Όταν ήμουν στο Λύκειο και ήθελα να δώσω
πανελλαδικές εξετάσεις, στο θέμα της έκθεσης ο καθηγητής μας είχε δώσει
μια φωτοτυπία η οποία περιείχε 4 στήλες με προτάσεις, όπου μπορούσες να
φτιάξεις μια ολοκληρωμένη πρόταση συνδυάζοντας, οποιαδήποτε πρόταση από
οποιαδήποτε στήλη. Ο τίτλος λοιπόν της φωτοτυπίας ήταν η ‘’Ξύλινη
γλώσσα’’.
Τα χρόνια περάσαν, τα πράγματα άλλαξαν αλλά την ξύλινη γλώσσα κανείς δεν την κουνάει. Η Ελλάδα διανύει ίσως τη χειρότερη περίοδο των 100 τελευταίων χρόνων. Εδω και μερικές μέρες γίνεται αντικείμενο αντιπολιτευτικής διαμάχης το ζήτημα του κοινωνικού μερίσματος. Ο πρωθυπουργός της χώρας, μας ανακοίνωσε την κατανομή του κοινωνικού εισοδήματος και για ακόμα μια φορά ανοίξανε οι ασκοί του Αιόλου μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Οι κατηγορίες που ανταλλάξανε αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και κυβέρνηση, ήταν πάρα πολλές. Εάν κάποιος ουδέτερος παρατηρητής άκουγε τόσο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όσο και τον Αλέξη Τσίπρα το μόνο σίγουρο είναι πως αντί να βγάλει ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα, ποιος κινείται στην κατάλληλη κατεύθυνση, θα μπερδευόταν ακόμα περισσότερο.
Δεν χρειάζεται δυσκολία να καταλάβει κανείς πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει το χάρισμα του λόγου και της προπαγάνδας σε σχέση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εξάλλου είναι προνόμιο των αριστερών η μαεστρία στην προπαγάνδα. Από την αντίπερά όχθη, το προσόν του Μητσοτάκη είναι πως ο κόσμος επενδύει σε αυτόν, γιατί δεν αντέχει άλλο την κυβέρνηση του Σύριζα.
Εδώ όμως, αναφορικά με το ζήτημα του μερίσματος, υπάρχει ένα κενό, όπου οφείλουν οι συνεργάτες του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση. Θα πρέπει οι σύμβουλοι επικοινωνίας του προέδρου, να αντιληφθούν ότι όπου υπάρχει πείνα τόσο πιο δύσκολα ριζώνει η ιδεολογία. Εξαίρεση είναι η κομμουνιστική ιδεολογία.
Δεν μπορεί και δε γίνεται, όταν η κυβέρνηση γίνεται Μάρθα Βούρτση για το μέρισμα, εσύ να μη βλέπεις πως ο κατάλληλος ρόλος είναι ο Νίκος Ξανθόπουλος. Τι θέλω να πω με αυτό;
Θέλω να πω, πως όταν η κυβέρνηση μοιράζει το πλεόνασμα από τη φορολογία του ελληνικού λαού και κατά κύριο λόγο, από τη μεσαία τάξη και τους συνταξιούχους, δεν είναι δυνατόν να δημοσιεύεται και να στηρίζεται η αντιπολιτευτική τακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ, ότι το καλύτερο μέτρο θα ήταν η ελάφρυνση της φορολογίας για όλους.
Ελάφρυνση της φορολογίας για όλους εμπεριέχει, φοροφυγάδες και ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος. Τέτοιες τακτικές ωθούν μια μερίδα των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας αντί να συγκεντρωθούν στον αγώνα της Νέας Δημοκρατίας, να είναι αναποφάσιστοι και να συγκλίνουν προς τον Σύριζα.
Η θεωρία διαφέρει από την πράξη. Πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον παλμό του λαού και όχι απλά να εκτιμούμε τον παλμό του κόσμου. Αν η Νέα Δημοκρατία θέλει να κυβερνήσει, οφείλει να στηριχτεί σε ικανούς και όχι σε παιδιά του κομματικού σωλήνα. Θέλουμε μια Νέα Δημοκρατία με εμπνευστή τον Κωσταντίνο Καραμανλή και τον Ευάγγελο Αβέρωφ, ή μια Νέα Δημοκρατία η οποία θα είναι αντιγραφή του Σύριζα;
Χρόνος δεν υπάρχει. Είμαστε με τη ρεζέρβα γιατί μας έχει πιάσει ιδεολογικό λάστιχο στο δρόμο της κατάρρευσης και του σκότους.
Ή τώρα ή ποτέ.
-----------------------------------------------------------
Πηγή:lastpoint.gr-Άριελ Λεκαδίτης
-----------------------------------------------------------