Εντάξει, οι μέτοχοι αδιαφόρησαν για το Μεγάλο Κανάλι, όπως λένε
πολλοί. Άλλος γιατί θέλει να αποχωρήσει, άλλος γιατί δεν έχει λεφτά, ή
δεν μπορεί να τα εμφανίσει, άλλος γιατί έχει κάνει άλλες επιλογές.
Αλλά πραγματικά το τέλος του είχε προηγηθεί. Με την απαξίωσή του.
Με την αποστροφή του κοινού τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που
έπεφτε πάνω σε κάποιες ενημερωτικές εκπομπές του και δελτία ειδήσεων.
Αυτό το τέλος έχει την ίδια φωτογραφία που είχε και το τέλος του
καθημερινού «Βήματος» πριν από μερικά χρόνια.
Όταν ξεκίνησε η ιδιωτική τηλεόραση, ανεξάρτητα από τα θέματα
νομιμότητας που τη συνόδευσαν από τη γέννηση της, τα κανάλια είχαν μια
πολιτική ταυτότητα που τα κατέτασσε αντιστοίχως στον πολιτικό χάρτη. Με
βάση αυτό προέλκυσαν το κοινό-στην ενημέρωση τουλάχιστον.
Π.χ. ο ΑΝΤ1 ήταν το κανάλι της ευρύτερης Δεξιάς. Το Mega το
παρακολουθούσαν κυρίως οι οπαδοί της δημοκρατικής παράταξης. Αυτοί που
διάβαζαν τα Νέα, το Βήμα, την Ελευθεροτυπία.
Έτσι προχώρησε για πολλά χρόνια και καταξιώθηκε ως το πιο αξιόπιστο ειδησεογραφικό κανάλι. Κι ύστερα ήλθαν οι μέλισσες.
Στα δελτία ειδήσεων και στις ενημερωτικές εκπομπές κάποιες φιγούρες
άρχισαν να κουνάνε το δάκτυλο στη δημοκρατική παράταξη. Να λοιδορούν τα
κόμματά της και τους πολιτικούς της. Να απαξιώνουν τις αρχές και τις
ιδέες της. Να αποφαίνονται ως πολιτικοί αντίπαλοι του δημοκρατικού
χώρου- του ΠΑΣΟΚ του ΣΥΡΙΖΑ του ΚΚΕ- και όχι ως σχολιαστές.
Αργότερα προστέθηκε και ο Κ. Καραμανλής στους στόχους τους «διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις».
Άρχισαν να μιλούν από καθέδρας και να επικρίνουν τα δημοκρατικά
κόμματα για τις επιλογές τους όχι με διάθεση κριτικής αλλά με πρόθεση
χειραγώγησης και υποκατάστασης των οργάνων τους.
Αντιμετώπιζαν τις λαϊκές κινητοποιήσεις με χολερικό τρόπο, αλλοίωναν
την παράδοση των δημοκρατικών αγώνων, από τα κινήματα της νεολαίας με
το 1-1-4, το Πολυτεχνείο και τις μεταπολιτευτικές κινητοποιήσεις, ως
την εθνική αντίσταση και το ΕΑΜ.
Τους ενοχλούσαν οι δεκαπεντάδες και ο
συνδικαλισμός, όχι η αποστασία και οι αντιδραστικές συμπεριφορές.
Ειρωνευόταν το πρότυπο των πολιτικών σαν τον Απόστολο Κακλαμάνη, όχι
σαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Μέχρι και τον Μιχαλολιάκο πλασάριζαν στο
κοινό (τους), αλλά όχι τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, ή τον Αλέκο Αλαβάνο.
Μοιραία αυτό απαξίωσε το Κανάλι. Όλο και λιγότεροι αισθάνονταν ότι
τους ενημερώνει. Δεν εξέφραζε πλέον τη δημοκρατική παράταξη. Όλο και
περισσότεροι είχαν διάθεση να σπάσουν την τηλεόραση του ακούγοντας στο
κανάλι που προτιμούσαν τερατολογίες για την ιδεολογία τους και την
πολιτική καταγωγή τους. Δεν άντεχαν το υφάκι και το σηκωμένο φρύδι.
Η εγκατάλειψή του Mega από το παραδοσιακό κοινό του, του στέρησε τα
πρωτεία στην ενημέρωση. Από εκεί άρχισε η κατηφόρα. Ότι εγκαταλείφτηκε
τελικά και από εκείνους που το χρησιμοποιούσαν για να κάνουν τις
δουλειές τους ήταν η τελευταία πράξη του δράματος.
Είχαν προηγηθεί οι πράξεις των προκλητικών συμπεριφορών από
καλοπληρωμένες – από δάνεια-περσόνες που ψωνίζονται με τη ιδέες ότι
…..διαμορφώνουν τις πολιτικές εξελίξεις- τρομάρα τους.
Δίπλα στους εργαζομένους και τους σπουδαίους παρουσιαστές που
τιμούσαν τη δουλειά τους και κοσμούσαν το Κανάλι με την παρουσία τους
υπήρχαν αυτοί που αφαιρούσαν και δεν προσέθεταν.
Διόλου κατά σύμπτωση, το ίδιο είχε συμβεί προηγουμένως και με το
καθημερινό «Βήμα». Όταν επανακυκλοφόρησε το 1999 είχε πολύ καλές
προοπτικές. Αλλά ξαφνικά προσβλήθηκε από …σημιτίαση, χωρίς να ευθύνεται
υποχρεωτικά ο Κώστας Σημίτης γι’ αυτό.
Κάποιοι προκειμένου να υποστηρίξουν τον Σημίτη, πέρα από την επίσημη
γραμμή της εφημερίδας, αντί να προβάλουν τα προσόντα του τότε
πρωθυπουργού, άρχισαν καθυβρίζουν τους αντιπάλους του στο ΠΑΣΟΚ και τα
άλλα κόμματα της δημοκρατικής παράταξης που βρισκόταν στην
αντιπολίτευση.
Αυτοί όμως ήταν το παραδοσιακό κοινό της εφημερίδας. Οι σημιτικοί της εποχής μάλλον διάβαζαν «Καθημερινή».
Οι λοιδορίες σε πρόσωπα, κόμματα, πολιτικές συμπεριφορές και
ιδεολογίες μοιραία απομάκρυναν τους αναγνώστες της εφημερίδας και
κατακρήμνισαν την κυκλοφορία της μέχρι που έκλεισε η καθημερινή έκδοση.
Οι δράστες συνέχισαν στο θεάρεστο έργο τους στο Mega και το αποτέλεσμα το είδαμε αυτές τις ημέρες.
Τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία. Όσα μέσα ενημέρωσης σεβάστηκαν την
ιστορία τους και το κοινό τους, επιβιώνουν στην κρίση. Μπορεί να
δυσκολεύονται, μπορεί να έχασαν ένα μέρος της απήχησής τους, αλλά
αντέχουν και θα ανακάμψουν .
Όσοι έκοψαν το κλαδί στο οποίο κάθονταν ή μετακινήθηκαν από το
δημοκρατικό στρατόπεδο στον …Σαμαρά και τώρα στον Μητσοτάκη χάνουν
έδαφος. Γιατί στρέφονται εναντίον εκείνων που τους συντηρούσαν για
δεκαετίες. Βρίζοντας το κοινό σου δεν πας μακριά.
Κανείς δεν διαβάζει μια εφημερίδα και κανείς δεν βλέπει μια
ενημερωτική εκπομπή όταν εξευτελίζουν εκ του ασφαλούς όσα πιστεύει -ή
ακόμη χειρότερο όταν καθαγιάζουν όσους έχουν ήδη καταδικαστεί στη
συνείδησή του.
---------------------------------------------------------
Πηγή: anoixtoparathyro.gr-Γ. Λακόπουλος
---------------------------------------------------------