Έμεινα 23 χρόνια στην Αθήνα (1986-2009) και τα τελευταία 21 ζούσα και εργαζόμουν στα Εξάρχεια. Έφυγα, και επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, χάνοντας ένα 90% των εισοδημάτων μου μέσα σε μία ημέρα, σχεδόν ένα χρόνο μετά τα επονομαζόμενα Δεκεμβριανά και λίγους μήνες πριν τη Marfin, δύο μεγάλα γεγονότα που τσάκισαν την Ελλάδα, την έφεραν στο κατώφλι της Εξόδου και, έκτοτε, τη χαρακτηρίζουν. Δεν υπάρχει άλλη Ελλάδα από αυτήν. Ναι, υπάρχουμε κι εμείς, οι όποιοι εμείς, αλλά όσο πολλοί και να είμαστε, είμαστε στο περιθώριο. Τη δύναμη στην Ελλάδα την έχει η βία. Και πίσω από τη βία κρύβονται (όχι πολύ καλά, και υπομειδιώντας) αυτοί που είναι σήμερα στην κυβέρνηση αγκαζέ με τους Χρυσαυγίτες.
Τα Δεκεμβριανά τού 2008 τα έζησα από πολύ κοντά, και ήδη από τις πρώτες ώρες της φρίκης πήρα την απόφαση να τα μαζέψω και να φύγω, γιατί αυτό που έβλεπα δεν ήταν οι συνήθεις καταστροφές από τα πιτσιρίκια των Εξαρχείων πέριξ του Πολυτεχνείου, αλλά η μεγάλη, ολέθρια, τρομερή άνοδος της Χρυσής Αυγής, που πρωτοστάτησε στα επεισόδια, βγήκε στους δρόμους, μοίρασε μαύρες μπλούζες και στρατολόγησε το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των ανένταχτων νεαρών που έσπασαν την Αθήνα. Όλοι πιστεύουν ότι τις καταστροφές τις έκαναν αναρχικοί, κλείνοντας τα μάτια στο προφανές, τυφλοί απέναντι στην πραγματικότητα: οι χώροι συνδέονται με τόσο πολλές υπόγειες οδούς, που σε τρομάζει, η «απαθής» νεολαία στρέφεται με την πρώτη δυναμική ευκαιρία στο σκοτάδι της βίας.
Τη Marfin την είχα προβλέψει, φευ, αν και πίστευα ότι τα θύματα σε μία από τις δεκάδες οργανωμένες επιθέσεις του όχλου στην πολιτεία, θα ήταν πολύ περισσότερα. Αν έπεσα σε κάτι έξω όλα αυτά τα χρόνια, ήταν ακριβώς ο αριθμός των νεκρών που μετράμε. Κι αν έπεσα σε κάτι μέσα, με πλήθος δημοσιευμένα κείμενα, ήταν η πτωχεία που θα επέφερε η σίγουρη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους τομείς. Οι φίλοι, και αυτοί που παρακολουθούν όσα γράφω, ξέρουν τι φοβάμαι ότι θα συμβεί στη συνέχεια, τι ασφαλώς θα συμβεί από εδώ και πέρα, έτσι και δεν αλλάξει δραματικά η κατάσταση και, κυρίως, έτσι και δεν σταθεί πάνω σε ατσάλινα πόδια ο Μητσοτάκης. Γιατί η κυβέρνησή του θα κυνηγηθεί όσο καμία άλλη, από την επομένη της ορκωμοσίας της. Με φωτιές και με ό,τι βάλει ο νους.
Δεν είμαι με τον λαό. Λαός είναι αυτό που επιχαίρει από τη χθεσινή απόπειρα δολοφονίας του Παπαδήμου. Είμαι με αυτούς που κάνουν όνειρα και που θέλουν να δουλέψουν. Θέλω τη Δημοκρατία, και τις μεταρρυθμίσεις, και τις επενδύσεις, και τη μείωση της ανεργίας, και όλα αυτά τα ωραία, για αυτούς και μόνο: για να έχουν, για να έχουμε, ένα καλό περιβάλλον. Για να βγάζουμε λεφτά και να τα επενδύουμε σε εμάς, στους δικούς μας, και σε όνειρα. Αν αυτό κάνει καλό και στους υπόλοιπους, που βέβαια θα κάνει, ποσώς με ενδιαφέρει.
Σήμερα, φοβάμαι περισσότερο από ποτέ.
-----------------------------------------
Κυριάκος Αθανασιάδης
-----------------------------------------
Κυριάκος Αθανασιάδης
-----------------------------------------