Αγαπητέ φίλε Αντώνη
Πήρα και πάλι την απόφαση να χρησιμοποιήσω το ηλεκτρονικό σου βήμα για να εκθέσω
κάποιες απόψεις μου που άπτονται του επίκαιρου θέματος του ασφαλιστικού και που ελπίζω ότι θα φιλοξενήσεις.
Όπως γνωρίζεις από την ναυτική σου καριέρα, το υπουργείο εξέδιδε και αν δεν κάνω λάθος εξακολουθεί να εκδίδει ακόμη ένα καθημερινό
δελτίο ειδήσεων ως επί το πλείστον σε τίτλους, για την ενημέρωση των ναυτικών
μας.
Λήπτης του δελτίου αυτού με μορς είκοσι τρία χρόνια περίπου είχα την ευκαιρία
να βλέπω τις ειδήσεις αυτές και κάποιες από αυτές να τις θυμάμαι γιατί αφορούσαν και τον κλάδο
των ναυτικών.
Σου λέγω λοιπόν τώρα ότι μετά την μεταπολίτευση που ήρθε ο Καραμανλής στα πράγματα
ήρθε η είδηση οτι το ασφαλιστικό νοσεί και ότι δεν είναι βιώσιμο και ότι κάτι πρέπει
να γίνει (αναφέρομαι περίπου το 1976).
Θυμάμαι μάλιστα που το σχολίασα χλευαστικά στο καπνιστήριο του πλοίου όντας
τότε 24-25 χρονών παιδί λέγοντας ποιος ενδιαφέρεται για σύνταξη, ας κοιτάξουν πρώτα τις αμοιβές μας. Σημειολογικά να πω εδώ
ότι την εποχή αυτή, δηλαδή τηνδεκαετία του
1970 ήταν εν ενεργεία 120.000 ναυτικοί περίπου.
Ήρθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ με τον Α. Παπανδρέου όπου και αυτός κατά το διάστημα
των θητειών, του τουλάχιστον 2-3 φορές το έθιξε με μηδενικό αποτέλεσμα γιατί αντιδρούσαν
τα κόμματα της αντιπολίτευσης....
Ήρθε ο Σημίτης στην εξουσία όπου και αυτός έθιξε το ασφαλιστικό ως μη βιώσιμο
κλπ κλπ ( υπόθεση Στράους, αν το λέω καλά) και πάλι η αντιπολίτευση δεν άφησε
να γίνει τίποτα..
Ήρθε ο Καραμανλής ο νεώτερος όπου και αυτός
το έθιξε με τα ίδια αποτελέσματα με τις ίδιες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης.
Και καλούνται τώρα υπό καθεστώς μνημονίων και φτώχιας να τρέχουν να το λύσουν
με τις ίδιες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης που σημειωτέον τότε ήταν κυβερνήσεις
και ...ήθελαν να το λύσουν...
Αναμοχλεύω τις μνήμες, αφού δυστυχώς δεν βλέπω, η τουλάχιστον δεν το βλέπω
να γίνεται στο επίπεδο που θα έπρεπε, από
δημοσιογράφους των ΜΜΜ, και να πω με στεντόρεια φωνή αγανάκτησης σε όλους: Ρε κύριοι εσείς που κυβερνάτε τόσες και τόσες δεκαετίες
δεν το ξέρατε το πρόβλημα. εγώ ο απλός πολίτης το γνώριζα απο το 1976 περίπου,
και αφού το ξέρατε τόσο από θέση κυβέρνησης όσο και από θέση αντιπολίτευσης γιατί
δεν κάνατε κάτι παρά εξακολουθείτε ακόμα και σήμερα να ταλαιπωρείτε έναν ολόκληρο
λαό
Επαναλαμβάνω: ΑΠΟ ΤΟ 1976 ΠΕΡΙΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, 40 χρόνια να πάρει η ευχή, ούτε ένα ούτε δύο, σαράντα χρόνια και όχι μόνο δεν
το έλυσαν αλλά με τις πρακτικές τους κλπ
κατασπάραξαν κιόλας τα ταμεία όπως
ΝΑΤ και άλλα.
Αν καθίσουμε και σκεφτούμε ότι αν το ασφαλιστικό είχε λυθεί από το 1976 περίπου
λέω εγώ, φαντάζεστε σε τι κατάσταση θα ήμασταν τώρα;
Ήθελα να ξέρω αν οι πολιτικές παρατάξεις
είναι υπερήφανες για τις επιλογές αυτές που στον βωμό να καρπωθούν πολιτικά
οφέλη και υπουργιλίκια θυσίασαν τις θυσίες μας ως λαού να δούμε αξιοπρεπή γεράματα.
Δεν γνωρίζω σε πόσα αυτιά θα ακουστεί
ο αγανακτισμένος μου λόγος και από πόσα μάτια θα διαβαστεί, όμως αν φτάσει
έστω και σε έναν Υπηρέτη μου (βουλευτής σημαίνει υπηρέτης) ας ενώσει την φωνή
του μαζί μου στον χώρο όπου υπηρετεί (την βουλή) γιατί ο κόμπος έφτασε πια στο χτένι. Να δοθεί
επιτέλους λύση εδώ και τώρα, όχι άλλες ...δεκαετίες αναβολή..
Φιλικότατα
Ανδρόνικος Ανδρέας
Σ/χος Ραδ/της ΕΝ
Υ.Γ. Τη λέξη υπουργός που σημαίνει υπηρέτης την γνώριζα από μικρό παιδί στα
Φατσάδικα. Είχα (και έχω) το χόμπι του κτισίματος και μου άρεσε να πηγαίνω όπου
έβλεπα κτίστες για να μαθαίνω.
Μου έλεγαν λοιπόν ότι πρώτα πρέπει να γίνω πουργιτής και μετά μάστορας. Έκοβαν
το ύψιλον και το έκαναν πουργός.