Μια παράσταση, μοναδική θα έλεγα, ανέβηκε τον Φεβρουάριο 2012 στην Αθήνα, στο θέατρο Badminton, που βρίσκεται στα Ολυμπιακά ακίνητα, στο Γουδί.
Η παράσταση αυτή είναι αφιερωμένη στην ζωή και στο έργο ενός μεγάλου ανθρώπου της Τέχνης, που δραστηριοποιήθηκε στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα, στον Κλέωνα Τριανταφύλλου - ΑΤΤΙΚ.
Δεν θα είχαμε λόγο να ασχοληθούμε με τον μεγάλο αυτό τροβαδούρο, αφού πολλοί ειδικοί έχουν ασχοληθεί και λίγα χρόνια πριν ο Κυθηραϊκός Σύνδεσμος Αθηνών, σε ειδική εκδήλωση, προέβαλλε την ζωή και το έργο του.
Τελευταία ασχολήθηκε ο καθηγητής Εθνομουσιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Λάμπρος Λιάβας, πολύ γνωστός από τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές του "Το Αλάτι της Γης", ο οποίος έκανε την μουσική έρευνα και έγραψε τα κείμενα στην παράσταση "Αναζητώντας τον Αττίκ".
Όμως θα πρέπει, για τους νεώτερους Κυθήριους, να πούμε δύο λόγια για την Κυθηραϊκή καταγωγή του Αττίκ, κάτι που δεν αναφέρεται καθόλου στην παράσταση, γράφεται όμως στα κείμενα του προγράμματος που πωλείται στο θέατρο.
ο Κλέων Τριανταφύλλου λοιπόν, ο πασίγνωστος Αττίκ, είχε μητέρα την Εριθέλγη, η οποία ήταν κόρη του ιατρού και βουλευτή στην Ιόνιο Βουλή, Δημητρίου Ραπτάκη και της Κλεοπάτρας Κορωναίου, αδελφής του στρατηγού Πάνου Κορωναίου.
Η οικογένεια Δημητρίου Ραπτάκη έμεινε για κάποιο διάστημα στην Χώρα, όμως είχαν και σπίτι στο Λιβάδι δίπλα στην Κοντελετού και στα Παντολιάνικα στα Φράτσια.
Το 1881 παντρεύουν την 28χρονη Εριθέλγη με τον κατά 20 χρόνια μεγαλύτερο της Δημήτριο Τριανταφύλλου, καταγόμενο εκ Βόλου.
Ο γάμος γίνεται στον Εσταυρωμένο στην Χώρα και η ληξιαρχική πράξη υπάρχει στο ιστορικό αρχείο Κυθήρων.
Οι νεόνυμφοι φεύγουν για την Αίγυπτο και εκεί γεννήθηκε ο Αττίκ και τα τρία αδέλφια του. Όμως ο πατέρας πεθαίνει γρήγορα, αφήνοντας στην γυναίκα του και τα παιδιά του, τεράστια περιουσία.
Η οικογένεια εγκαθίσταται στην Αθήνα, ο Αττίκ σπουδάζει νομικά στις αρχές του περασμένου αιώνα και φεύγει για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι.
Το κοσμοπολίτικο Παρίσι τον κάνει να αλλάξει προσανατολισμό και αντί Νομικά σπουδάζει Μουσική.
Γίνεται διάσημος εκεί και το 1928, καταξιωμένος πια, επιστρέφει στην Ελλάδα, όπου δραστηριοιείται στον καλλιτεχνικό χώρο μέχρι το 1940. Το 1944 πεθαίνει.
Ο Αττίκ περηφανευόταν για την Κυθηραϊκή καταγωγή του και σε κάθε ευκαιρία την προέβαλλε. Άλλωστε στο θέατρο του, την πασίγνωστη "Μάνδρα", απαραίτητο αξεσουάρ της σκηνής, ήταν πάντα "το κλουβί με την σαρδέλλα" (έμβλημα των Κυθήρων), και αυτό του θύμιζε την καταγωγή της μάνας του, όπως ο ίδιος έλεγε.
Ο Αττίκ έγραψε αθάνατα τραγούδια και κάποια από αυτά τα εμπνεύσθηκε στα Κύθηρα στις καλοκαιρινές διακοπές του, όπως το "Τρεχαντήρι", που το έγραψε στο Καψάλι βλέποντας μια βάρκα με το άσπρο πανί της να αρνενίζει στο πέλαγος. Έγραψε ό ίδιος τους στίχους και την μουσική.
Τα πιο γνωστά τραγούδια του Αττίκ ερμηνεύονται υπέροχα στην παράσταση, όπως "Της μιας δραχμής τα γιασεμιά", "Τα καϋμένα τα νιάτα", "Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες", "Το χρήμα", "Είδα μάτια", και άλλα καθώς και το "Ζητάτε να σας πώ", που το εμπνεύστηκε επάνω στην σκηνή την ώρα της παράστασης, αποσύρθηκε για λίγο και επέστρεψε εμηνεύοντας το.
Στο φινάλε της παράστασης όλος ο θίασος επί σκηνής τραγουδάει το "Τρεχαντήρι"
Άσπρο πουλί τρεχαντήρι
πούθε μας ήρθες γοργό
Ποιόν έχεις καραβοκύρη
που πας στερνα από δώ
Ποιός ξέρει τι σε προσμένει
στου κόσμου κάποια γωνιά
έχεις και συ μοίρα γραμμένη
επάνω στα πανιά.
Τρεχαντήρι έχε γειά.
Η παράσταση "Αναζητώντας τον Αττίκ", είναι ένα εξαιρετικό θέαμα που πράγματι αξίζει να το δεί κανείς.
--------------------------------------
Βασίλης Σταύρου ιερέως Χάρος
--------------------------------------
