Ο ήλιος και η ομορφιά της φύσης δίνουν δύναμη για καινούργια ξεκινήματα.Φεύγω για Κύθηρα.
Ενα νησί που πάντα ήθελα να πάω. Κανονίστηκε τελευταία στιγμή σ' έναν καφέ με φίλους.
Σε δέκα λεπτά είχαμε κιόλας κλείσει τα δωμάτια. Μου άρεσε το ότι έγινε γρήγορα, αναπάντεχα, τυχαία.
Το ίδιο είχε συμβεί πριν από περίπου δέκα χρόνια με την Αμοργό και η ξαφνική απόφαση μας δικαίωσε. Ηλιος, θάλασσα, φίλοι, ρακές, η συννεφιά του Επιτάφιου, η χαρά της Κυριακής.
Είναι κάποια μέρη που σε φωνάζουν την άνοιξη. Που σου λένε: "Ελα την άνοιξη να με δεις". Αυτό το ένιωθα πάντα με τα Κύθηρα.
Η άνοιξη είναι η πρώτη περίοδος των διακοπών μου, μιας και το καλοκαίρι σπάνια δουλεύω. Μάλλον είναι οι ουσιαστικές μου διακοπές.
Το καλοκαίρι δεν μπορώ να μην απασχολώ το μυαλό μου με αυτά που έχουν προγραμματιστεί για τον επόμενο χειμώνα.
Η άνοιξη είναι η μετάβαση. Ο απολογισμός. Η γείωση. Οχι η θλίψη. Οχι. Αυτό δεν το επιτρέπω. Είναι η εξωστρέφεια. Η χαρά.
"Ετσι τους βλέπω εγώ τους κήπους, κήπους μελαγχολίας" έλεγε ο Καρυωτάκης, αλλά εγώ όχι. Προτιμώ να βλέπω κήπους ολάνθιστους. Λιβάδια πράσινα με παιδιά που τρέχουν και μαμάδες που τα κυνηγούν για να βάλουν τη ζακέτα τους, γιατί ίδρωσαν από το πολύ παιχνίδι και θα κρυώσουν.
Κήπους παιδικούς. Με όνειρα. Με την άγνοια που κρύβουν τα όνειρα. Και τη ζωτικότητα των σχεδίων.
Το καράβι ξεκινά. Σχίζει τη θάλασσα και φεύγει. Στα ακουστικά Rene Aubry.
Πάω στο κατάστρωμα και στρίβω τσιγάρο.
Η Αθήνα απομακρύνεται.
Τσιμεντένια και γκρίζα.
Τραβάω μια τζούρα και βγάζω τον καπνό.
Μαζί με τον καπνό που φεύγει, χάνεται κι ο χειμώνας που πέρασε. Τέλος».
---------------------------------
Πηγή: enet.gr
---------------------------------