"Θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί
Στο τέλος
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν."
Νίκος Καρούζος, Τα Πουλιά Δέλεαρ του Θεού, 1961
Καθώς ο προεκλογικός πυρετός αρχίζει να ανεβαίνει και θα χτυπήσει οσονούπω τα σαραντάρια του, πάνε να μας πασάρουν για αντιπυρετικό, ένα γενόσημο χάπι αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Μας ζητάνε, κάτω από τον αστερισμό της πολυπλοκότητας των πραγμάτων, να μην ξεχνάμε ούτε να υποτιμούμε το γεγονός ότι -όπως ήδη έχει δηλώσει ο παραιτηθείς πρωθυπουργός- το 80% του χρόνου αυτής της κυβέρνησης είχε αφιερωθεί στη διαπραγμάτευση.
Στο τέλος
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν."
Νίκος Καρούζος, Τα Πουλιά Δέλεαρ του Θεού, 1961
Καθώς ο προεκλογικός πυρετός αρχίζει να ανεβαίνει και θα χτυπήσει οσονούπω τα σαραντάρια του, πάνε να μας πασάρουν για αντιπυρετικό, ένα γενόσημο χάπι αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Μας ζητάνε, κάτω από τον αστερισμό της πολυπλοκότητας των πραγμάτων, να μην ξεχνάμε ούτε να υποτιμούμε το γεγονός ότι -όπως ήδη έχει δηλώσει ο παραιτηθείς πρωθυπουργός- το 80% του χρόνου αυτής της κυβέρνησης είχε αφιερωθεί στη διαπραγμάτευση.
Έτσι δεν έμεινε χρόνος για τη δέουσα διακυβέρνηση των δημοσίων πραγμάτων μας, πράγμα που δεν επέτρεψε την υλοποίηση των υπεσχημένων μέτρων κοινωνικής ανακούφισης που, διαφορετικά μιλώντας, υποτίθεται ότι θα είχαν τα χαρακτηριστικά μιας αριστερής διαχειριστικής αντίληψης κι ενός δικαιότερου κράτους.
Πράγματι, αυτό το τελευταίο πρόταγμα για ένα δικαιότερο κράτος, ήταν εξ αρχής το κυριότερο ζητούμενο απ’ όλους εμάς που υποστηρίξαμε το εγχείρημα του περασμένου Γενάρη. Ένα ζητούμενο που παραμένει εκκρεμές, μετά από πέντε χρόνια περιδίνησης από το πουθενά προς το τίποτα και τούμπαλιν, εν μέσω πολιτικής αβελτηρίας, αναξιοκρατίας, κατασπατάλησης δημόσιων πόρων και καλπάζουσας ανθρωπιστικής κρίσης.
Ποιοι όμως ήταν αυτοί που αφιέρωσαν τον χρόνο τους στη διαπραγμάτευση? Τα μέλη του οικονομικού επιτελείου κι από ένα σημείο και μετά, ο ίδιος ο άρτι παραιτηθείς πρωθυπουργός.
Στο εσωτερικό μέτωπο, τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης, επί πέντε-έξι μήνες, έπραξαν ελάχιστα, αναφορικά με τα σημαντικά προτάγματα, όπως αυτό της πάταξης της διαφθοράς. Αντίθετα, την ώρα που με στόμφο μας έλεγαν ότι ήταν πατριωτικό μας καθήκον να πληρώσουμε τα αντισυνταγματικά επιβεβλημένα χαράτσια, την ίδια στιγμή τους είδαμε να προωθούν πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που θώπευαν τους μεγάλους παίκτες, τους συστηματικούς φοροφυγάδες, τους εξ επαγγέλματος εθνικούς προαγωγούς και τους μεγαλολήσταρχους των δημοσίων ταμείων.
Ειδικά στο ορόσημο της υλοποίησης του προγράμματος Θεσσαλονίκης, όταν έγινε σαφές το προφανές, ότι, δηλαδή, κοινωνική πολιτική με νέα δανεικά δε θα μπορούσε να γίνει, αντί να επικεντρωθεί η προσοχή στη συλλογή άδηλων και αφορολόγητων, παράνομα αποθησαυρισμένων πόρων για τη χρηματοδότηση του απορρυθμισμένου και καταρρέοντος κράτους κοινωνικής πρόνοιας, είδαμε -πρώτη φορά αριστερά- διαβουλεύσεις για την ευνοϊκή αντιμετώπιση των φορο-απατεώνων!
Μια σειρά από πράξεις και παραλείψεις, υπονόησαν μια στροφή που δεν θα μπορούσε -και μάλιστα υπό το καθεστώς της εθνικής ήττας- να γίνει αποδεκτή από την ίδια την κοινωνία, πόσο μάλλον από τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του Συ.Ριζ.Α. που παρόλα αυτά συνθηκολόγησαν με λογικές ξένες από αυτές που πρεσβεύουν οι ίδιοι, αλλά και ανέχθηκαν μεθοδεύσεις απαράδεκτες ως προς τις αρχές του κόμματός τους.
Σε συμβολικό επίπεδο, η θέση του ίδιου του πρωθυπουργού στο θέμα των Σκουριών, δεδομένου ότι η εκμετάλλευση των μεταλλείων δεν σχετίζεται με τα μνημονιακά δεινά και τις σχετικές δεσμεύσεις, υπονόησε πολλά για τη στροφή των 180 μοιρών που παρακολουθήσαμε έκπληκτοι να διαδραματίζεται απροσχημάτιστα, κυρίως μετά το δημοψήφισμα.
Σε ουσιαστικό επίπεδο, οι αιτιάσεις της Προέδρου της Βουλής λοιδορήθηκαν και αγνοήθηκαν με επιχειρήματα αντιπαθητικά που δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της συντροφικότητας, άρα και απαράδεκτα, αλλά και με χαρακτηρισμούς αφελείς, αντάξιους του επιπέδου εκείνων που τους χρησιμοποίησαν…
Στο δια ταύτα, κυρίως, δεν έγινε το παραμικρό βήμα -ούτε καν συζήτηση- για ζητήματα παραγωγικής ανασυγκρότησης, όταν του αρμοδίου υπουργείου την ευθύνη είχε, επί τόσους μήνες, αυτός που σήμερα μας ζητά να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα, εγχείρημα που από μόνο του έχει ακριβώς ως προαπαιτούμενη, αυτήν την παραγωγική ανασυγκρότηση. Μόνο θλίψη!
Θλίψη δια των διαπιστώσεων…
Υ.Γ. Μια τελευταία διαπίστωση, που μετρώντας τα κουκιά την κάνουμε έντρομοι, είναι ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε μια νέα “παπαδημοκρατία”. Ακριβώς εκεί που ήθελαν οι (συν)εταίροι μας από την αρχή, δηλαδή!
Έτσι, πιθανολογείται ότι τη ώρα που -πρώτη φορά αριστερά- τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, η εθνική μας ήττα αναμένεται να ολοκληρωθεί την επαύριο των επικείμενων εκλογών…
--------------------------------------------------------------
Πηγή: raskolnick.wordpress.com-Alexandros Raskolnick
--------------------------------------------------------------