Προσπαθείς να το φανταστείς αλλά είναι
αδύνατον. Δεν το χωράει ο νους πώς είναι να σου ανακοινώνεται η βαριά
διάγνωση –καρκίνος– και κατόπιν ότι για την πρώτη σου θεραπεία θα
χρειαστεί να περιμένεις έξι μήνες. Πώς περιμένεις μισό χρόνο για να
ξεκινήσεις τη μάχη; Με τι σθένος θα παλέψεις για τη ζωή σου; Πόσο θα
έχει προχωρήσει η ασθένεια ώς τότε;
Ομως αυτή είναι η πραγματικότητα για χιλιάδες καρκινοπαθείς στη χώρα μας σήμερα. Η αναμονή για ακτινοθεραπεία στον «Αγιο Σάββα» φτάνει τους έξι μήνες, κάτι λιγότερο είναι στο «Αττικόν» και στους «Αγίους Αναργύρους», ενώ «μόλις» δύο μήνες είναι στο «Μεταξά».
Με βάση τα διεθνή δεδομένα, η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει 60 μηχανήματα ενώ έχει 37, από τα οποία μόνο 24 είναι στον δημόσιο τομέα. Την ίδια στιγμή, τρία από τα υπερσύγχρονα μηχανήματα ακτινοθεραπείας που δώρισε το 2014 το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε συνολικά επτά νοσοκομεία της περιφέρειας, ακόμα δεν έχουν τεθεί σε λειτουργία, καθώς δεν έχει προσληφθεί το κατάλληλο προσωπικό. Σημειώνεται ότι περίπου 25.500 είναι οι καρκινοπαθείς που έχουν ανάγκη από ακτινοθεραπεία κάθε χρόνο στη χώρα μας.
«Οταν δεν μπορείς να κάνεις τις ακτινοβολίες σου όταν πρέπει να τις κάνεις, ο κίνδυνος είναι μεγάλος», λέει στην «Κ» η Ζωή Γραμματόγλου, πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων Ιατρών ΚΕΦΙ.
«Οσοι δεν έχουν τη δυνατότητα, απλώς, δεν κάνουν θεραπεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους και την πορεία της νόσου, και όσοι μπορούν, οι ίδιοι ή τα παιδιά τους, βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και απευθύνονται σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο». Το κόστος μιας τέτοιας θεραπείας σε ιδιωτικό θεραπευτήριο κυμαίνεται από 2.000 έως 7.000 ευρώ. Μολονότι επισήμως διαψεύδεται, πληροφορίες αναφέρουν ότι πράγματι τους τελευταίους μήνες λόγω της κατάστασης στη δημόσια υγεία η ζήτηση για τέτοιου είδους θεραπείες έχει αυξηθεί σε κέντρα όπως το «Ιατρόπολις», το «Μετροπόλιταν», το «Υγεία», τα οποία διαθέτουν σύγχρονα μηχανήματα ακτινοθεραπείας.
Σε άλλες εποχές...
Παλαιότερα, κάποιος ασφαλισμένος μπορούσε να υποβληθεί σε θεραπεία σε ιδιωτικό νοσοκομείο, καταβάλλοντας ο ίδιος απλώς την αμοιβή του γιατρού. Σήμερα, με τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί, σχεδόν ολόκληρο το κόστος μετακυλίεται στον ασθενή. Και όπως λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, Γιώργος Πισσάκας, παλιά οι 2.000-5.000 ευρώ ήταν ένα ποσό που ο «μέσος άνθρωπος» μπορούσε να αντέξει, σήμερα όχι. «Η αντιμετώπιση της νόσου θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους και, ανάλογα με το Ταμείο του καθενός, ο ασθενής να επιλέγει εάν θα κάνει τις θεραπείες του σε ιδιωτικό ή δημόσιο νοσοκομείο.
Ο ασθενής σε κάθε περίπτωση πρέπει να κάνει τις θεραπείες στην ώρα που πρέπει να τις κάνει. Αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι δεν έχουν λύση. Βλέπουμε στα μάτια των ασθενών κάποιους που δεν βλέπουν λύση. Ερχόμαστε οι ογκολόγοι αντιμέτωποι με το χειρότερο κομμάτι της ιατρικής. Αποκτούμε σχέση ζωής με τους ασθενείς μας και οφείλουμε να τους δίνουμε αξιοπρεπείς λύσεις. Σήμερα, τους βλέπουμε να γυρνάνε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να πάρουν μια απάντηση, αποδιοργανωμένοι. Κι όλα αυτά γιατί δεν προσλαμβάνουμε 40 άτομα να λειτουργήσουν τα μηχανήματα που κάποιος δώρισε στο κράτος».
Οταν τον Ιούλιο του 2014 το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος ανακοίνωσε τη δωρεά ύψους 16 εκατ. ευρώ, είχε θέσει ως προϋπόθεση την πρόσληψη ειδικού προσωπικού που θα μπορούσε να λειτουργήσει τα νέα μηχανήματα. Ωστόσο, η προθεσμία κινδυνεύει να εκπνεύσει και η ευκαιρία πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας να αποκτήσουν σύγχρονα ακτινοθεραπευτικά κέντρα να χαθεί. «Το ίδρυμα έθεσε κάποιες προϋποθέσεις για τη δωρεά, όπως θα έκανε κάθε λογικός άνθρωπος», αναφέρει στην «Κ» ο εκτελών χρέη διοικητή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, Γιάννης Πνευματικός (δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα νέος διοικητής). «Εμείς μόλις καταφέραμε να συμπληρώσουμε τις τρεις θέσεις ΔΕΠ με ακτινοθεραπευτές - ογκολόγους που απαιτούνταν, και άμεσα στέλνουμε τα χαρτιά στην υγειονομική περιφέρεια για τα περαιτέρω. Εάν δεν ενεργήσουν άμεσα, κινδυνεύουμε να χάσουμε τη δωρεά, η προθεσμία λήγει τον Ιούνιο».
Το κράτος ολιγωρεί, ενώ δεν χρειάζεται να δαπανήσει χρήματα
«Είναι ντροπή να χάνουμε τη μάχη με τον καρκίνο για μερικά εκατομμύρια ευρώ. Ο καρκίνος δεν περιμένει». Τη φράση του αείμνηστου καθηγητή Δημήτρη Τριχόπουλου επαναλαμβάνει συνεχώς το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, Γιώργος Πισσάκας. «Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν πρόκειται καν για χρήματα του κράτους», λέει στην «Κ», σχεδόν μονολογώντας.
«Με τις δωρεές όπως του Ιδρύματος Νιάρχου και τα ΕΣΠΑ, το κράτος όχι μόνο δεν πληρώνει τίποτα για τα μηχανήματα αυτά, αλλά εισπράττει και τον ΦΠΑ. Μόνο από τη δωρεά του Νιάρχου το κράτος θα εισπράξει τρία εκατομμύρια ευρώ μέσω ΦΠΑ. Κι όμως δεν κάνουμε τίποτα, δεν μπορούμε να προσλάβουμε 40 ανθρώπους να λειτουργήσουν τα μηχανήματα. Δεν είναι η οικονομική κρίση το πρόβλημα. Το θέμα δεν είναι οικονομικό. Είναι θέμα έγνοιας.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να σκύψουν κάποιοι με πραγματικό ενδιαφέρον πάνω από αυτούς που δίνουν τη μάχη τους με τον καρκίνο, γιατί η ποιοτική και στον σωστό χρόνο ακτινοθεραπεία θα τους χαρίσει και περισσότερη και καλύτερη ζωή». Για τους ειδικούς γιατρούς και τους συλλόγους καρκινοπαθών έχουν σωθεί πια οι λέξεις.
Στο ΚΕΦΙ τα τηλέφωνα είναι καθημερινά. «Οι άνθρωποι μαθαίνουν τα νέα και ότι δεν μπορούν άμεσα να πάνε για θεραπεία και πέφτουν σε κατάθλιψη», λέει στην «Κ» η κ. Γραμματόγλου. «Ακόμα μία έκκληση κάνω στην πολιτεία να σκύψει πάνω στο πρόβλημα. Δεν είναι δυνατόν το 2016 να πεθαίνουν άνθρωποι επειδή δεν υπάρχει προσωπικό να λειτουργήσει τα μηχανήματα».
-------------------------------------------------
Πηγή: Καθημερινή-Λίνα Γιάνναρου
--------------------------------------------------
Ομως αυτή είναι η πραγματικότητα για χιλιάδες καρκινοπαθείς στη χώρα μας σήμερα. Η αναμονή για ακτινοθεραπεία στον «Αγιο Σάββα» φτάνει τους έξι μήνες, κάτι λιγότερο είναι στο «Αττικόν» και στους «Αγίους Αναργύρους», ενώ «μόλις» δύο μήνες είναι στο «Μεταξά».
Με βάση τα διεθνή δεδομένα, η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει 60 μηχανήματα ενώ έχει 37, από τα οποία μόνο 24 είναι στον δημόσιο τομέα. Την ίδια στιγμή, τρία από τα υπερσύγχρονα μηχανήματα ακτινοθεραπείας που δώρισε το 2014 το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε συνολικά επτά νοσοκομεία της περιφέρειας, ακόμα δεν έχουν τεθεί σε λειτουργία, καθώς δεν έχει προσληφθεί το κατάλληλο προσωπικό. Σημειώνεται ότι περίπου 25.500 είναι οι καρκινοπαθείς που έχουν ανάγκη από ακτινοθεραπεία κάθε χρόνο στη χώρα μας.
«Οταν δεν μπορείς να κάνεις τις ακτινοβολίες σου όταν πρέπει να τις κάνεις, ο κίνδυνος είναι μεγάλος», λέει στην «Κ» η Ζωή Γραμματόγλου, πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων Ιατρών ΚΕΦΙ.
«Οσοι δεν έχουν τη δυνατότητα, απλώς, δεν κάνουν θεραπεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους και την πορεία της νόσου, και όσοι μπορούν, οι ίδιοι ή τα παιδιά τους, βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και απευθύνονται σε κάποιο ιδιωτικό κέντρο». Το κόστος μιας τέτοιας θεραπείας σε ιδιωτικό θεραπευτήριο κυμαίνεται από 2.000 έως 7.000 ευρώ. Μολονότι επισήμως διαψεύδεται, πληροφορίες αναφέρουν ότι πράγματι τους τελευταίους μήνες λόγω της κατάστασης στη δημόσια υγεία η ζήτηση για τέτοιου είδους θεραπείες έχει αυξηθεί σε κέντρα όπως το «Ιατρόπολις», το «Μετροπόλιταν», το «Υγεία», τα οποία διαθέτουν σύγχρονα μηχανήματα ακτινοθεραπείας.
Σε άλλες εποχές...
Παλαιότερα, κάποιος ασφαλισμένος μπορούσε να υποβληθεί σε θεραπεία σε ιδιωτικό νοσοκομείο, καταβάλλοντας ο ίδιος απλώς την αμοιβή του γιατρού. Σήμερα, με τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί, σχεδόν ολόκληρο το κόστος μετακυλίεται στον ασθενή. Και όπως λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, Γιώργος Πισσάκας, παλιά οι 2.000-5.000 ευρώ ήταν ένα ποσό που ο «μέσος άνθρωπος» μπορούσε να αντέξει, σήμερα όχι. «Η αντιμετώπιση της νόσου θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλους και, ανάλογα με το Ταμείο του καθενός, ο ασθενής να επιλέγει εάν θα κάνει τις θεραπείες του σε ιδιωτικό ή δημόσιο νοσοκομείο.
Ο ασθενής σε κάθε περίπτωση πρέπει να κάνει τις θεραπείες στην ώρα που πρέπει να τις κάνει. Αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι δεν έχουν λύση. Βλέπουμε στα μάτια των ασθενών κάποιους που δεν βλέπουν λύση. Ερχόμαστε οι ογκολόγοι αντιμέτωποι με το χειρότερο κομμάτι της ιατρικής. Αποκτούμε σχέση ζωής με τους ασθενείς μας και οφείλουμε να τους δίνουμε αξιοπρεπείς λύσεις. Σήμερα, τους βλέπουμε να γυρνάνε από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να πάρουν μια απάντηση, αποδιοργανωμένοι. Κι όλα αυτά γιατί δεν προσλαμβάνουμε 40 άτομα να λειτουργήσουν τα μηχανήματα που κάποιος δώρισε στο κράτος».
Οταν τον Ιούλιο του 2014 το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος ανακοίνωσε τη δωρεά ύψους 16 εκατ. ευρώ, είχε θέσει ως προϋπόθεση την πρόσληψη ειδικού προσωπικού που θα μπορούσε να λειτουργήσει τα νέα μηχανήματα. Ωστόσο, η προθεσμία κινδυνεύει να εκπνεύσει και η ευκαιρία πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας να αποκτήσουν σύγχρονα ακτινοθεραπευτικά κέντρα να χαθεί. «Το ίδρυμα έθεσε κάποιες προϋποθέσεις για τη δωρεά, όπως θα έκανε κάθε λογικός άνθρωπος», αναφέρει στην «Κ» ο εκτελών χρέη διοικητή στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, Γιάννης Πνευματικός (δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα νέος διοικητής). «Εμείς μόλις καταφέραμε να συμπληρώσουμε τις τρεις θέσεις ΔΕΠ με ακτινοθεραπευτές - ογκολόγους που απαιτούνταν, και άμεσα στέλνουμε τα χαρτιά στην υγειονομική περιφέρεια για τα περαιτέρω. Εάν δεν ενεργήσουν άμεσα, κινδυνεύουμε να χάσουμε τη δωρεά, η προθεσμία λήγει τον Ιούνιο».
Το κράτος ολιγωρεί, ενώ δεν χρειάζεται να δαπανήσει χρήματα
«Είναι ντροπή να χάνουμε τη μάχη με τον καρκίνο για μερικά εκατομμύρια ευρώ. Ο καρκίνος δεν περιμένει». Τη φράση του αείμνηστου καθηγητή Δημήτρη Τριχόπουλου επαναλαμβάνει συνεχώς το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, Γιώργος Πισσάκας. «Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν πρόκειται καν για χρήματα του κράτους», λέει στην «Κ», σχεδόν μονολογώντας.
«Με τις δωρεές όπως του Ιδρύματος Νιάρχου και τα ΕΣΠΑ, το κράτος όχι μόνο δεν πληρώνει τίποτα για τα μηχανήματα αυτά, αλλά εισπράττει και τον ΦΠΑ. Μόνο από τη δωρεά του Νιάρχου το κράτος θα εισπράξει τρία εκατομμύρια ευρώ μέσω ΦΠΑ. Κι όμως δεν κάνουμε τίποτα, δεν μπορούμε να προσλάβουμε 40 ανθρώπους να λειτουργήσουν τα μηχανήματα. Δεν είναι η οικονομική κρίση το πρόβλημα. Το θέμα δεν είναι οικονομικό. Είναι θέμα έγνοιας.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να σκύψουν κάποιοι με πραγματικό ενδιαφέρον πάνω από αυτούς που δίνουν τη μάχη τους με τον καρκίνο, γιατί η ποιοτική και στον σωστό χρόνο ακτινοθεραπεία θα τους χαρίσει και περισσότερη και καλύτερη ζωή». Για τους ειδικούς γιατρούς και τους συλλόγους καρκινοπαθών έχουν σωθεί πια οι λέξεις.
Στο ΚΕΦΙ τα τηλέφωνα είναι καθημερινά. «Οι άνθρωποι μαθαίνουν τα νέα και ότι δεν μπορούν άμεσα να πάνε για θεραπεία και πέφτουν σε κατάθλιψη», λέει στην «Κ» η κ. Γραμματόγλου. «Ακόμα μία έκκληση κάνω στην πολιτεία να σκύψει πάνω στο πρόβλημα. Δεν είναι δυνατόν το 2016 να πεθαίνουν άνθρωποι επειδή δεν υπάρχει προσωπικό να λειτουργήσει τα μηχανήματα».
-------------------------------------------------
Πηγή: Καθημερινή-Λίνα Γιάνναρου
--------------------------------------------------
