Κοντεύει σχεδόν ένας χρόνος που τα απανωτά χτυπήματα στο καθημερινό ελληνικό πορτοφόλι συνεχίζονται ακάθεκτα....
Στην ζωή μας συναθροίστηκαν οι Δαίμονες και Λαιστρυγόνες και η καθημερινή απειλή και ο εκβιασμός έγιναν η καθημερινή μας οδοντόκρεμα {πρώτη φροντίς το πρωϊ και τελευταία το βράδυ}......
Κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι υπήρχαν αμέτρητα στραβά σε αυτό τον τόπο, και κανένας δεν νομίζω ότι θα είχε αντίρρηση αυτά τα στραβά να αποκατασταθούν και να γίνουν δίκαια και νόμιμα....
Κανείς {εκτός των ευνοουμένων}δεν ήθελε τους πολυθεσίτες δημοσίους υπαλλήλους αλλά ούτε και τους πεθαμένους συνταξιούχους.
Κανείς δεν ήθελε τις συντεχνίες και τα συνδικάτα να αλωνίζουν ανεξέλεγκτα και να ανεβοκατεβάζουν τιμές και υπηρεσίες αναλόγως των συμφερόντών τους...
Αλλά και κανείς δεν θέλει τις συνασπισμένες πολυεθνικές σε καρτέλ να πίνουν με καλαμάκι το αίμα του λαού...
Όπως και κανείς δεν επιθυμεί την αμέριστη ενίσχυση 5-10 οικογενειών "προυχόντων" που παρτολογογούν στα απομεινάρια από τα ανθρώπινα κουφάρια των χιλιάδων ανέργων...
Και όλα καλά όλα σύννομα, με την σφραγίδα της πολιτείας με την συγκατάνευση των παραπληγούντων κομμάτων και με την ευγενική χορηγία των διαφόρων καναλαρχών-μεγαλοεκδοτών {που φυσικά ανήκουν στα προστατευόμενα είδη - μαζί με τα τσιράκια τους τους μεγαλοδημοσιογράφους, καθώς και τους επιφανείς τραπεζίτες}....
Τα δεινά που συσωρεύτηκαν από την έννομη ανομία που ίδρυσε η μεταπολίτευση και ο άκρατος λαϊκισμός ΟΛΩΝ των συμμετεχόντων σε ένα σύνταγμα με καλούς νόμους αλλά με χιλιάδες δημιουργήματα "παραθυράκια"κατά το δοκούν δημιουργηθέντα προς εξυπηρέτηση των εκάστοτε "υμετέρων", οδήγησαν την χώρα στο απόλυτο μηδέν και τους κατοίκους τους σε 6χρονα αλητάκια ρακένδυτα και πεινασμένα που καθημερινά τρώνε "χαστούκια"από τους αφέντες και υποχρεούνται να λένε και ένα "ευχαριστώ" σε αυτούς που τους επέτρεψαν να ζήσουν.....
Τα περισσότερα από τα πιο πάνω έχουν περιγραφεί και αναλυθεί σε πολλά άρθρα -αναρτήσεις σε άπειρες σελίδες και ιστολόγια...
Παντού με σκωπτικό, με ειρωνικό με υβριστικό ίσως τρόπο αλλά κυρίως με αγανάκτηση αλλά και άκρατη αγωνία. Αγωνία για το αύριο. Αγωνία αν θα υπάρχει η δυνατότητα να ζήσεις. Αγωνία αν θα έχεις αύριο δουλειά. Αγωνία αν αύριο υπάρχεις....
Φωνές, φωνές παντού αλλά δυστυχώς μόνο φωνές και λίβελοι... Και το αποτέλεσμα ;;; Το αποτέλεσμα ακριβώς το ίδιο : Καθένας ζητάει απαιτεί και διεκδικεί τα δικά του συμφέροντα. Καθένας κοιτάει να πατήσει πάνω στα πεσμένα πτώματα να τα διαβεί και να μπορέσει να ξεφύγει μακρυά μπας και γλυτώσει. Ο πέλεκυς όμως είναι μακρύς και εύστοχος και όσο και να προσπαθήσεις να ξεφύγεις σε βρίσκει καίρια και σε αφήνει στον τόπο και απλά κάνεις ακόμα ένα πτώμα που πατάει επάνω του ο επόμενος που θέλει να ξεφύγει.....
Και τα χαστούκια πέφτουνε ...βροχή και είναι ηχηρά και πονάνε....
Οι τραπεζίτες απειλούν ότι χωρίς υποστήριξη θα σου πάρουν τις οικονομίες{ ᾳυτό τουλάχιστον πιστεύει το 99% των καταθετών -άσχετο τι λένε οι "επίσημοι"- αλήθεια τους πιστεύει ακόμη κανείς ;; }.
Τα τρόφιμα εκτοξεύονται και η βενζίνη απέμεινε μόνο για καθαρισμό ρούχων.... Τα καταστήματα κλείνουν σαν ψόφια περιστέρια έπειτα από μεταδοτκή αρρώστεια....
Τα "ευνοηθέντα" το πάλαι-ποτέ, μεμονωμένα συνδικάτα απειλούν στα κούφια και μεγαλώνουν το πρόβλημα {ανήκουν πιθανώς στους επόμενους που τρέχουν πάνω από τα πτώματα}....
Και αντί να υπάρχει έστω και ένα απειροελάχιστο φως μια μικρή έστω αχτίδα κάπου εκεί στο βάθος, απλά κάθε μέρα νέα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το σκοτάδι και μαυρίζουν τελείως κάθε ικμάδα ελπίδας και αφαιρούν κάθε δικαίωμα αναπνοής...
Είναι τελικά αυτό το οριστικό γύρισμα στην προ του 1960 εποχή για να ξεκινήσουμε και πάλι η ίσως είναι απλά ένα τέλος στο μυθιστόρημα "Ελλάς".....
Δεν μπορώ δυστυχώς να διακρίνω πια καθαρά.... έχουν θολώσει τα μάτια μου και το μυαλό μου... Τα χαστούκια ήτανε πολύ δυνατά ..και είμαι πολύ ζαλισμένος για να δώ καθαρά...
Ίσως ..δω καθαρά στην επόμενη πια ζωή..... Ἀλλωστε αυτός είναι και ο στόχος .... "Γέροι και ανάπηροι, ανήμποροι και μη παραγωγικοί... καλύτερα να φεύγουν πια........"
-------------------------------------------------------
Πηγή: InOut.gr- Αντώνης Λαμπρινίδης
Στην ζωή μας συναθροίστηκαν οι Δαίμονες και Λαιστρυγόνες και η καθημερινή απειλή και ο εκβιασμός έγιναν η καθημερινή μας οδοντόκρεμα {πρώτη φροντίς το πρωϊ και τελευταία το βράδυ}......
Κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι υπήρχαν αμέτρητα στραβά σε αυτό τον τόπο, και κανένας δεν νομίζω ότι θα είχε αντίρρηση αυτά τα στραβά να αποκατασταθούν και να γίνουν δίκαια και νόμιμα....
Κανείς {εκτός των ευνοουμένων}δεν ήθελε τους πολυθεσίτες δημοσίους υπαλλήλους αλλά ούτε και τους πεθαμένους συνταξιούχους.
Κανείς δεν ήθελε τις συντεχνίες και τα συνδικάτα να αλωνίζουν ανεξέλεγκτα και να ανεβοκατεβάζουν τιμές και υπηρεσίες αναλόγως των συμφερόντών τους...
Αλλά και κανείς δεν θέλει τις συνασπισμένες πολυεθνικές σε καρτέλ να πίνουν με καλαμάκι το αίμα του λαού...
Όπως και κανείς δεν επιθυμεί την αμέριστη ενίσχυση 5-10 οικογενειών "προυχόντων" που παρτολογογούν στα απομεινάρια από τα ανθρώπινα κουφάρια των χιλιάδων ανέργων...
Και όλα καλά όλα σύννομα, με την σφραγίδα της πολιτείας με την συγκατάνευση των παραπληγούντων κομμάτων και με την ευγενική χορηγία των διαφόρων καναλαρχών-μεγαλοεκδοτών {που φυσικά ανήκουν στα προστατευόμενα είδη - μαζί με τα τσιράκια τους τους μεγαλοδημοσιογράφους, καθώς και τους επιφανείς τραπεζίτες}....
Τα δεινά που συσωρεύτηκαν από την έννομη ανομία που ίδρυσε η μεταπολίτευση και ο άκρατος λαϊκισμός ΟΛΩΝ των συμμετεχόντων σε ένα σύνταγμα με καλούς νόμους αλλά με χιλιάδες δημιουργήματα "παραθυράκια"κατά το δοκούν δημιουργηθέντα προς εξυπηρέτηση των εκάστοτε "υμετέρων", οδήγησαν την χώρα στο απόλυτο μηδέν και τους κατοίκους τους σε 6χρονα αλητάκια ρακένδυτα και πεινασμένα που καθημερινά τρώνε "χαστούκια"από τους αφέντες και υποχρεούνται να λένε και ένα "ευχαριστώ" σε αυτούς που τους επέτρεψαν να ζήσουν.....
Τα περισσότερα από τα πιο πάνω έχουν περιγραφεί και αναλυθεί σε πολλά άρθρα -αναρτήσεις σε άπειρες σελίδες και ιστολόγια...
Παντού με σκωπτικό, με ειρωνικό με υβριστικό ίσως τρόπο αλλά κυρίως με αγανάκτηση αλλά και άκρατη αγωνία. Αγωνία για το αύριο. Αγωνία αν θα υπάρχει η δυνατότητα να ζήσεις. Αγωνία αν θα έχεις αύριο δουλειά. Αγωνία αν αύριο υπάρχεις....
Φωνές, φωνές παντού αλλά δυστυχώς μόνο φωνές και λίβελοι... Και το αποτέλεσμα ;;; Το αποτέλεσμα ακριβώς το ίδιο : Καθένας ζητάει απαιτεί και διεκδικεί τα δικά του συμφέροντα. Καθένας κοιτάει να πατήσει πάνω στα πεσμένα πτώματα να τα διαβεί και να μπορέσει να ξεφύγει μακρυά μπας και γλυτώσει. Ο πέλεκυς όμως είναι μακρύς και εύστοχος και όσο και να προσπαθήσεις να ξεφύγεις σε βρίσκει καίρια και σε αφήνει στον τόπο και απλά κάνεις ακόμα ένα πτώμα που πατάει επάνω του ο επόμενος που θέλει να ξεφύγει.....
Και τα χαστούκια πέφτουνε ...βροχή και είναι ηχηρά και πονάνε....
Οι τραπεζίτες απειλούν ότι χωρίς υποστήριξη θα σου πάρουν τις οικονομίες{ ᾳυτό τουλάχιστον πιστεύει το 99% των καταθετών -άσχετο τι λένε οι "επίσημοι"- αλήθεια τους πιστεύει ακόμη κανείς ;; }.
Τα τρόφιμα εκτοξεύονται και η βενζίνη απέμεινε μόνο για καθαρισμό ρούχων.... Τα καταστήματα κλείνουν σαν ψόφια περιστέρια έπειτα από μεταδοτκή αρρώστεια....
Τα "ευνοηθέντα" το πάλαι-ποτέ, μεμονωμένα συνδικάτα απειλούν στα κούφια και μεγαλώνουν το πρόβλημα {ανήκουν πιθανώς στους επόμενους που τρέχουν πάνω από τα πτώματα}....
Και αντί να υπάρχει έστω και ένα απειροελάχιστο φως μια μικρή έστω αχτίδα κάπου εκεί στο βάθος, απλά κάθε μέρα νέα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το σκοτάδι και μαυρίζουν τελείως κάθε ικμάδα ελπίδας και αφαιρούν κάθε δικαίωμα αναπνοής...
Είναι τελικά αυτό το οριστικό γύρισμα στην προ του 1960 εποχή για να ξεκινήσουμε και πάλι η ίσως είναι απλά ένα τέλος στο μυθιστόρημα "Ελλάς".....
Δεν μπορώ δυστυχώς να διακρίνω πια καθαρά.... έχουν θολώσει τα μάτια μου και το μυαλό μου... Τα χαστούκια ήτανε πολύ δυνατά ..και είμαι πολύ ζαλισμένος για να δώ καθαρά...
Ίσως ..δω καθαρά στην επόμενη πια ζωή..... Ἀλλωστε αυτός είναι και ο στόχος .... "Γέροι και ανάπηροι, ανήμποροι και μη παραγωγικοί... καλύτερα να φεύγουν πια........"
-------------------------------------------------------
Πηγή: InOut.gr- Αντώνης Λαμπρινίδης
------------------------------------------------------