Οκ, μπαίνει η χρονιά και λες να την υποδεχτείς με χαρά, αισιοδοξία και ελπίδα. Και αμέσως μετά κάνεις ένα κλικ. Αυτό ήταν.
Ας υποθέσουμε αρχικά πως ο κόσμος μας είναι δίκαιος και ανθρώπινος.
Στη συνέχεια, ας φανταστούμε πως υπάρχει Άγιος Βασίλης… άλλωστε
μεγαλώσαμε με την ‘εικόνα’ του, περιμένοντας το δώρο που θα φέρει μόνο
στα ‘καλά’ παιδιά…
Ενδιαφέρον… Τι σημαίνει η λέξη καλά παιδιά σήμερα που η κατάσταση
έχει ξεφύγει; Για ποια δώρα μιλάμε τη στιγμή που αντιμετωπίζεις όπου κι
αν βγεις σκυθρωπά πρόσωπα; Αντί για ευχές ακούς βρισιές… ποιος έχει
όρεξη για μοίρασμα; Τόσοι άνεργοι, τόσοι δυστυχισμένοι, τόσα παιδιά που
πεινάνε, προσπαθώντας να μην πιέσουν τους γονείς τους… τόσοι νέοι που
συντηρούνται από τους γονείς τους, όντας μεσήλικες, κι άλλοι τόσοι που
αναζητούν άλλους προορισμούς, φεύγουν σε άλλες χώρες γιατί δεν αντέχουν
πια, καλύτερα μετανάστες. Άλλοι κλέβουν, άλλοι σκοτώνουν, έφερνε και σ’
εκείνους δώρα ο Αη Βασίλης όταν ήταν παιδιά;
Το χειρότερο είναι να αγαπάς αυτό τον τόπο, που να μη θες να τον
αφήσεις, όταν σε διώχνει. Το χειρότερο είναι να μη θες να φύγεις, να θες
να δημιουργήσεις εδώ, να διαφοροποιηθείς, να ξεχωρίσεις από το σωρό, να
φέρεις την αληθινή αλλαγή, να θες δηλαδή να προσφέρεις αυτό που
πραγματικά λείπει, αυτό για το οποίο διψά αυτός ο τόπος. Μα όχι απλά να
μην ενδιαφέρεται κανένας για ένα τέτοιο όραμα, επιπλέον να βρίσκεις και
εχθρούς.
Ντίαρ Σάντα Κλάους, σύντομα σε βλέπω να παραιτείσαι. Θα αράξεις πάνω
στο έλκηθρο και θα μας ξεγράφεις παντελώς από τις λίστες σου.
Αναρωτιέμαι τελικά μήπως έτσι θα ήσουν πιο ειλικρινής.
Παραδέξου πως δεν
μπορείς να βγάλεις άκρη με το «ανθρώπινο είδος» και άσε μας να
παλεύουμε με τους ανεμόμυλους μας. Φαντάζομαι πως για σένα και μόνο το
να παρατηρείς το ανθρώπινο χάος θα είναι αρκετά εξοντωτικό
Η νέα χρονιά θα είναι ακόμη πιο δύσκολη. Πιστεύω πως τίποτα δεν είναι
τυχαίο. Αλλά εσύ, ένας Άγιος, το ξέρεις καλύτερα από πρώτο χέρι.
Το σύστημα ως τέρας φανέρωσε το αληθινό του πρόσωπο και όμως αρκετοί
ακόμη δε το βλέπουν. Φαντάσου τι δουλειά έπεσε από τα μέσα μαζικής
αποχαύνωσης, σκέψου τι διαλυμένη παιδεία θα κληρονομήσουν οι επόμενες
γενεές.
Όλα σε ένα τσουβάλι χωμένα. Όχι, δεν είναι ο σάκος του Άη-Βασίλη. Πιο
πολύ με κουτί της Πανδώρας μοιάζει. Στη 2013 εκδοχή του. Ανανεωμένο,
ενισχυμένο και πάντα ξέχειλο με βία, δυστυχία, φτώχεια και εγωισμό. Σαν
να μην άλλαξε ο χρόνος, σαν να έμειναν όλα ίδια. Εκεί που τα αφήσαμε με
τον παλιό τα βρίσκουμε με τον καινούριο.
Έφτιαξα μια λίστα. Αν υπήρχες θα στην έστελνα.
– Δε θέλω έναν κόσμο με τύπους σαν αυτόν… είναι γεμάτος πόνο, ψευδοδιλλήματα και κακία.
– Δε θέλω έναν κόσμο με τύπους σαν αυτόν… είναι γεμάτος πόνο, ψευδοδιλλήματα και κακία.
– Θέλω έναν κόσμο με όνειρα και φαντασία, να μπορώ να παλέψω και να διεκδικήσω όσο αντέχουν οι δυνάμεις μου.
-Θέλω έναν κόσμο με συναισθηματική νοημοσύνη… να μη χρειάζεται να εξηγώ το παραμικρό.
– Κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις… δεν θέλει πολύ μυαλό για να δει κανείς ότι μόνο έτσι θα δουλέψει το σύστημα.
– Χρειάζομαι όραμα για να ζήσω. Μην μου το στερείς άλλο σε άθλια ‘τίποτα’ σε ανούσιους ρόλους.
-Ζητάω Ελπίδα, μ’ ακούς;… γιατί τα γράμματα συνήθως χάνονται μέσα στις γιορτές…
Θέλω να προσευχηθώ
με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω
με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω
Θέλω να τιμωρήσω
με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω
με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω
Θέλω να προσφέρω
Με την ίδια δύναμη που θελα στο ξεκίνημα
Με την ίδια δύναμη που θελα στο ξεκίνημα
Θέλω να νικήσω
Αφού δεν μπορώ να νικηθώ
Αφού δεν μπορώ να νικηθώ
Αλέκος Παναγούλης, «Θέλω»
Ζητάω Ελπίδα, μ’ ακούς; Γιατί τα γράμματα συνήθως χάνονται μέσα στις γιορτές;