Η διατλαντική συμφωνία TTIP, στην εγκληματικότητα της οποίας έχουμε αναφερθεί πολλές φορές, έδειξε για μία ακόμη φορά το «πρόσωπο» της – όταν μεταφέρθηκαν τα έγγραφα στο Βερολίνο, με την προϋπόθεση να έχουν ελάχιστοι πρόσβαση στην ανάγνωση τους, καθώς επίσης με την απαγόρευση
να (μη) γίνουν γνωστά στους Γερμανούς βουλευτές! Στα πλαίσια αυτά, το
παράδειγμα της Ουρουγουάης που ακολουθεί, ίσως βοηθήσει καλύτερα στην
κατανόηση των κινδύνων που εμπεριέχει:
Αναλυτικότερα, όταν διαπιστώθηκε στη χώρα πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι πέθαιναν από το κάπνισμα,αποφασίσθηκε
δημοκρατικά από τη Βουλή η προσπάθεια μείωσης του, μέσω της αναγραφής
στα πακέτα των τσιγάρων, των κινδύνων για την υγεία – όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Ελλάδα.
Το γεγονός αυτό συνέβη πριν από δέκα χρόνια, έως ότου το 2010 ο
όμιλος παραγωγής τσιγάρων Philip Morris κατέθεσε αγωγή εναντίον της
Ουρουγουάης – την οποία θα εκδικάσει ένα ιδιωτικό, μη δημοκρατικά νομιμοποιημένο δικαστήριο, πίσω από κλειστές πόρτες!
Το δικαστήριο αυτό θα αποφασίσει εάν ο νόμος που ψήφισε η Βουλή της
χώρας θα παραμείνει σε ισχύ ή εάν εμποδίζει (περιορίζει) παράνομα τις
επενδύσεις του πολυεθνικού ομίλου – ο οποίος απαιτεί αποζημίωση.
Εκτός αυτού, το περιεχόμενο της αγωγής δεν δίνεται στη δημοσιότητα, ενώ ορισμένα ΜΜΕ αναφέρουν πως το ύψος της αποζημίωσης μπορεί να φτάσει στα 2 δις $ (πηγή) – όσο δηλαδή το ένα έκτο περίπου του ΑΕΠ της Ουρουγουάης (στην περίπτωση της Ελλάδας θα ήταν θεωρητικά περί τα 30 δις €).
Συνεχίζοντας, αυτού του είδους τα ιδιωτικά δικαστήρια θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σε παγκόσμια κλίμακα, εάν αποφασισθεί τελικά η συμφωνία TTIP
– η οποία θα είναι πολύ πιο οδυνηρή για τις αναδυόμενες οικονομίες,
όπου ζουν οι φτωχότεροι των ανθρώπων, αφού στην προκειμένη περίπτωση θα
αποτελούσε θέμα ζωής και θανάτου.
Η αιτία είναι προφανώς το ότι, ακόμη και η παραμικρή μείωση των εισοδημάτων τους, μέσω της αύξησης των τιμών του νερού (συμφωνία TISA)
ή των φαρμάκων, απειλεί αυτόματα την επιβίωση τους – ενώ, παρά το ότι η
διατλαντική συμφωνία της ΕΕ με τις Η.Π.Α. τις αφορά, θα έχει δηλαδή
σοβαρές συνέπειες για τις ίδιες, δεν ενημερώνονται από κανέναν για τις διαπραγματεύσεις, οι οποίες διατηρούνται σκόπιμα μυστικές.
Οι ειδικοί κρούουν φυσικά τον κώδωνα του κινδύνου, ειδικά για τις φτωχές χώρες – ενώ η οργάνωση «Food watch» θεωρεί πως η συμφωνία αποτελεί ένα πραγματικό πρόγραμμα εξαθλίωσης των φτωχότερων χωρών του κόσμου (πηγή)
Παράλληλα κυκλοφορούν θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες η παγκόσμια ελίτ σκοπεύει να μειώσει τον πληθυσμό του πλανήτη με εγκληματικές μεθόδους – περιορίζοντας ταυτόχρονα το προσδόκιμο ζωής για τις φτωχότερες χώρες, καθώς επίσης για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα.
Περαιτέρω, όταν ψηφισθεί η συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ των
Η.Π.Α. και της ΕΕ, θα δημιουργηθεί μία οικονομική περιοχή με 800 εκ.
καταναλωτές, η οποία θα κατέχει το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ – με αποτέλεσμα οι κανόνες που θα υιοθετούνται να είναι έμμεσα δεσμευτικοί για όλες τις άλλες χώρες,
αφού τυχόν αλλαγή των «εμπορικών ροών» θα αποξέραινε (μεταφορικά) όλους
όσους θα απομονώνονταν, αρνούμενοι να αποδεχθούν τους κανόνες.
Ουσιαστικά μοιάζει σαν να ενώνονται δύο τεράστιες επιχειρήσεις, οι οποίες μονοπωλούν την παγκόσμια αγορά
– οπότε όλοι όσοι δεν συνεργάζονται μαζί τους ή δεν αποδέχονται χωρίς
καμία αντίρρηση τους όρους τους, είναι αυτόματα καταδικασμένοι. Για
παράδειγμα, εάν κάποια χώρα δεν μπορεί να εξάγει τα προϊόντα της στη
μεγάλη αυτή αγορά «ΕΕ-Η.Π.Α.» ή δεν ενισχύεται από τους Πολίτες της ο
τουρισμός της, τότε οι δυνατότητες επιβίωσης της μειώνονται σε μεγάλο
βαθμό.
Στην πραγματικότητα βέβαια δεν πρόκειται για μία εμπορική συμφωνία των δύο ηπείρων – αλλά για την προσπάθεια της απόλυτης κυριαρχίας στον πλανήτη, όπου πίσω από την ΤΤΙΡ ευρίσκεται η ελίτ των ελίτ, στην οποία ανήκουν τα πολυεθνικά μεγαθήρια, καθώς επίσης οι ισχυρότερες τράπεζες.
Όπως αποκάλεσε δε τη συμφωνία η κυρία Clinton, πρόκειται για ένα
οικονομικό ΝΑΤΟ – για μία συμμαχία δηλαδή της Δύσης στον οικονομικό
τομέα (πηγή), αντίστοιχη με αυτήν στο στρατιωτικό. Επομένως, με την ΤΤΙΡ γίνεται προσπάθεια τοποθέτησης των κανόνων που θα ισχύουν στον 21ο αιώνα – από τους οποίους δεν θα μπορούν να ξεφύγουν ούτε οι μεγάλες χώρες, όπως η Κίνα και η Ρωσία.
Τα επακόλουθα της συμφωνίας
(α) Η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας: Όπως είναι γνωστό, τα περισσότερα δικαιώματα (πατέντες) ανήκουν στις δυτικές πολυεθνικές – οπότε, η ισχυρότερη και πιο μακροπρόθεσμη προστασία, θα δημιουργήσει τεράστια μονοπώλια.
Στα φάρμακα, εάν δεν υπήρχαν τα γενόσημα, τα οποία ουσιαστικά
αντιγράφουν τα πρωτότυπα, οι τιμές τους για τις φτωχότερες χώρες θα
παρέμεναν απρόσιτες.
Για παράδειγμα, τα φάρμακα εναντίον του Aids
κόστιζαν το 2000 περισσότερο από 10.000 $ ετησίως, ενώ μετά την
παραγωγή των γενοσήμων από την Ινδία, οι τιμές τους μειώθηκαν στα 60 $
ετησίως – με αποτέλεσμα να έχουν πλέον πρόσβαση σε αυτά πάνω
από 11 εκ. άνθρωποι, οπότε να μπορούν να θεραπεύονται και να μην
πεθαίνουν.
(β) Οι ιδιωτικοποιήσεις: Στην περίπτωση της αποκρατικοποίησης των κοινωφελών επιχειρήσεων, όπως η ενέργεια, η ύδρευση ή τα νοσοκομεία, δεν θα επιτρέπεται πλέον η εθνικοποίηση τους, με βάση τη συμφωνία ΤΤΙΡ. Βέβαια, η Κομισιόν ισχυρίζεται πως δεν θα επιτραπούν οι ιδιωτικοποιήσεις του νερού, μετά τις διαμαρτυρίες των Ευρωπαίων – κάτι που όμως δεν επιβεβαιώνεται από τη συμφωνία με τον Καναδά (CETA – πηγή).
Το αποτέλεσμα θα ήταν η ραγδαία αύξηση των τιμών, όπως στο παράδειγμα
της Βολιβίας, η οποία πούλησε το 1999 την κρατική εταιρεία ύδρευσης σε
ένα κονσόρτσιουμ πολυεθνικών – με αποτέλεσμα να τριπλασιαστούν οι τιμές (εθνικοποιήθηκε ξανά αργότερα).
(γ) Η μείωση των εξαγωγικών δασμών: Ορισμένες χώρες επιβάλλουν δασμούς, για παράδειγμα οι αφρικανικές στις εξαγωγές ενέργειας, έτσι ώστε να αναπτυχθεί η δική τους βιομηχανία – ενώ
τους χρειάζονται για να καλύπτουν τις δαπάνες του προϋπολογισμού τους.
Επομένως, η μείωση τους θα είχε αρνητικά επακόλουθα για τις οικονομίες
τους.
(δ) Τα ιδιωτικά δικαστήρια: Θα αποφασίζουν ακόμη
και για τους νόμους που ψηφίζουν τα Κοινοβούλια, όπως στο παράδειγμα της
Ουρουγουάης – επιβάλλοντας τεράστιες αποζημιώσεις στα κράτη, σε τυχόν
μη συμμόρφωσή τους με τις απαιτήσεις των πολυεθνικών.
Ολοκληρώνοντας, υπάρχουν πολλές άλλες ιδιαιτερότητες, οι περισσότερες των οποίων διατηρούνται κρυφές, με τη βοήθεια των πολιτικών, οι οποίοι υπηρετούν σε μεγάλο ποσοστό τους την παγκόσμια ελίτ – ειδικά το χρηματοπιστωτικό κτήνος. Θα ασχοληθούμε λοιπόν πολλές φορές με το θέμα, το οποίο είναι ένα από τα πλέον σημαντικά της εποχής μας.
------------------------
Πηγή: analyst.gr
------------------------