Σχετικά με τα όσα -όχι ευχάριστα- δημοσιεύτηκαν πρόσφατα για την Αίθουσα του Κυθηραϊκού Συνδέσμου και τους ευεργέτες της, είμαι υποχρεωμένος να κάνω γνωστά και τα πάρα-κάτω:
Είμαι ο τελευταίος επιζών από τα Συμβούλια του Συνδέσμου εκείνης της δεκαετίας κατά την οποία ο Σύνδεσμος δημιούργησε ένα τεράστιο έργο.
Παρουσιάζω εδώ τις πινακίδες που βρίσκονται εντοιχισμένες στο υπόστεγο του λιμενικού έργου στο Καψάλι, που λένε πολλά.
Νιώθω ότι εκπροσωπώ τους αξιόλογους, δημιουργικούς, αλησμόνητους συνεργάτες μου εκείνης της δεκαετίας, η μνήμη των οποίων αλλά και των μεγάλων ευεργετών που μας συμπαραστάθηκαν τότε, ταπεινώθηκε με την καθαίρεση των πινακίδων και των φωτογραφιών.
Δεν είχαν να κάνουν κάτι σημαντικότερο; Οι ευεργέτες μας τους ενόχλησαν; Δεν γνωρίζουν ότι αν έλειπαν αυτοί και κύρια το ζεύγος του Αείμνηστου μεγαλοεφοπλιστή Λιβανού ίσως ο τόπος μας δεν θα είχε αυτό το εργαλείο- κόσμημα μέσα στο οποίο γίνονται οι σημαντικότερες εκδηλώσεις του νησιού μας;
Κανείς από εμάς όλους και είμαστε πολλοί δεν κατάλαβε το γιατί, και όσες φορές ρωτήσαμε πήραμε διαφορετικές απαντήσεις: Όπως ότι θα τις φτιάξουν πολυτελέστερες και θα τις ξαναβάλουν κ.λπ. Το μεγάλο ερώτημα που μας βασανίζει είναι, δεν μπορούσαν να φτιάξουν τις πολυτελέστερες πρώτα και με μια κίνηση να τις αλλάξουν; Έπρεπε να προηγηθεί η καθαίρεση; (δύο χρόνια λείπουν από τη θέση τους). Ειδικά τις φωτογραφίες του ζεύγους Λιβανού και Στάη δεν μπορούσαν με μια απλή φωτογράφηση να τις κάνουν καινούργιες; Αλλά και γιατί; Η παλιά φωτογραφία έχει μεγαλύτερη αξία από την καινούργια, δεν το γνωρίζουν.
Θα μπορούσα να πω πολλά όμως, θα τελειώσω με το εξής που όλους μας τότε είχε συγκινήσει βαθύτατα:
Είχε τελειώσει το έργο, ήταν όλα άψογα.
Για θέρμανση και επειδή οι χειμερινές εκδηλώσεις δεν ήταν πιο πολλές από πέντε-έξη τη σαιζόν, αποφασίσαμε και βάλαμε μια τριφασική ενισχυμένη παροχή ρεύματος και μέσα στο χώρο τοποθετήσαμε δέκα ηλεκτρικά καλοριφέρ των 2,5 kw έκαστο.
Όταν το επόμενο καλοκαίρι ήρθε η αλησμόνητη κυρία Μελπομένη (παραθέτω τη Φωτογραφία της), και αφού τα επιθεώρησε όλα και εξέφρασε μεγάλη ικανοποίηση, για ένα μόνο ζήτησε να βελτιωθεί, τη θέρμανση. Μας είπε ότι πολύ πρόσφατα στο σπίτι της είχε τοποθετήσει ένας σύγχρονο για την εποχή σύστημα, και θα μας έστελνε τους τεχνικούς της να μας κάνουν τη μελέτη και να μας φέρουν ένα ίδιο και εδώ. Όλα έγιναν ταχύτατα και έτσι η αίθουσα απέκτησε το μηχάνημα θέρμανσης που διαθέτει έως σήμερα. Αυτό αργότερα που οι συνθήκες άλλαξαν (κλιματική αλλαγή) συμπληρώθηκε και με τη μονάδα ψύξης με πολύ λίγα χρήματα και έγινε κλιματιστικό.
Από ότι θυμάμαι για την Αίθουσα οι φίλοι μας είχαν διαθέσει ως τότε περίπου εννιακόσιες χιλιάδες δραχμές, για δε το μηχάνημα θέρμανσης με πολύ ευχαρίστηση έδωσαν ακόμη 220.000.
Αλλά και ό άλος γίγαντας ο Νικόλαος Λουράντος, αυτός ως κάποια στιγμή είχε προσφέρει 1000 λίρες Αυστραλίας για την αίθουσα. Το ποσόν αυτό παρέμενε στο Ταμείο του Κυθηραϊκού Συνδέσμου ενώ εμείς στο λιμενικό έργο είχαμε τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Του στέλλω λοιπόν ένα γράμμα και του ζητώ να υποδείξει στο Δ/Σ του Συνδέσμου να δανείσει το ποσόν προσωρινά για το λιμενικό έργο. Ξέρετε πια ήταν η απάντηση; έστειλε αμέσως άλλες χίλιες λίρες για τα λιμενικά και παρακάλεσε να αφήσουμε τα άλλα για το σκοπό, που τα είχε στείλει.
Ακόμη ο Λουράντος όταν κάναμε τα αποκαλυπτήρια της πινακίδας με την οποία δώσαμε το όνομά του στο έργο του Καψαλιού και ταυτόχρονα εκεί μπροστά κάναμε κολυμβητικούς αγώνες προς τιμή του, συγκινήθηκε σε τέτοιο βαθμό που έταξε για όσο θα ζούσε 1000 δολάρια κάθε χρόνο, με αυτά τα χρήματα τότε δημιουργήσαμε τα τμήματα ιστιοπλοΐας και θαλασσίου σκι του ΝΟΚ, αναδείξαμε πρωταθλητές Ελλάδος του Ομίλου μας, μάθαμε χιλιάδες παιδιά σωστό κολύμπι και κάναμε τα άγνωστα ως τότε Κύθηρα πασίγνωστα.
Αυτούς τους μεγάλους φίλους τους γίγαντες της προσφοράς «εμείς» σήμερα απομακρύναμε από το ιερό αυτό χώρο που τους ανήκει.
Δυο χρόνια αγωνιζόμαστε όλοι όσοι διαφωνήσαμε με την κίνηση αυτή.
Δεν πειράζει άνθρωποι είμαστε σφάλματα κάνουμε, εμείς είμαστε έτοιμοι να τους συγχωρήσουμε αρκεί να διορθώσουν το λάθος τους και κάτι ακόμη: Στο βιβλίο μου «Φουρτούνες στα Κύθηρα» όλα αυτά έχουν καταγραφεί με εικόνες και ντοκουμέντα, όποιος δεν έχει λεπτά να το προμηθευτεί να έλθει να του το προσφέρω.
-------------------------------------------
Κύθηρα 11/12/2012. Μαν. Δαπόντε
Είμαι ο τελευταίος επιζών από τα Συμβούλια του Συνδέσμου εκείνης της δεκαετίας κατά την οποία ο Σύνδεσμος δημιούργησε ένα τεράστιο έργο.
Παρουσιάζω εδώ τις πινακίδες που βρίσκονται εντοιχισμένες στο υπόστεγο του λιμενικού έργου στο Καψάλι, που λένε πολλά.
Νιώθω ότι εκπροσωπώ τους αξιόλογους, δημιουργικούς, αλησμόνητους συνεργάτες μου εκείνης της δεκαετίας, η μνήμη των οποίων αλλά και των μεγάλων ευεργετών που μας συμπαραστάθηκαν τότε, ταπεινώθηκε με την καθαίρεση των πινακίδων και των φωτογραφιών.
Δεν είχαν να κάνουν κάτι σημαντικότερο; Οι ευεργέτες μας τους ενόχλησαν; Δεν γνωρίζουν ότι αν έλειπαν αυτοί και κύρια το ζεύγος του Αείμνηστου μεγαλοεφοπλιστή Λιβανού ίσως ο τόπος μας δεν θα είχε αυτό το εργαλείο- κόσμημα μέσα στο οποίο γίνονται οι σημαντικότερες εκδηλώσεις του νησιού μας;
Κανείς από εμάς όλους και είμαστε πολλοί δεν κατάλαβε το γιατί, και όσες φορές ρωτήσαμε πήραμε διαφορετικές απαντήσεις: Όπως ότι θα τις φτιάξουν πολυτελέστερες και θα τις ξαναβάλουν κ.λπ. Το μεγάλο ερώτημα που μας βασανίζει είναι, δεν μπορούσαν να φτιάξουν τις πολυτελέστερες πρώτα και με μια κίνηση να τις αλλάξουν; Έπρεπε να προηγηθεί η καθαίρεση; (δύο χρόνια λείπουν από τη θέση τους). Ειδικά τις φωτογραφίες του ζεύγους Λιβανού και Στάη δεν μπορούσαν με μια απλή φωτογράφηση να τις κάνουν καινούργιες; Αλλά και γιατί; Η παλιά φωτογραφία έχει μεγαλύτερη αξία από την καινούργια, δεν το γνωρίζουν.
Θα μπορούσα να πω πολλά όμως, θα τελειώσω με το εξής που όλους μας τότε είχε συγκινήσει βαθύτατα:
Είχε τελειώσει το έργο, ήταν όλα άψογα.
Για θέρμανση και επειδή οι χειμερινές εκδηλώσεις δεν ήταν πιο πολλές από πέντε-έξη τη σαιζόν, αποφασίσαμε και βάλαμε μια τριφασική ενισχυμένη παροχή ρεύματος και μέσα στο χώρο τοποθετήσαμε δέκα ηλεκτρικά καλοριφέρ των 2,5 kw έκαστο.
Όταν το επόμενο καλοκαίρι ήρθε η αλησμόνητη κυρία Μελπομένη (παραθέτω τη Φωτογραφία της), και αφού τα επιθεώρησε όλα και εξέφρασε μεγάλη ικανοποίηση, για ένα μόνο ζήτησε να βελτιωθεί, τη θέρμανση. Μας είπε ότι πολύ πρόσφατα στο σπίτι της είχε τοποθετήσει ένας σύγχρονο για την εποχή σύστημα, και θα μας έστελνε τους τεχνικούς της να μας κάνουν τη μελέτη και να μας φέρουν ένα ίδιο και εδώ. Όλα έγιναν ταχύτατα και έτσι η αίθουσα απέκτησε το μηχάνημα θέρμανσης που διαθέτει έως σήμερα. Αυτό αργότερα που οι συνθήκες άλλαξαν (κλιματική αλλαγή) συμπληρώθηκε και με τη μονάδα ψύξης με πολύ λίγα χρήματα και έγινε κλιματιστικό.
Από ότι θυμάμαι για την Αίθουσα οι φίλοι μας είχαν διαθέσει ως τότε περίπου εννιακόσιες χιλιάδες δραχμές, για δε το μηχάνημα θέρμανσης με πολύ ευχαρίστηση έδωσαν ακόμη 220.000.
Αλλά και ό άλος γίγαντας ο Νικόλαος Λουράντος, αυτός ως κάποια στιγμή είχε προσφέρει 1000 λίρες Αυστραλίας για την αίθουσα. Το ποσόν αυτό παρέμενε στο Ταμείο του Κυθηραϊκού Συνδέσμου ενώ εμείς στο λιμενικό έργο είχαμε τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Του στέλλω λοιπόν ένα γράμμα και του ζητώ να υποδείξει στο Δ/Σ του Συνδέσμου να δανείσει το ποσόν προσωρινά για το λιμενικό έργο. Ξέρετε πια ήταν η απάντηση; έστειλε αμέσως άλλες χίλιες λίρες για τα λιμενικά και παρακάλεσε να αφήσουμε τα άλλα για το σκοπό, που τα είχε στείλει.
Ακόμη ο Λουράντος όταν κάναμε τα αποκαλυπτήρια της πινακίδας με την οποία δώσαμε το όνομά του στο έργο του Καψαλιού και ταυτόχρονα εκεί μπροστά κάναμε κολυμβητικούς αγώνες προς τιμή του, συγκινήθηκε σε τέτοιο βαθμό που έταξε για όσο θα ζούσε 1000 δολάρια κάθε χρόνο, με αυτά τα χρήματα τότε δημιουργήσαμε τα τμήματα ιστιοπλοΐας και θαλασσίου σκι του ΝΟΚ, αναδείξαμε πρωταθλητές Ελλάδος του Ομίλου μας, μάθαμε χιλιάδες παιδιά σωστό κολύμπι και κάναμε τα άγνωστα ως τότε Κύθηρα πασίγνωστα.
Αυτούς τους μεγάλους φίλους τους γίγαντες της προσφοράς «εμείς» σήμερα απομακρύναμε από το ιερό αυτό χώρο που τους ανήκει.
Δυο χρόνια αγωνιζόμαστε όλοι όσοι διαφωνήσαμε με την κίνηση αυτή.
Δεν πειράζει άνθρωποι είμαστε σφάλματα κάνουμε, εμείς είμαστε έτοιμοι να τους συγχωρήσουμε αρκεί να διορθώσουν το λάθος τους και κάτι ακόμη: Στο βιβλίο μου «Φουρτούνες στα Κύθηρα» όλα αυτά έχουν καταγραφεί με εικόνες και ντοκουμέντα, όποιος δεν έχει λεπτά να το προμηθευτεί να έλθει να του το προσφέρω.
-------------------------------------------
Κύθηρα 11/12/2012. Μαν. Δαπόντε
