Για μια ακόμη φορά χθές σκοτείνιασε ο ουρανός και τα βαριά σύννεφα της απελπισίας πλάκωσαν την ψυχή κάθε Έλληνα μέσα στην χώρα και όπου αλλού βρίσκεται.....
Το ρεζιλίκι των σαλτιμπάγκων στο Παρίσι και η απόδειξη ότι όπου και να πάμε είμαστε απλά πιονάκια και στρατιωτάκια ενός παγκόσμιου κατεστημένου γέμισαν με πίκρα όλους αυτούς τους ανθρώπους, που τους έχουν μάθει να ακούνε μόνο ότι χαϊδεύει τα αυτιά, και τους έφεραν ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στην απόγνωση.
Το ρεζιλίκι των σαλτιμπάγκων στο Παρίσι και η απόδειξη ότι όπου και να πάμε είμαστε απλά πιονάκια και στρατιωτάκια ενός παγκόσμιου κατεστημένου γέμισαν με πίκρα όλους αυτούς τους ανθρώπους, που τους έχουν μάθει να ακούνε μόνο ότι χαϊδεύει τα αυτιά, και τους έφεραν ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στην απόγνωση.
Παράλληλα η "ύστατη" ίσως ελπίδα ότι "θα περάσει ο τσαμπουκάς" και ο αναδυόμενος "σωτήρας" θα φέρει έστω μια δροσοσταλίδα άνοιξης μας έφερε ένα ηχηρό χαστούκι και με "κοκκινισμένα μάγουλα" από τις σφαλιάρες των διεθνών χρηματιστών επέστρεψε από το Λονδίνο.....
Και σαν μην έφτανε αυτό ήλθε βραδιάτικα και μια κλωτσοπατινάδα από την Μαδρίτη έτσι απλά για να πέσει και αυτή στον βόθρο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο.....
Και ο κυρ-Λάμπρος στο διπλανό καφενείο απέμεινε θλιμμένος και απελπισμένος να κοιτάει την σβηστή οθόνη της τηλεόρασης που μόλις τούχε κλέψει το τελευταίο του όνειρο.....
Τέλειωσε το υπόλοιπο από το λιτό ποτηράκι ρακί που είχε παραγγείλει {αυτό μόνο του επιτρέπει το ...υπόλοιπο σύνταξης που του απέμεινε..} χτύπησε ένα τελευταίο τσιγάρο που είχε απομείνει στο πακέτο και το άναψε κρυφοκοιτάζοντας μπας και κανένα καθίκι τον παραμόνευε να του κοτσάρει κανά πρόστιμο νυχτιάτικα και ύστερα σηκώθηκε καληνυχτίζοντας τον Πέτρο τον καφετζή......
Ο Πέτρος έκλεισε τα φώτα και έκανε ταμείο. Είχε μαζέψει 24 ευρώ. Τα μέτρησε και ανατρίχιασε σκεπτόμενος ότι άλλη μια μέρα μπήκε μέσα και ότι πάλι δεν θα πλήρωνε μήτε με 100 μήτε με 1000 δόσεις αυτά που χρωστούσε σε ασφάλεια και εφορία......
Τα φώτα έσβησαν τα ρολλά κατέβηκαν και το καφενείο έκλεισε. Ο κυρ-Λάμπρος ίσα που φαίνονταν στο τέλος του δρόμου. Μια μακρυνή σειρήνα από κάποιο συναγερμό σφύριζε ενοχλητικά και το κρύο άρχισε να τσούζει ενοχλητικά......
Παγωμένη βραδιά. Παγωμένη καρδιά. Παγωμένη ψυχή.
Η δημοσιογραφία είχε κάνει το "καθήκον της" είχε πάλι σιωπήσει ακριβώς μια μέρα μεγάλων γεγονότων. Ο συνδικαλισμός που έθρεψε αυτή την χώρα τόσα χρόνια είχε κάνει την "ετήσια διαμαρτυρία του" {χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τα τηλεοπτικά κοράκια έχασαν τίποτα από τις παχυλές πατρονιαρισμένες αμοιβές τους - Άλλωστε πρωϊ πρωϊ θα είχαν πάλι εκείνα όλα τα καθάρματα να κοκορομαχούνε για να αυξάνουν τις διαφημίσεις του Μπόμπολα-Βαρδινογιάννη-Αλαφούζου-και λοιπών κυρίων...}
Και από την άλλη σήμερα το κάθε καπετανάτο με σημαία την "Προστασία του Έθνους", ξεκινάει απεργία φλας-μπακ και στιγμιαία σαν ξεθωριασμένη φωτογραφία με καφέ μπακγκράουντ. Από άλλη μεριά το ΠΑΜΕ, από άλλη ρότα ο ΣΥΡΙΖΑ και από άλλη ανεμοδαρμένη πλευρά η ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ και από άλλη στράτα οι Ακτιβιστές και οι Αντιεξουσιαστές....
Σαράντα παλληκάρια από δώ, πενήντα παλληκάρια από κει, είκοσι παραπέρα, αλλά δυστυχώς κανένα πια από την Λιβαδειά....
Ο κυρ-Λάμπρος είναι μαζί με άλλα 100 τόσα παληκάρια και κόρες σε άλλη διαδήλωση... Είναι στημμένος από τις 3 το πρωϊ μπροστά στην Τράπεζα να πάρει την πενιχρή σύνταξη του.... Δίπλα του βλέπει μαραζωμένες φιγούρες χωρίς τραπεζικό λογαριασμό να κοιτάνε θολά τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό παρακαλώντας να μην βρέξει και γίνουν μούσκεμα περιμένοντας τα λίγα ευρώ που θα πάρουν....
Δίπλα τους περνάει μια ομάδα με κουκούλες και μολότωφ... Ένας γεράκος τους φωνάζει "Παιδιά σας παρακαλώ όχι εδώ μην κάνετε τίποτε να προλάβουμε να πάρουμε την σύνταξη γιατί έχω την κυρά στο νοσοκομείο και πρέπει να προλάβω να της πάρω κάτι φάρμακα" .... Και τα "παιδιά" κατεβάζουν πιο κάτω τις κουκούλες και απομακρύνονται γιατί δεν θέλουν να τους δούν ότι είναι τα εγγόνια τους που και αυτά περιμένουν τους παππούδες και γιαγιάδες να πάρουν τις συντάξεις μπας και τους δώσουν και κανένα χαρτζηλίκι.......
Τα σύννεφα όμως έχουν την δική τους πορεία και όταν γίνονται μολυβιά τότε ακολουθεί κάποτε βροχή και κάποτε χαλάζι ......
Η βροχή ήδη έφθασε το χαλάζι ακολουθεί.....
Τα διάφορα καθάρματα που πούλησαν τόσες φορές αυτή την χώρα είναι ζωντανά, είναι ζόμπι που στοιχειώνουν την ζωή μας καθημερινά είναι κακοί οιωνοί που φέρνουν βροχή χαλάζι βροντές και αστραπές για να να κρατήσουν τις σάπιες καρεκλίστες τους και να τακτοποιούν ένα μικρό κύκλο από λαμόγια και παλιανθρώπους τριγύρω τους, ρίχνοντας τα μαυρά μολυβιά σύννεφα πάνω σε όλους τους δυστυχισμένους ανθρώπους αυτού του τόπου.....
Για αυτό λοιπό μην κάθεσαι απελπισμένος.... Μην τους ανέχεσαι άλλο.... Φύγε κάτω από τα σύννεφα ... Φύγε από το μαράζωμα.... Δίωξε τους και πάρε τους το βρώμικο σκάλπ και κάνε το τοτέμ να μπορούν να το βλέπουν και να ζούν καλύτερα τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου......
------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
-------------------------------