφιές της είναι μοναδικές. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η ένταξή της στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα NATURA 2000, ώστε να προστατευτεί η βιοποικιλότητα του οικοσυστήματός της, υποθαλάσσιου και χερσαίου.
Η Ελαφόνησος έχει να επιδείξει έναν αδιάλειπτο πολιτισμό που ξεκινά από τη νεολιθική εποχή και φτάνει ως τις μέρες μας περιμένοντας να αξιοποιηθεί και να προβληθεί κατάλληλα. Αρχαίοι ναοί που δεν έχουν ακόμη εντοπισθεί ή ανασκαφεί, ναυάγια που περιμένουν την υποβρύχια έρευνά τους, το μοναδικό Παυλοπέτρι, η προστασία και ανάδειξη του οποίου αποτελεί πια επιτακτική ανάγκη λόγω ακριβώς της μοναδικότητάς του.
Η πλούσια ναυτική και αλιευτική παράδοση με πολύπτυχες πολιτισμικές παραμέτρους σε ότι αφορά στην τεχνογνωσία, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα του τόπου είτε πρόκειται για τοπικές γαστριμαργικές συνήθειες είτε αφορά σε παραδοσιακές ντοπιολαλιές, ενδυμασίες, χορούς και παραμυθίες προβάλλεται και αναδεικνύεται πλέον σε έναν ιδιαίτερο τόπο, τουριστικό και επενδυτικό προορισμό.
Έναν τόπο, όμως, τον κάνουν οι άνθρωποί του. Μοναδικό κράμα Λάκωνα και νησιώτη, οι Ελαφονησιώτες διακρίνονται για την ιδιαίτερη κουλτούρα τους, αλλά και τη σπουδαία ναυτική τους παράδοση.
Οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού, ενεργό και συνεχώς αυξανόμενο ανθρώπινο δυναμικό, προσπαθεί να προάγει την επιχειρηματικότητα και ορθή ανάπτυξη του νησιού με σεβασμό προς το περιβάλλον και το χαρακτήρα του τόπου, αντιμετωπίζοντας πέρα από τις αντικειμενικές δυσκολίες των καιρών που διανύουμε και επιπρόσθετες, οι οποίες απορρέουν από τις ιδιαιτερότητες μιας νησιωτικής περιοχής.
Αντιμετωπίζοντας δυσκολίες της απομακρυσμένης και παραμεθορίου περιοχής, οι Ελαφονησιώτες καταφέρνουν και αναβαθμίζουν ολοένα την ποιότητα της ζωής τους διατηρώντας αναλλοίωτο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους διασφαλίζοντας τη φυσιογνωμία του τόπου και προστατεύοντας τα εξαιρετικά σημαντικά φυσικά και πολιτιστικά μνημεία της ευρύτερης περιοχής της Ελαφονήσου.
Οι Ελαφονησιώτες είναι αυτοί που χρόνια τώρα προστατεύουν τους θησαυρούς και τα μυστικά του τόπου. Οι «νησιώτες της Λακωνίας» διατηρούν ακούραστα έναν από τους μεγαλύτερους αλιευτικούς στόλους στη χώρα, προσδίδοντας στον τόπο το σπάνιο χαρακτηρισμό «αυθεντικό ψαρονήσι».
Χαρακτηριστικά της τοπικής κοινωνίας είναι η διατήρηση θεσμών και παραδόσεων, η νησιωτική φιλοξενία και η αυθεντικότητα στη συμπεριφορά, στοιχεία που σε συνδυασμό με φυσικό κάλος του τόπου κάνουν την Ελαφόνησο σε έναν ιδιαίτερο τόπο μόνιμης κατοικίας.
Σήμερα, τοπική αρχή και κοινωνία διεκδικούν την αναβάθμιση σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών και τη διασφάλιση συνεχούς εξέλιξης και προόδου. Απαιτείται λοιπόν συλλογικότητα και κοινό όραμα, για την υλοποίηση παροχών και προγραμμάτων που έχουν μπει οριστικά στις καλένδες.
Ας παραδειγματιστούμε από τα κατορθώματα και τα ολέθρια σφάλματα του παρελθόντος για να αντλήσουμε πίστη και θάρρος, ώστε να συμβάλλουμε -όσο μπορούμε-στην προκοπή και την ανάπτυξη του νησιού μας που με τόσους κόπους και θυσίες μάς εξασφάλισαν οι πρόγονοί μας.
Όσο βαριά και αν είναι η κληρονομιά τους, θα πρέπει να τη συνεχίσουμε και να προχωρήσουμε πιο πέρα την ευημερία αυτού του τόπου, με πράξεις και αποφάσεις τολμηρές, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι οι καιροί ου μενετοί.
Ευσταθία Χαντζή
Φιλόλογος
Καθηγήτρια Γυμνασίου Ελαφονήσου
-------------------------------
Σήμερα, τοπική αρχή και κοινωνία διεκδικούν την αναβάθμιση σε επίπεδο παροχής υπηρεσιών και τη διασφάλιση συνεχούς εξέλιξης και προόδου. Απαιτείται λοιπόν συλλογικότητα και κοινό όραμα, για την υλοποίηση παροχών και προγραμμάτων που έχουν μπει οριστικά στις καλένδες.
Ας παραδειγματιστούμε από τα κατορθώματα και τα ολέθρια σφάλματα του παρελθόντος για να αντλήσουμε πίστη και θάρρος, ώστε να συμβάλλουμε -όσο μπορούμε-στην προκοπή και την ανάπτυξη του νησιού μας που με τόσους κόπους και θυσίες μάς εξασφάλισαν οι πρόγονοί μας.
Όσο βαριά και αν είναι η κληρονομιά τους, θα πρέπει να τη συνεχίσουμε και να προχωρήσουμε πιο πέρα την ευημερία αυτού του τόπου, με πράξεις και αποφάσεις τολμηρές, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι οι καιροί ου μενετοί.
Ευσταθία Χαντζή
Φιλόλογος
Καθηγήτρια Γυμνασίου Ελαφονήσου
-------------------------------
Πηγή: elafonisos.gov.gr
-------------------------------
