«Λουλούδια ας μαζέψουμε και ρόδα και κρίνα και ελάτε να πλέξομε στεφάνια με εκείνα, στον Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη...».
Σαν ηχώ χαράς και ευαισθησίας αντηχεί, από την ξένοιαστη παιδική ηλικία, το τραγουδάκι αυτό που συνόδευε τις Πρωτομαγιές της ζωής μας.
Η γλυκιά συντροφικότητα της προστακτικής «και ελάτε να πλέξομε στεφάνια με λουλούδια», μας κάνει να κοιτάμε ολόγυρά μας, να βρούμε σαν τον Διογένη με το φανάρι, άνθρωπο να σκύψει μαζί μας να μαζέψει λουλούδια, αυτά που, ακόμα, απλόχερα η Φύση και η άνοιξη μάς προσφέρουν σε κάθε σπιθαμή άχτιστης γης...
Σεβαστή απόλυτα, ως κεκτημένο δικαίωμα όλων των εργαζομένων, η αργία της Πρωτομαγιάς, θα ήταν ό,τι πρέπει για να ξεχυθούμε στις κοντινές εξοχές ή και στις πιο μακρινές, λόγω του Σαββατοκύριακου.
Και αυτό θα κάνουν πολλοί, οικογενειακώς, εφόσον και ο καιρός ευνοεί τις εξόδους και τις υπαίθριες εξορμήσεις.
Για μια Παράξενη Πρωτομαγιά έγραψε κάποτε ο Νίκος Γκάτσος και μελλοποίησε ο Μάνος Χατζηδάκις.
Και πράγματι στην διαδρομή της ιστορίας αυτή η μέρα είναι πολύ παράξενη.
΄Ισως γιατί συνδυάζει την γιορτή της φύσης και των εργαζόμενων, ίσως γιατί τούτη τη μέρα συνέβησαν διαχρονικά πάρα πολλά γεγονότα , ίσως γιατί τούτη τη μέρα συνέπεσαν ή "συνέπεσαν" γεγονότα προκειμένου να γίνουν ορόσημα, ίσως γιατί μια τέτοια μέρα είναι από μόνη της ξεχωριστή και μένει στη μνήμη.
Πάντως ό,τι και νάναι, είναι μια μέρα αργίας, κατ΄ άλλους απεργίας, που ο κόσμος την χαίρεται αρκούντως, είτε ανθοσυλλεκτικώς, είτε αγωνιστικώς.
"Παράξενη πρωτομαγιά, μ΄ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια, ήρθ΄ ο καιρός του έχε γειά τι να την κάνεις πια την περηφάνεια...ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση, μα της καρδιάς την πυρκαγιά, πού θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει...".
Καλή Πρωτομαγιά σε όλους και όλες....
---------------------
Πηγή: InOut.gr
---------------------