Φαίνεται συντοπίτες ότι σε αυτό τον τόπο έχουν συγκεντρωθει τα μεγαλύτερα πνεύματα της σύγχρονης Ελλάδας με ανθρώπους πολύ υψηλού πνευματικού αλλά και προφητικού επιπέδου...
Κατά καιρούς ανάμεσα σε οίστρο και προβληματισμό για τις φουσκάλες του φραπέ τους, φυσάει βοριάς στην σκέψη τους και αναδύεται σαν νέα Αφροδίτη κάποια καινούργια και καινοτόμα εικόνα κάποιας μελλοντικής πιθανής καταστροφής της μικρής μας κοινωνίας... Και εκείνοι σαν υστερόφημοι προφήτες προσπαθούν με το μεγάλο τους νού και την άφθονη φαιά ουσία τους να προφυλάξουν τους φτωχούς ανενημέρωτους χωρικούς από την δαμόκλεια σπάθη του προσεχούς Αρμαγεδώνα...
Κατά καιρούς ανάμεσα σε οίστρο και προβληματισμό για τις φουσκάλες του φραπέ τους, φυσάει βοριάς στην σκέψη τους και αναδύεται σαν νέα Αφροδίτη κάποια καινούργια και καινοτόμα εικόνα κάποιας μελλοντικής πιθανής καταστροφής της μικρής μας κοινωνίας... Και εκείνοι σαν υστερόφημοι προφήτες προσπαθούν με το μεγάλο τους νού και την άφθονη φαιά ουσία τους να προφυλάξουν τους φτωχούς ανενημέρωτους χωρικούς από την δαμόκλεια σπάθη του προσεχούς Αρμαγεδώνα...
Και εκεί που είχαμε πια συνηθίσει την εξέχουσα, σαν αγγούρι, εξωαριστερά κουλτούρα και την απελεύθερωση της πλέριας αντίληψης του εργάτη, του αγρότη, του φτωχού μαθητή, του κουρασμένου δάσκαλου, και όλων των συνήθως αναφερομένων ταλαιπωρημένων τάξεων {άλλωστε πως θα γεμίζουμε τις αράδες αν δεν αναφέρομαστε λεπτομερώς κάθε φορά...}, ξαφνικά αναδύθηκε το πνεύμα της Τραμποεποχής και κάποιος ανώνυμος Τραμπατριώτης επέλασε με το λαμπερό του ξίφος της αποκάλυψης του Ιωάννου και σαν νέος Ζαντ-άρκος ξεκίνησε ένα αγώνα υπεράσπισης της τιμής και της γνησιότητας των ελληνικών στρατιών.....
Για τον άγνωστο αυτό σταυροφόρο ιππότη τι να πρωτοπεί κανείς. Να θαυμάσει ίσως την στεγνή του σκέψη η να εξυμνήσει ίσως τον καλαμένιο στητό του λόγο ;;; Αλλά τελικά είναι όπως φαίνεται τεράστιο αμάρτημα ένας που παίζει τρομπέτα να μπορεί ταυτόχρονα να χειρίζεται και ένα σύγχρονο όπλο, ενώ δεν είναι αμάρτημα ένας που παίζει με τα πλήκτρα να παίζει συγχρόνως και το παγιαβλί του, με όση άνεση χρειάζεται ο λεπτός αυτός ....χειρισμός.....
Τι να πεί λοιπόν συντοπίτες κανείς εκεί που μαζωμένος κάθε απολωλός που απέδρασε από την βοσκή του στα χέρσα με τα αγριοκάστικα του Βάνη, κατέληξε πίσω από ένα αριστεροδέξιο πληκτρολόγιο και βγάζει τα σώψυχα του, καθώς και όλες εκείνες τις μαγικές στιγμές που ...κατουρούσε το κρεββάτι του από τον φόβο του μπαμπούλα, που του έιχε φυτέψει στο μυαλό η λαλά του......
-----------------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
-----------------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
-----------------------------------------