ΠΑΝΥΓΗΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ κ. ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΑΘ. ΧΑΡΧΑΛΑΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΑΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΥΘΗΡΩΝ 28-10-2015

Σεβασμιώτατε
Κύριε Βουλευτά
Κύριε Στρατιωτικέ Διοικητά
Κύριε Πρόεδρε μετά των μελών του Δ.Σ.
Τοπικοί Πρόεδροι και Εκπρόσωποι Τοπικών Κοινοτήτων
Κύριοι εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας
Κύριοι εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων
Αγαπητοί δάσκαλοι, γονείς και μαθητές
Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, κυρίες και κύριοι

  

75 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τις ηρωικές εκείνες στιγμές του 1940, κατά τις οποίες το Ελληνικό Έθνος και ο Λαός μας έγραψαν νέες σελίδες δόξας και ηρωισμού απέναντι στο φασισμό και το ναζισμό που στοίχειωνε τότε την Ευρώπη και τον κόσμο. Ο Ελληνικός Λαός, σύσσωμος και κυρίως ενωμένος, έδωσε σκληρή απάντηση θάρρους και γενναιότητας απέναντι στις πολυπληθείς και άρτια εξοπλισμένες για την εποχή στρατιές των Ιταλών και των Γερμανών που αιματοκύλιζαν όλη την Ευρώπη χωρίς ίχνος ντροπής. Αποδείχθηκε έτσι για ακόμα μία φορά ότι εκείνο που μετράει σε μία μάχη δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα και η ψυχή. Κυρίως εκείνο που μέτρησε στον Πόλεμο του 1940 ήταν το Δίκαιο του Ελληνικού Λαού, που δέχθηκε μια αναίτια και αδικαιολόγητη επίθεση, αρχής γενομένης από τον άνανδρο τορπιλισμό της ΕΛΛΗΣ στο λιμάνι της Τήνου ανήμερα της γιορτής της Παναγίας στις 15 Αυγούστου του 1940.

Ο Ελληνικός Λαός απάντησε στις προκλήσεις και απειλές με σθένος ανεπανάληπτο, με υψηλό αίσθημα ηρωισμού και καθήκοντος, με χαμόγελο μπροστά στην φρίκη του πολέμου, με πάθος για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και της ανεξαρτησίας της Χώρας. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που γιορτάζει την έναρξη και όχι τη λήξη του πολέμου, που γιορτάζει τον πόλεμο και όχι την απελευθέρωσή της, ακριβώς επειδή ούτε για μια στιγμή δε λύγισε μπροστά στην ιταλική απειλή και την αριθμητική και τεχνολογική υπεροχή των στρατευμάτων κατοχής. 

Διπλή γιορτή λοιπόν σήμερα για την Ελλάδα και τους απανταχού Έλληνες. Γιορτή για τον ηρωισμό της ελληνικής ψυχής, γιορτή για την διαχρονική προστασία της Υπερμάχου Στρατηγού προς τη φυλή μας και τα δίκαια του Έθνους μας. Άπειρες οι μαρτυρίες των πολεμιστών του 1940 για τις θαυματουργικές επεμβάσεις και τη Σκέπη της Θεοτόκου που γιορτάζουμε σήμερα, αφού Ελλάδα και Ορθοδοξία είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. 

Καθώς λοιπόν τιμούμε και φέτος την Επέτειο και τους Ήρωες του 1940 οφείλουμε να αναρωτηθούμε αν είμαστε αντάξιοι της ελευθερίας που εκείνοι με τη ζωή τους μας χάρισαν. Μια ζωή που μπορεί το νήμα της να κόπηκε στα ένδοξα πεδία των μαχών και στο βωμό της υπεράσπισης των δικαίων μας, αλλά το τέλος της ποτέ δεν θα λογιστεί ως θάνατος αφού «του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται»! Στη μνήμη εκείνων των ηρώων οφείλουμε να αναλογιστούμε και τις δικές μας ευθύνες που απορρέουν από το Έπος του 1940 αλλά και από κάθε εθνική επέτειο, εορτή και μνήμη. Ευθύνες τις οποίες δεν έχουμε το δικαίωμα να απορρίψουμε καθώς η ελευθερία που μας χάρισαν οι ήρωες του 1940 πάντα θα μας θυμίζει ότι έχουμε ένα υψηλό χρέος να επιτελέσουμε σήμερα. 75 χρόνια μετά οφείλουμε να τιμήσουμε με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο τη μνήμη των ηρώων μας δίνοντας και εμείς τη δική μας μάχη, όχι στο πεδίο του πολέμου, αλλά στα χαρακώματα της αλήθειας και της ευθύνης που πρέπει όλοι μας να υπηρετούμε. 

Η Χώρα μας βίωσε και βιώνει δύσκολες στιγμές γιατί απομακρύνθηκε από τα αιώνια εθνικά ιδανικά, γιατί σταμάτησε να υπηρετεί την αλήθεια, γιατί η ευθύνη μετατράπηκε σε συμφέρον και γιατί ο ηρωισμός και ο αλτρουισμός έγιναν έννοιες ξεπερασμένες και ντεμοντέ. Για να ανακτήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια οφείλουμε να επιστρέψουμε στις αρχέγονες εθνικές μας αξίες, να θυμηθούμε ξανά – με έργα και όχι λόγια – τον ηρωισμό των πολεμιστών του 1940, να βάλουμε το εμείς πάνω και πέρα από το εγώ, να κάνουμε αληθινό βίωμά μας την ευθύνη και την υπηρέτηση της αλήθειας όσο σκληρή και αν είναι, να απορρίψουμε κάθε τι το αναχρονιστικό που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. 

Να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι οι εθνικές εορτές δεν είναι απλά μια ευκαιρία για να μη γίνει μάθημα, αλλά μια μοναδική στιγμή νοερής ένωσής μας με τις ψυχές των εκατομμυρίων ηρώων που διαχρονικά πότισαν με το αίμα τους κάθε σπιθαμή ελληνικής γης. Ηρώων που δεν δείλιασαν μπροστά στην υπεροπλία του εχθρού αλλά τόλμησαν να δώσουν τη μάχη ακόμα και αν ήταν άνιση. Οι δικές μας ευθύνες είναι τεράστιες και κάθε χρόνος που θα περνά και θα μας απομακρύνει χρονικά από τα γεγονότα του 1940 θα τις αυξάνει και θα τις γιγαντώνει. Ευθύνες που μας καλούν να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων τιμώντας τη μνήμη τους, τιμώντας την άγνωστη ελληνίδα μάνα και τον πονεμένο πατέρα που έδωσαν τα παιδιά τους στον πόλεμο, στέλνοντάς τα στην δαφνηφόρο αιωνιότητα. 

Πώς αλλιώς να τιμήσει κανείς τους χιλιάδες γονείς που παρακαλούσαν τότε την Ανωτάτη Στρατιωτική Διοίκηση να καλέσει στα όπλα όλα τους τα παιδιά για να εκδικηθούν το θάνατο του πρώτου αδελφού; 

Μέσα στις σημερινές συνθήκες της γενικευμένης κρίσης, της απογοήτευσης, της ανεργίας των νέων και της μαζικής φυγής τους στο εξωτερικό, οι ήρωες του 1940 μας δίνουν απάντηση, ελπίδα και προοπτική, μας διδάσκουν ότι «η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα». Ας είναι λοιπόν σημερινή ευχή μας, αυτό το αίμα των Ελλήνων ηρώων και μαχητών του 40 να εμπνέει εμάς και τα παιδιά μας και να μας δίνει την βάσιμη ελπίδα για ένα καλλίτερο μέλλον για τον τόπο μας. Ένα μέλλον όπως εκείνοι το οραματίστηκαν τη στιγμή που πέθαιναν για την Πατρίδα για να δρέψουν τις ένδοξες δάφνες της αιωνιότητας. 

Ζήτω το Έθνος!
Ζήτωσαν οι ήρωες του 1940!
Σας ευχαριστώ.