ΜΕ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ Η ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΙΜΟ

ΜΕ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ Η ΠΑΝΗΓΥΡΗ
ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΣ
ΣΤΟΝ ΑΛΙΜΟ

Μέ ἰδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε ἡ Πανήγυρη τοῦ περικαλλοῦς Ἐνοριακοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Ἁλίμου (στή Λεωφόρο Κυθηρίων 71).
Οἱ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις ξεκίνησαν τήν παραμονή, Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου, ὅπου στίς 7.00 μ.μ. τελέστηκε ὁ Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Δορυλαίου κ. Νικάνδρου (ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας), παρουσίᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών.

Μετά τήν ἀρτοκλασία καί τά ἑόρτια τροπάρια μίλησε ὁ Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτης π. Βασίλειος Γιαννάκας (τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης), ὁ ὁποῖος ἀναφέρθηκε στό πρόσωπο τῆς Παναγίας, σέ σχέση μέ τήν παρουσία τῶν θλίψεων στή ζωή μας, καί τό πῶς σήμερα οἱ πιστοί χριστιανοί ὀφείλουν νά ἀντιμετωπίζουν τίς θλίψεις στή ζωή τους.
Μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἀκολούθησε ἡ λιτάνευση τῆς ἱερᾶς Εἰκόνας (διά τῶν ὁδῶν Λ. Κυθηρίων, Χρυσανθέμων, Ὑακίνθων, Κασσάνδρας, Ἡροῦς καί Δήμητρος). Στόν Ἑσπερινό καί τήν ἱερά Λιτανεία, μαζί μέ τό πλῆθος τῶν πιστῶν καί κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, παρέστησαν ὁ Δήμαρχος Ἁλίμου μέ μέλη τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, καί ἄλλες τοπικές καί πολιτικές Ἀρχές.

Οἱ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις κορυφώθηκαν τή Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου ἡμέρα ἑορτῆς τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας, ἐφόρου καί προστάτιδος τῆς Ἐνορίας καί τῆς περιοχῆς αὐτῆς τοῦ Ἁλίμου, ὅπου τελέστηκε μέ ἐκκλησιαστική ἱεροπρέπεια καί λαμπρότητα ὁ Ὄρθρος τῆς ἑορτῆς καί ἡ Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Συμεών, συνιερουργοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Δορυλαίου κ. Νικάνδρου.
Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών κήρυξε τόν θεῖο λόγο καί λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τό θαῦμα τῆς εὕρεσης τῆς εἰκόνας τῆς Μυτριδιώτισσας, ἀναφέρθηκε στό πάντοτε ἐπίκαιρο ζήτημα τοῦ θαύματος. Διερωτήθηκε γιά τό ἄν σήμερα γίνονται θαύματα, πῶς ὁ χριστιανός συντελεῖ στήν πραγμάτωση τοῦ θαύματος καί πῶς τό ἀποδέχεται στή ζωή του.

Τό ἑσπέρας τῆς ἴδιας ἡμέρας, ὥρα 6.30, τελέστηκε ὁ μεθέορτος Ἑσπερινός καί ἡ ἱερά Παράκληση στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἀπό τόν Προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Πολύκαρπου Κεντικελένη

 

Ὁμιλία στόν Πανηγυρικό Ἑσπερινό
Παναγίας Μυρτιδιώτισσας
ὑπό τοῦ Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Βασιλείου Γιαννάκα
«Ἀνέβη... καὶ ὑπερύψωται, μυρσίνη ἡ ταπεινή»
(Δοξαστ. ἀποστ. ἑσπερινοῦ)

Τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τὴν μνήμη τῆς ἀνευρέσεως τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στὴν περιοχὴ Μυρτίδια τῆς νήσου τῶν Κυθήρων, ἡ ὁποία ἐπειδὴ βρέθηκε μέσα στὶς μυρτιές, ὀνομάστηκε Μυρτιδιώτισσα. Ἡ δὲ θαυμαστὴ ἀνεύρεση καθῶς καὶ ὅλα τὰ θαύματα ποὺ συντελέστηκαν στοὺς πιστοὺς ποὺ μὲ ἐμπιστοσύνη προσέτρεχαν στὴ χάρη της, ἀποτελοῦν ἕνα ἀκόμη διαμάντι στὸ στεφάνι μὲ τὸ ὁποῖο τίμησε καὶ δόξασε ὁ Κύριος τὴν Μητέρα Του. Ὁ δὲ ὑμνογράφος κάνει μιὰ ὅμορφη παρομοίωση ὅπως ἀκούσαμε μόλις στὸ δοξαστικό. Ὁνομάζει τὴν Παναγία μυρσίνη ταπεινὴ τὴν ὁποία ὁ Κύριος ὅμως τὴν ἔκανε νὰ ψηλώσει «ὑπὲρ πάντα τὰ ξύλα τοῦ πεδίου», περισσότερο ἀπ’ ὅλα τὰ δέντρα τοῦ δάσους. Τὴν ὑπερύψωσε πάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς ἀγγέλους ἀκόμα.

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος βρίσκεται πλέον στὴν οὑράνια καὶ μόνιμη δόξα ὅπως τὸ εἶχε πεῖ ὁ προφήτης: «παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου». Στέκει ἡ βασιλομήτωρ στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Υἱοῦ της, στολισμένη, «πεποικιλμένη τῇ θεία δόξῃ». Ἐνῶ τὰ ὀνόματα σπουδαίων γυναικῶν καὶ βασιλισσῶν λησμονήθηκαν ἢ στὴν καλύτερη περίπτωση πέρασαν στὰ βιβλία τῆς ἱστορίας, τὸ ὄνομα τῆς Μυρτιδιώτισσας βρίσκεται στὰ χείλη τῶν πιστῶν κάθε ἐποχῆς. Βλέπετε πῶς τρέχουμε νὰ τὴν τιμήσουμε, νὰ τὴν ὑμνήσουμε καὶ νὰ ζητήσουμε τὴν βοήθειά της;
Ὁ Κύριος τὴν τίμησε μὲ τρόπο μοναδικὸ μὲ τὴν συνέργειά της στὸ μυστήριος τῆς θείας Οἰκονομίας. Μεγάλη τιμή γι’ αὐτὴν ὁ εὐαγγελισμός της ἀπὸ τὸν ἄγγελο, ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἡ προσκύνηση τῶν μάγων, τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ δύναμη τῆς διδασκαλίας του. Τιμὴ γι’ αυτὴν τὰ αὐθόρμητα λόγια τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων τοῦ λαοῦ ὅταν ἔλεγαν στὸν Κύριο «μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας». Ποιὸς ἀπὸ μᾶς συγκρατείται σὲ τέτοιες τιμὲς ποὺ μόλις μᾶς ἐπαινέσουν γιὰ κάτι ἡ ἀλαζονεία καὶ ἡ ἔπαρση ἀνεβαίνουν στὰ ὕψη καὶ βλέπουμε μὲ ἄλλο μάτι τοὺς γύρω μας; Δὲν συνέβη ὅμως αὐτὸ μὲ τὴν Παναγία. Ἦταν ταπεινὴ καὶ παρέμεινε ταπεινή! Κι ὅσο περισσότερο ὑψωνόταν τόσο βαθύτερα ταπεινωνόταν. Καὶ ἀπὸ τὸ ὕψος αὐτὸ τῆς δόξας της, μᾶς δείχνει τὸν δρόμο τὸν ὁποῖο βάδισε καὶ μᾶς καλεῖ νὰ βαδίσουμε. Τὸν δρόμο τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ πόνου.
Πράγματι, δίπλα στὶς τιμὲς συμβάδιζε πάντα ἡ θλίψη καὶ ὁ πόνος. Τὴν χαρὰ ἀπὸ τὸν οὐράνιο εὐαγγελισμὸ τὴν ἀκολούθησαν οἱ ὑποψίες τοῦ Ἰωσὴφ ποὺ ἀμφέβαλε γιὰ τὴν τιμιότητά της καὶ θλίβετε. Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ συνοδεύεται ἀπὸ τὴν φτώχεια τοῦ σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ. Τὴν προσκύνηση τῶν μάγων ἀκολούθησε ἡ ἐξοντωτικὴ μανία τοῦ Ἠρώδη καὶ ἡ προσφυγιά. Τὰ θαύματα καὶ τὶς ἐπευφημίες τοῦ λαοῦ γιὰ τὸν Χριστὸ παρακολουθοῦν ἀπὸ κοντὰ οἱ συκοφαντίες τῶν Γραμματέων καὶ τῶν Φαρισαίων ποὺ χύνουν πικρὸ δηλητήριο στὴν καρδιά της. Καὶ τὸ ἀποκορύφωμα τὴς θλίψης της ἦταν ὁ ἀτιμωτικὸς καὶ ἄδικος θάνατος τοῦ μονογενοῦς της. Τὸν ἀντίκρισε αἱμόφυρτο μέσα στὶς ὕβρεις τῶν Ἰουδαίων, νεκρό, γυμνό, ἄταφο. Γιὰ νὰ ἐπαληθευτοῦν τὰ λόγια τοῦ Συμεών ποὺ τῆς εἶχε πεῖ: «καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. β’ 35), τὴν καρδιά σου θὰ τὴν διαπεράσει τὸ κοφτερὸ μαχαίρι τοῦ πόνου. Καὶ δὲν ἦταν μόνο ὁ πόνος τῆς μητρικῆς της καρδιᾶς. Ἦταν καὶ τὰ πολλὰ ἀναπάντητα ἐρωτήματα: Πῶς στέκει καρφωμένος στὸ σταυρὸ αὐτὸς ποὺ τὸν ὑπακούουν ἡ θάλασσα καὶ οἱ ἄνεμοι; Πῶς πάσχει καὶ πεθαίνει αὐτὸς ποὺ ἀνασταίνει τοὺς νεκρούς; Οὔτε οἱ Μαθητὲς δὲν ἄντεξαν καὶ σκόρπισαν. Καὶ ἡ Παναγία στάθηκε μόνη κάτω ἀπ’ τὸ Σταυρὸ καὶ ὑπέμεινε βουβή, χωρὶς νὰ λιγοψυχήσει. Ὑπέμεινε μὲ ἀξιοθαύμαστη ὑπομονὴ τὸ μαρτύριο τοῦ Υιοῦ της σὰν δικό της μαρτύριο, μὲ τὴν ἴδια καρτερία ποὺ ἔβλεπε καὶ Ἐκεῖνον νὰ τὸ ὑπομένει.
Γιὰ νὰ φτάσουμε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στὴ δόξα καὶ τὴ χαρὰ τοῦ οὐρανοῦ, πρέπει νὰ περάσουμε ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς ταπείνωσης, τοῦ μαρτυρίου καὶ τῶν θλίψεων. Ἀπὸ τὸ δρόμο αὐτὸ ποὺ ἄνοιξε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ βάδισαν ἡ Παναγία καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι χωρὶς καμιὰ ἐξαίρεση, καὶ μᾶς καλεῖ καὶ μᾶς ὅλους νὰ μὴ διστάσουμε νὰ τὸν βαδίσουμε. Ὁ Κύριος ἦταν σαφής: «Ὅστις θέλει πίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθήτω μοι». Κι ἀλλοῦ πάλι προτρέπει: «εἰσέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης, ὅτι στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμένη ἡ ὁδός». Ἂς μὴν λιποψυχοῦμε καὶ ἂς μὴν ἀγανακτοῦμε ἀπὸ τὶς θλίψεις καὶ τοὺς πόνους ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς στὴ ζωή μας ἀλλὰ νὰ τοὺς ὑπομένουμε μὲ καρτερία. Καὶ ὄχι μόνο μὲ καρτερία ἀλλὰ καὶ μὲ χαρά: «Πάσαν χαρὰν ἡγήσασθε ἀδελφοί μου ὅταν πειρασμοὶς περιπέσητε ποικίλοις», λέει ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος. Γιατὶ πίσω ἀπὸ τὶς δοκιμασίες φαίνεται ἡ ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Θεοῦ γιὰ σένα καθῶς «ὅν ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει(=παιδαγωγεῖ)... ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ εὔρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ»! (...)

Βέβαια ἡ ἀντίληψη τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ἐντελῶς ξένη πρὸς ὅλα αὐτά. Ὁ κόσμος τὰ θέλει νὰ γίνονται ὅλα εὔκολα χωρὶς κόπους καὶ θυσίες. Κάνει ἰδιαίτερη ἐντύπωση ἡ ἐρμηνευτικὴ ἄποψη ἑνὸς σύγχρονου θεολόγου γιὰ τὸ ὅνομα τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκαλήψεως, τὸ 666 ποὺ γράφεται ΧΞΣ, λέγοντας ὅτι σημαίνει Χριστὸς Ξένος Σταυροῦ! Στὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων καὶ τοῦ ἀντιχρίστου, οἱ ἄνθρωποι θὰ λατρεύουν ἕνα Χριστὸ παντοδύναμο, πάνσοφο, ἀλλὰ χωρὶς τὴν προσφορὰ τῆς λυτρωτικῆς θυσίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο, δηλαδὴ χωρὶς ἀγάπη! Μήπως καλλιεργοῦμε ἤδη ἕνα τέτοιο πνεῦμα; Θέλουμε στὴν ἐποχή μας τὴ γνώση χωρὶς τὴ μελέτη, τὰ πτυχία χωρὶς ἐξετάσεις, τὸ ἐπάγγελμα χωρὶς κόπο, τὴν οἰκογένεια χωρὶς θυσίες, τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν χωρὶς πόνο. Τὰ θέλουμε ὅλα εὔκολα. Καὶ κατασκευάζουμε ἕναν δικό μας ἐπίγειο παράδεισο ποὺ ὅμως εἶναι καταδικασμένος γιατὶ ἡ γραφὴ εἶναι σαφής: «διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ» (Πρ. 14, 22). Αὐτὸ τὸ «δεῖ» σημαίνει πρέπει καὶ δείχνει τὴν ἀναγκαιότητα. ὅτι ἡ ἀναπλήρωση τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ συμμετοχὴ στὸ Σταυρὸ Του εἶναι τὸ μόνο εἰσητήριο γιὰ τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν!

Όμως το ευτύχημα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἶναι ὅτι στὸ δρόμο αὐτὸ τὸν δύσκολο, δὲν ἔχουμε μόνο τὸ παράδειγμα τῆς Μυρτιδιώτισσας νὰ μᾶς ἐμπνέει, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἡ συνεχὴς παρουσία της ποὺ μᾶς συνοδεύει, μᾶς ἐνισχύει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς διορθώνει. Γι’ αὐτὸ ἂς δοξάζουμε καὶ ἂς εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ ποὺ μᾶς χάρισε μιὰ τέτοια μητέρα. Εὐχηθεῖτε καὶ σεῖς Σεβασμιώτατε, διὰ πρεσβειῶν της ὁ Κύριος νὰ μᾶς χαρίζει πάντοτε ταπείνωση καὶ ὑπομονὴ καὶ νὰ μᾶς ὑψώσει καὶ μᾶς στὴ δόξα τῆς βασιλείας Του.

-------------------------

Πηγή:  imns.gr

-------------------------