Μπορεί για τον Αλέξη Τσίπρα και τη διαπραγματευτική ομάδα, την οποία πλέον εποπτεύει άμεσα ο ίδιος, η «κόκκινη γραμμή» των ιδιωτικοποιήσεων να θεωρείται παρελθόν ήδη από τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Μπορεί, αντίστροφα, οι συντάξεις να παραμένουν «κόκκινη γραμμή», αλλά όλοι γνωρίζουν ότι άρχισε να θολώνει.
Όποιος νομίζει ότι όλα αυτά έχουν για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση θεωρητική ή επικοινωνιακή μόνο σημασία, κάνει μεγάλο λάθος. Οι εστίες αντίστασης για τις «κόκκινες γραμμές» που έχουν ήδη πέσει (όπως οι ιδιωτικοποιήσεις) και πολύ περισσότερο γι’ αυτές που απειλούνται (όπως οι συντάξεις) είναι ισχυρές. Και δεν υπάρχουν μόνο στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ -που θεωρείται «φρούριο των αριστεριστών»- αλλά και στην ίδια την κυβέρνηση. Όπου τρεις υπουργοί είναι αποφασισμένοι να παραιτηθούν όταν έρθει η «σκληρή στιγμή» που θα υπογράψουν ιδιωτικοποιήσεις ή περικοπή συντάξεων. Πρόκειται για τους Θοδωρή Δρίτσα, Δημήτρη Στρατούλη και Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Για τον Θοδωρή Δρίτσα (μορφή «Νέστορος» του κόμματος, ήπιο, πράο και έντιμο μέχρι… παρεξηγήσεως), η υπογραφή της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού του Πειραιά τον «ξεπερνάει». Από την εποχή που αναδείχτηκε επικεφαλής του δημοτικού σχήματος «Λιμάνι της αγωνίας» στον Πειραιά μέχρι την πρόσφατη υποψηφιότητά του για τη δημαρχία του Πειραιά, ο Θοδωρής Δρίτσας έχει ταυτιστεί όχι απλώς με τη θέση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού αλλά και με ποικίλα κινήματα πολιτών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, ώστε αυτό νε είναι πλέον «στοιχείο ταυτότητας» γι’ αυτόν. Έτσι, παρά την πραότητα που τον διακρίνει, δεν δίστασε πρόσφατα να «αδειάσει» τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, όταν ο τελευταίος κατά το ταξίδι του στην Κίνα μίλησε για παραχώρηση του 51% του λιμανιού.
Για τον Δημήτρη Στρατούλη, η μη περικοπή των συντάξεων είναι επίσης ένα «υπαρξιακό» ζήτημα. Στέλεχος της Αριστερής Πλατφόρμας και με προσωπικό-πολιτικό προφίλ αριστερού ριζοσπάστη, δεν μπορεί να διανοηθεί ότι θα βάλει την υπογραφή του σε νέες περικοπές στις συντάξεις. Παρακολουθεί λοιπόν με αγωνία την «κόκκινη γραμμή» των συντάξεων να «θολώνει» και έχει αποδυθεί σε αγώνα δημόσιων διαβεβαιώσεων ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν τέτοιες περικοπές. Ωστόσο, έξυπνος καθώς είναι, βλέπει το «παγόβουνο» να έρχεται…
Για τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, η «υπογραφή» είναι βαριά για πολλούς λόγους. Διότι δεν είναι απλώς ένας υπουργός με αριστερό προφίλ και παρακαταθήκες, αλλά κάτι πολύ περισσότερο: ο ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας, με την οποία ασχολείται… όλος ο πλανήτης «δείχνοντάς» την σαν την «πέτρα του σκανδάλου». Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν «κουβαλάει» μόνο τη δική του ιστορία αλλά και την ιστορία και την περηφάνια πολλών άλλων. Και το να βάλει την υπογραφή του σε ιδιωτικοποιήσεις (γενικώς, αλλά ειδικότερα στον τομέα ευθύνης του, στο χώρο της ενέργειας) ισοδυναμεί κατά την αντίληψή του με προσωπική πολιτική «αυτοκτονία» και «ατίμωση»…
Ότι οι συγκεκριμένοι υπουργοί είναι αποφασισμένοι να παραιτηθούν, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, δεν είναι πολιτικό συμπέρασμα, αλλά πληροφορία. Και, προφανέστατα, είναι ένα από τα πιο ενοχλητικά «αγκάθια» για τη διαχείριση από τον Αλέξη Τσίπρα του οδυνηρού συμβιβασμού με τους δανειστές. Μεταξύ άλλων και γιατί, έστω και ένας να κάνει την αρχή, σέρνοντας το χορό των παραιτήσεων, η δυναμική της κρίσης που θα ξεσπάσει στην κυβέρνηση και το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολύ μεγάλη…
---------------------------------
Πηγή: rizopoulospost.com
---------------------------------