Να πούμε δυο λόγια και για την διακοπή του «Costa Classica» κ.τ.ά.
Το C. Classica ήτανε το πιο μεγάλο από όσα ερχόντουσαν τότε,( τι να πρωτοθυμηθούμε; υπήρχανε μέρες που ερχόντουσαν και δύο μαζί)….
Όπως έγραψα πιο πάνω ήτανε το μεγαλύτερο 219 μέτρα. αν με πληροφόρησαν σωστά, πάντως πάνω από 200.
Για ένα τόσο μεγάλο πλεούμενο η λιμενολεκάνη του Καψαλιού ήταν οριακά αρκετή.
Κανονικά το Καράβι έπρεπε να αγκυροβολήσει στο κέντρο του κόλπου να αφήσει και το κατάλληλο έκταμα -μήκος- καδένας της άγκυρας σύμφωνα με τους κανονισμούς και να έχει και την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας από τις γύρω ακτές.
Αυτά στο Καψάλη όπως αναφέρθηκε ήταν στα όρια.
Εκείνη τη μοιραία ημέρα του 1998 (;) το πρωί που ήρθε το καράβι επικρατούσε ένα ελαφρό βοριαδάκι,- μελτέμι- αυτό έκανε τον πλοίαρχο να προτιμήσει να ρίξει την άγκυρα του κάπως προσήνεμα, δηλαδή πιο κοντά στις βορειοανατολικές ακτές του κόλπου, φαίνεται ότι αγνοούσε μια ιδιαιτερότητα τις περιοχής, την οποία η ντόπιοι ναυτικοί τη λένε «όπου ήλιος κι άνεμος».
Αυτό σημαίνει ότι όταν το βοριαδάκι είναι ελαφρύ–γύρω στα 3 bofor-, κάποια στιγμή το μεσημέρι κόβει τελείως και μετά λίγο γυρίζει σε ελαφρό δυτικό –«πονεντίνι»-. στην ντόπια διάλεκτο.
Αυτά όλα ακριβώς συνέβησαν εκείνη την ημέρα και σίγουρα δεν θα ακολουθούσε ζημιά αν δεν συνέβαινε και το τρίτο: (διαβολάκι)
Τώρα θυμήθηκα και θα πω κάτι που μας επαναλάμβαναν οι αρμόδιοι του τμήματος προλήψεως ατυχημάτων της σωστής τότε ΔΕΗ, (προτού την διαλύσουν οι πολιτικοί και οι σε αυτούς προσκείμενοι συνδικαλισταράδες).
Μας έλεγαν πάντα λοιπόν ότι: «για να γίνει ατύχημα, πρέπει να συνεργαστούν τρία διαβολάκια, κάποια από αυτά δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε,αυτά όμως που μπορούμε πρέπει να τα απομακρύνουμε».
Πιο ήτανε το τρίτο διαβολάκι που προκάλεσε το ατύχημα τότε στο C. Classica;; θα σας πω αμέσως:
Ήταν ο καπετάνιος, αυτός λοιπόν τότε (όπως κυκλοφόρησε και ακούστηκε κατά κόρον αλλά και έγινε), πήρε κάποιες κοπέλες του πληρώματος και πήγε βόλτα στο Μυλοπόταμο.
Άφησε βέβαια στη θέση του κάποιο άλλο αξιωματικό του πλοίου. Αυτός ο άλλος δυστυχώς δεν πρόσεχε επαρκώς, γύρισε ο καιρός και όπως ήταν το βαπόρι αγκυροβολημένο κοντύτερα στις βορινή- Β.Α. πλευρά, το αεράκι, ευτυχώς πολύ ομαλά, το «έριξε έξω».
Ευτυχώς από εκεί και μετά όλα τα άλλα σχεδόν, έγιναν σωστά και έτσι δεν είχαμε τα χειρότερα, με αποτέλεσμα την επομένη το πρωί και ύστερα από ένα έλεγχο από ειδικό δύτη και από δύο ρυμουλκά που ήρθανε και το τράβηξαν έβαλε μπροστά τις μηχανές του και έφυγε κανονικά.
Είπα σχεδόν γιατί εν συνεχεία έγινε πάλι το λάθος. (έβαλε την ουρίτσα του το 3ο διαβολάκι)
Ποιό;;;
Το εξής: Από τους εμπλεκόμενους αρμόδιους, (πλοιοκτήτρια εταιρία, ασφάλεια κ..λ.π.), έγινε έρευνα για να βρούνε την αιτία που προκάλεσε τα γεγονότα.
Από όσα αναφέρθηκαν έφταιγε ο καπετάνιος που το θαρρεύτηκε στους άλλους.
Εδώ πέσανε οι διάφοροι πονόψυχοι αρμόδιοι που υπάρχουνε πάντα και στο τόπο μας περισσότεροι και με τις καταθέσεις τους για να γλιτώσουνε τον καπετάνιο τα ρίξανε στο λιμάνι.
Φυσικό ήτανε ύστερα απ’ αυτά που μπορεί και να μην τα φαντάστηκαν οι διασώστες του πλοιάρχου, μία -μία η εταιρίες καταργήσανε την προσέγγιση στο τουριστικό λιμάνι του νησιού, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της μεγάλης αυτής ζημιάς που υπέστη ο τόπος και είναι μεγάλο κρίμα που έως σήμερα δεν αποκαταστάθηκε.
------------------------
Μανόλης Δαπόντε.
------------------------
Το C. Classica ήτανε το πιο μεγάλο από όσα ερχόντουσαν τότε,( τι να πρωτοθυμηθούμε; υπήρχανε μέρες που ερχόντουσαν και δύο μαζί)….
Όπως έγραψα πιο πάνω ήτανε το μεγαλύτερο 219 μέτρα. αν με πληροφόρησαν σωστά, πάντως πάνω από 200.
Για ένα τόσο μεγάλο πλεούμενο η λιμενολεκάνη του Καψαλιού ήταν οριακά αρκετή.
Κανονικά το Καράβι έπρεπε να αγκυροβολήσει στο κέντρο του κόλπου να αφήσει και το κατάλληλο έκταμα -μήκος- καδένας της άγκυρας σύμφωνα με τους κανονισμούς και να έχει και την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας από τις γύρω ακτές.
Αυτά στο Καψάλη όπως αναφέρθηκε ήταν στα όρια.
Εκείνη τη μοιραία ημέρα του 1998 (;) το πρωί που ήρθε το καράβι επικρατούσε ένα ελαφρό βοριαδάκι,- μελτέμι- αυτό έκανε τον πλοίαρχο να προτιμήσει να ρίξει την άγκυρα του κάπως προσήνεμα, δηλαδή πιο κοντά στις βορειοανατολικές ακτές του κόλπου, φαίνεται ότι αγνοούσε μια ιδιαιτερότητα τις περιοχής, την οποία η ντόπιοι ναυτικοί τη λένε «όπου ήλιος κι άνεμος».
Αυτό σημαίνει ότι όταν το βοριαδάκι είναι ελαφρύ–γύρω στα 3 bofor-, κάποια στιγμή το μεσημέρι κόβει τελείως και μετά λίγο γυρίζει σε ελαφρό δυτικό –«πονεντίνι»-. στην ντόπια διάλεκτο.
Αυτά όλα ακριβώς συνέβησαν εκείνη την ημέρα και σίγουρα δεν θα ακολουθούσε ζημιά αν δεν συνέβαινε και το τρίτο: (διαβολάκι)
Τώρα θυμήθηκα και θα πω κάτι που μας επαναλάμβαναν οι αρμόδιοι του τμήματος προλήψεως ατυχημάτων της σωστής τότε ΔΕΗ, (προτού την διαλύσουν οι πολιτικοί και οι σε αυτούς προσκείμενοι συνδικαλισταράδες).
Μας έλεγαν πάντα λοιπόν ότι: «για να γίνει ατύχημα, πρέπει να συνεργαστούν τρία διαβολάκια, κάποια από αυτά δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε,αυτά όμως που μπορούμε πρέπει να τα απομακρύνουμε».
Πιο ήτανε το τρίτο διαβολάκι που προκάλεσε το ατύχημα τότε στο C. Classica;; θα σας πω αμέσως:
Ήταν ο καπετάνιος, αυτός λοιπόν τότε (όπως κυκλοφόρησε και ακούστηκε κατά κόρον αλλά και έγινε), πήρε κάποιες κοπέλες του πληρώματος και πήγε βόλτα στο Μυλοπόταμο.
Άφησε βέβαια στη θέση του κάποιο άλλο αξιωματικό του πλοίου. Αυτός ο άλλος δυστυχώς δεν πρόσεχε επαρκώς, γύρισε ο καιρός και όπως ήταν το βαπόρι αγκυροβολημένο κοντύτερα στις βορινή- Β.Α. πλευρά, το αεράκι, ευτυχώς πολύ ομαλά, το «έριξε έξω».
Ευτυχώς από εκεί και μετά όλα τα άλλα σχεδόν, έγιναν σωστά και έτσι δεν είχαμε τα χειρότερα, με αποτέλεσμα την επομένη το πρωί και ύστερα από ένα έλεγχο από ειδικό δύτη και από δύο ρυμουλκά που ήρθανε και το τράβηξαν έβαλε μπροστά τις μηχανές του και έφυγε κανονικά.
Είπα σχεδόν γιατί εν συνεχεία έγινε πάλι το λάθος. (έβαλε την ουρίτσα του το 3ο διαβολάκι)
Ποιό;;;
Το εξής: Από τους εμπλεκόμενους αρμόδιους, (πλοιοκτήτρια εταιρία, ασφάλεια κ..λ.π.), έγινε έρευνα για να βρούνε την αιτία που προκάλεσε τα γεγονότα.
Από όσα αναφέρθηκαν έφταιγε ο καπετάνιος που το θαρρεύτηκε στους άλλους.
Εδώ πέσανε οι διάφοροι πονόψυχοι αρμόδιοι που υπάρχουνε πάντα και στο τόπο μας περισσότεροι και με τις καταθέσεις τους για να γλιτώσουνε τον καπετάνιο τα ρίξανε στο λιμάνι.
Φυσικό ήτανε ύστερα απ’ αυτά που μπορεί και να μην τα φαντάστηκαν οι διασώστες του πλοιάρχου, μία -μία η εταιρίες καταργήσανε την προσέγγιση στο τουριστικό λιμάνι του νησιού, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της μεγάλης αυτής ζημιάς που υπέστη ο τόπος και είναι μεγάλο κρίμα που έως σήμερα δεν αποκαταστάθηκε.
------------------------
Μανόλης Δαπόντε.
------------------------
