Σελίδες

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Απάντηση στο βιβλίο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου από τον τότε σημαιοφόρο του Α/Τ Βέλος και νυν Αντιπεριφερειάρχη Νήσων κ. Παναγιώτη Χατζηπέρο

ΑΠΟ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΝΗΣΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Απάντηση στο βιβλίο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου από τον τότε σημαιοφόρο του Α/Τ Βέλος και νυν Αντιπεριφερειάρχη Νήσων κ. Παναγιώτη Χατζηπέρο

Δε θα ασχολιόμουν με το βιβλίο του τέως Βασιλιά «Βασιλεύς Κωσταντίνος- χωρίς τίτλο», που αναφέρεται στην αυτοβιογραφία του γιατί δεν μου πέφτει λόγος και άλλωστε δεν τον έχω συναντήσει ποτέ εάν δεν υπέκυπτε στο ατόπημα της «προσβολής μνήμης τεθνεώτος» .

Πρόκειται για την προσβολή της μνήμης του καταξιωμένου στη συνείδηση του Ελληνικού λαού και της νεότερης ιστορίας της πατρίδα μας, Ναύαρχο Νίκο Παππά. 


Ο Ναύαρχος Παππάς κυβερνήτης του Α/Τ Βέλους του οποίου είχα τη τιμή να είμαι πλήρωμα ως Σημαιοφόρος με την πράξη της Ανταρσίας έδωσε το έναυσμα για την πτώση της χουντικής τυραννίας και αναπτέρωσε το ηθικό του Ελληνικού λαού.

Η Ανταρσία ήταν η κορυφαία  αντιδικτατορική πράξη του Κινήματος του Πολεμικού Ναυτικού κι αποτέλεσε παγκόσμιο γεγονός την εποχή εκείνη.

Άρα δεν ήταν μια αποσπασματική πράξη, αλλά η συνέχεια μιας από καιρού οργανωμένης εξέγερσης του Πολεμικού Ναυτικού κατά το τυραννικού καθεστώτος των Συνταγματαρχών, η οποία προδόθηκε.

Το πώς  και το γιατί παραμένει αντικείμενο έρευνας των ιστορικών.

Η έκφραση λοιπόν που αναφέρει  στο βιβλίο του ο τέως βασιλιάς στη σελ 93 του Γ’ τόμου «… να το σκάσει» είναι απαξιωτικό και ακραίως προσβλητικό της μνήμης του αείμνηστου Ναυάρχου. Και το λέει ο πρώτος διδάξας με την πράξη του στις 13/12/67, αφήνοντας έκθετους όλους όσους τον ακολούθησαν, βορρά στα χέρια της χούντας που βέβαια τους καρατόμησε.

Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά συνεχίζει «Μάλιστα δήλωσε ψευδώς ότι αρνήθηκα να δω αυτόν και το πλήρωμά του όταν έφτασαν στην Ιταλία».

Χαρακτηρίζει τον Ήρωα Ναύαρχο Παππά ως ψεύτη, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι πραγματικά μας αγνόησε προκλητικά στην αρχή και μας θυμήθηκε όταν τον καθαίρεσε η χούντα και του έκοψε τη χορηγία και τα προνόμια του αρχηγού του κράτους όπως ο ίδιος αναφέρει στις σελίδες 79-80-81 του τρίτου τόμου της αυτοβιογραφίας του, όπου ο τέως βασιλιάς αποδέχεται ότι υπήρχε ειδικό καθεστώς συμφωνημένο με τη χούντα σε ότι αφορά τη μοναρχία στη χώρα μας.

Παράλληλα συνεχίζει το απαξιωτικό έργο του παρουσιάζοντας το Ναύαρχο ως επαίτη –ότι του ζήτησε χρήματα για τις πραγματικές ανάγκες του πληρώματος και εκείνος του έδωσε φιλοδώρημα 5.000δολαρια  και το θυμήθηκε μετά από 42 χρόνια.

Αναφορικά με την παρέμβαση του στον εφοπλιστή  και αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα Νικήτα Βενιζέλο, για να τον προσλάβει στις Ναυτιλιακές Επιχειρήσεις του.

Η αλήθεια είναι ότι ο Νικήτας Βενιζέλος μετέπειτα τρεις φορές βουλευτής και αντιπρόεδρος της Βουλής, ήταν ο πρώτος που μας αγκάλιασε, όπως αναφέρω και στο υπό έκδοση βιβλίο μου «Υπό τη σκιά του Ποσειδώνα- η Ανταρσία του Αντιτορπιλικού Βέλος». Ένας από τους πρώτους που προσελήφθη στα πλοία του Νικήτα Βενιζέλου, ήμουν και εγώ.  Η αλήθεια είναι ότι ο Νικήτας Βενιζέλος, εκείνη την εποχή, στα δύσκολα χρόνια της εξορίας κάλυψε οικονομικά τα πρώτα μας έξοδα και προσέλαβε πολλούς από εμάς στα πλοία του.

Η απαξίωση και η προσβολή της μνήμης θανόντος συνεχίζεται με ένα μοναδικό παραλήρημα που φτάνει στο σημείου να αναφέρει ότι ο Ναύαρχος Παππάς ο κυβερνήτης μας «Δεν έμεινε όμως για πολύ (στις επιχειρήσεις του Ν. Βενιζέλου) καθώς υπέπεσε σε σειρά παραπτωμάτων».

Τα «παραπτώματα» λοιπόν ήταν η απαίτηση του καπετάνιου στη συμπλήρωση του προβλεπόμενου αριθμού πληρώματος και η συμμόρφωση προς τους κανονισμούς.

Και το αμείλικτο ερώτημα που τίθεται στον τέως βασιλιά είναι: «Γιατί επί 42 συναπτά έτη σιωπούσε» και ήλθε τώρα μετά το θάνατο του Αείμνηστου Ηρωϊκού Ναυάρχου Νικόλαου Παππά να προσβάλει τη μνήμη του.

Ευκαιρία λοιπόν στον τέως Βασιλιά  να επανορθώσει και να αποκαταστήσει, τον Ηρωικό Ναύαρχο στο βιβλίο του, γιατί στη συνείδηση του Ελληνικού λαού και της ιστορίας είναι καταξιωμένος.

«Η ανταρσία του Βέλους βρήκε στο βάθος της ανθρώπινης συνείδησης τη μοναδική αποστολή της στρατιωτικής πειθαρχίας, ως αρετής : την υψηλού φρονήματος τόλμη να ποδοπατήσει την “πειθαρχία”, όταν έγινε όργανο στήριξης και προστασίας της τυραννίας.  Έτσι, άφησε ένα μοναδικό, γνήσια ελληνικό, παράδειγμα για όλους τους στρατιώτες και σε όλους τους πολίτες της ιστορίας, για το πότε ποδοπατείται κάθε “πειθαρχία” και κάθε “νομιμότητα”  τάξης τυράννων –για το πότε η “παρανομία” και η “απειθαρχία”  είναι αρετή.»