Την ώρα που ο κ. Σαμαράς επεξεργάζεται προτάσεις να το γυρίσει η
κυβέρνηση στο τσάμικο ή αλλιώς να προβάλει τις πατριωτικές της ρίζες,
κάποιοι άλλοι εξετάζουν τα σενάρια που θα οδηγούσαν σε συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας. Με άλλα λόγια στην πολιτική μας σκηνή
προβλέπονται εχθροπραξίες στο επόμενο διάστημα με άγνωστες τις
επιπτώσεις στην Οικονομία της χώρας. Να μην το ξεχάσουμε! Κι έξω να
πέσουμε δεν πρέπει να ανησυχούμε. Την λύση την έχει ο κ. Δραγασάκης:
Απόσυρση χρέους!
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει ότι ο κ. Σαμαράς κατάφερε το καλοκαίρι του 2012 το ακατόρθωτο: Να αποτρέψει την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Την ίδια ώρα, όμως, θα σημειώσει με απορία ότι το στενό περιβάλλον των συνεργατών του τον εξέθεσε ουκ ολίγες φορές. Όπως τώρα, που κάποιοι "ανακαλύπτουν" τον δρόμο του ... πατριωτισμού. Δηλαδή, κύριε Χρύσανθε, όλοι οι άλλοι Έλληνες που δεν συμφωνούν με τους αλγόριθμους σας τι είναι; Προδότες;
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει ότι ο κ. Σαμαράς κατάφερε το καλοκαίρι του 2012 το ακατόρθωτο: Να αποτρέψει την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Την ίδια ώρα, όμως, θα σημειώσει με απορία ότι το στενό περιβάλλον των συνεργατών του τον εξέθεσε ουκ ολίγες φορές. Όπως τώρα, που κάποιοι "ανακαλύπτουν" τον δρόμο του ... πατριωτισμού. Δηλαδή, κύριε Χρύσανθε, όλοι οι άλλοι Έλληνες που δεν συμφωνούν με τους αλγόριθμους σας τι είναι; Προδότες;
Κάνετε λάθος κύριε Σαμαρά! Η λύση στον γρίφο δεν είναι τα γνώριμα
μονοπάτια του παρελθόντος. Το αντίθετο, αυτά μας οδήγησαν στην
καταστροφή. Η λύση είναι να ξεκινήσετε μία εθνική εκστρατεία για την
προσέλκυση επενδύσεων. Να φτιάξουμε δουλειές, να δώσουμε δουλειά στους
ανέργους. Αντί να βάζετε διλήμματα στην ελληνική κοινωνία αν θέλει να
ζήσει με την πατριωτική δεξιά ή την προδοτική αριστερά και να μας
επιστρέψετε μερικές δεκαετίες πίσω, μπορείτε να θέσετε ένα άλλο δίλλημα:
"Είσαι πατριώτης; Απόδειξέ το! Επένδυσε στην Ελλάδα".
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να συνομιλήσετε με τον κ. Τσίπρα για την
χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής για τις επενδύσεις. Για την δημιουργία
ενός σταθερού φορολογικού καθεστώτος και ενός φιλικού για τους επενδυτές
νομικού πλαισίου. Να συμφωνήσετε, δηλαδή, ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν
οι κανόνες του παιγνιδιού στο μέλλον. Αυτό και μόνο κύριε Σαμαρά είναι
αρκετό για πολλούς επενδυτές του εξωτερικού για να αρχίσουν να βλέπουν
την Ελλάδα με ένα τελείως διαφορετικό μάτι.
Το πρόβλημα είναι ότι τόσο στην δεξιά όσο και στην αριστερά οι άνθρωποι
δεν πιστεύουν στην δύναμη του ιδιωτικού τομέα. Θεωρούν δεδομένο ότι στον
καπιταλισμό δεν υπάρχει ηθική και ότι ο μόνος φιλικός και γνώριμος και
φιλικός τους κόσμος είναι εκείνος του δημόσιου τομέα. Για την ακρίβεια
αντιλαμβάνονται τους επιχειρηματίες ως πειρατές και συμπεριφέρονται
ανάλογα: Με σαδισμό απέναντι στους αδύναμους και με φόβο απέναντι στους
ισχυρούς.
Η αντίληψη αυτή είναι πολλές φορές βολική για το πολιτικό σύστημα. Είναι
σχετικά εύκολο να ζητήσει κανείς ως "διευκόλυνση" ένα μέρος των
"κλοπιμαίων" από τον πειρατή, ενώ είναι δύσκολο να ζητήσει μίζα από έναν
αντισυμβαλλόμενο με το δημόσιο. Είναι θέμα ψυχικής ισορροπίας. Το
βλέπουν έτσι για να αισθάνονται καλύτερα. Έχουν πείσει τον εαυτό τους
ότι οι άλλοι είναι οι πειρατές...
Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίον δεν πρόκειται να πετύχει η
συγκυβέρνηση που επεξεργάζονται κάποιοι στο παρασκήνιο. Δεν πρόκειται να
αλλάξει κάτι. Αν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, θα είχε συμβεί και
τώρα! Δεν θα χρειαζότανε να φτάσουμε στην συγκυβέρνηση για να
συμφωνήσουμε όλοι σε ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον, για παράδειγμα.
Θα το είχαμε συμφωνήσει από τώρα!
Και τι ζητάμε εμείς από τον κ. Σαμαρά; Να δοκιμάσει κάτι στο οποίο η
αποτυχία είναι δεδομένη; Μόνο με θαύμα θα συμφωνούσαν στον ΣΥΡΙΖΑ στην
χάραξη μιας εθνικής πολιτικής για την Οικονομία. Φανταστείτε να καθίσουν
σε ένα τραπέζι με τον κ. Δραγασάκη και να τους λέει ο άνθρωπος αυτός, ο
οποίος, σημειωτέον, ανήκει στην σοβαρή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η λύση
είναι η... απόσυρση χρέους. Κρίμα που ο κ. Βαρουφάκης, ο οποίος έχει
υπάρξει και σύμβουλος του κ. Παπανδρέου, δεν τον έχει πληροφορήσει ότι
στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να συμφωνήσει και ο απέναντι.
Οπότε; Γιατί θα πρέπει ο κ. Σαμαράς να ακολουθήσει έναν δρόμο που δεν θα
οδηγήσει σε άμεσο αποτέλεσμα; Καταρχήν, ποτέ δεν ξέρεις! Οι συγκυρίες
μπορεί να αναγκάσουν την αξιωματική αντιπολίτευση να συμφωνήσει σε
ορισμένα αυτονόητα πράγματα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μία τέτοια
κίνηση Σαμαρά θα ήταν η απόδειξη της χάραξης μιας άλλης πορείας, κάτω
από μία τελείως διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με εκείνες του
παρελθόντος: Η ανάπτυξη περνάει αναγκαστικά μέσα από ένα νέο κοινωνικό
συμβόλαιο με όλες τις τάξεις και μέσα από ένα εθνικό πρόγραμμα για την
Οικονομία, όπου στο κέντρο των εξελίξεων είναι οι επενδύσεις και η
ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα.
Αν η αριστερά δεν συμφωνήσει, κύριε Σαμαρά, ας αναλάβει τις ευθύνες της!
Τότε δικαιούστε εσείς να χαράξετε την πολιτική αυτή, αν και εφόσον την
πιστεύετε.
Αυτή η πολιτική περιλαμβάνει, πράγματι, λιγότερους φόρους. Προσέξτε,
όμως, που είναι η διαφορά! Μία κυβέρνηση που πιστεύει στην δύναμη του
ιδιωτικού τομέα θα χρησιμοποιούσε το όπλο των φόρων για να πετύχει
περισσότερη ανάπτυξη. Μία κυβέρνηση που απλά κυβερνά στο όνομα του
ιδιωτικού τομέα, αλλά δεν πιστεύει σε αυτόν, θα χρησιμοποιούσε τους
φόρους μόνο για να συγκεντρώσει περισσότερες ψήφους.
Το ρεπορτάζ υποστηρίζει ότι έχουν μπει σε κίνηση οι μηχανές που θέλουν
την Ελλάδα να κυβερνιέται σε λίγο καιρό από μία ισχυρή συμμαχία δεξιάς
και αριστεράς. Αν ο κοινός τόπος αυτής της συνεργασίας θα ήταν ο
ιδιωτικός τομέας, θα υπήρχε μία καλή πιθανότητα επιτυχίας. Αν θα ήταν
και πάλι η αγάπη τους για τον δημόσιο τομέα, η συντριβή της συμμαχίας
είναι κάτι περισσότερο από βέβαιη, προκύπτοντας και σοβαρά ερωτήματα για
την επόμενη ημέρα. Αν αποτύχει ένα τέτοιο σχήμα, η μόνη εναλλακτική θα
είναι ... τελείως καταστροφική.
Η κατάσταση αυτή πιέζει ασφυκτικά το περιβάλλον του κ. Σαμαρά, το οποίο
εισηγείται λύσεις περί πατριωτισμού. Ασφαλώς και η ευθύνη ανήκει στον κ.
Σαμαρά. Τόσο για τις επιλογές που θα κάνει, όσο και για τους ανθρώπους
που έχει γύρω του. Η αλήθεια είναι ότι υπό καθεστώς πίεσης ο κ. Σαμαράς
είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο. Το απέδειξε το
καλοκαίρι του 2012, σε ό,τι αφορά το καλύτερο και στον πρόσφατο
ανασχηματισμό, σε ό,τι αφορά το χειρότερο. Ελπίζουμε ότι αυτή την φορά
είναι η ώρα μιας καλής επιλογής. Είναι αυτό που λένε ότι εδώ που φτάσανε
τα πράγματα εκείνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να ελπίζει και να
προσεύχεται...
------------------------------------------
Πηγή: capital.gr-Θανάσης Μαυρίδης
------------------------------------------