Πρώτον, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μία "εφεύρεση" των Βρυξελλών και της Αθήνας. Μπορεί να ανταλλάσουν μεταξύ τους φιλοφρονήσεις, αλλά όσοι ζουν την ελληνική πραγματικότητα γνωρίζουν καλά περί τίνος πρόκειται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει γίνει σημαντική πρόοδος στην Οικονομία. Αλλά από το σημείο της προόδου μέχρι να μοιράζουμε στην προεκλογική περίοδο ευρώ που δεν τα έχουμε, υπάρχει μία απόσταση και μάλιστα μεγάλη.
Δεύτερον, είναι λάθος η λογική να ενισχύεται η κατανάλωση. Έχει αποδειχτεί πολλές φορές σε όλο τον πλανήτη ότι η πολιτική των επιδομάτων δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Ούτε στην Οικονομία ούτε και στους οικονομικά αδύναμους, στο όνομα των οποίων λειτουργεί η επιδοματική πολιτική. Αν και εφόσον μία κοινωνία έχει διαθέσιμους οικονομικούς πόρους, είναι καλύτερο να τους χρησιμοποιεί για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Και μάλιστα όχι για να ενισχύσει τους ήδη ισχυρούς, αλλά για να δώσει ευκαιρίες στους νέους ανθρώπους.
Τρίτον, είναι βέβαιο ότι ένα μεγάλο μέρος από εκείνους που δικαιούνται του επιδόματος, με βάση τα κριτήρια που έθεσε η ίδια η κυβέρνηση, δεν θα καταφέρουν να φτάσουν ούτε στο σημείο της συμπλήρωσης της αίτησης! Θα τους έχουν προλάβει άλλες κοινωνικές ομάδες, όπως συνέβη και στο παρελθόν με το επίδομα αλληλεγγύης του Παπανδρέου ή τα επιδόματα των πυροπαθών στην Ηλεία...
Έχουμε ως λαός ένα σωρό άσχημα πάνω μας. Είμαστε γκρινιάρηδες, φασαριόζοι, πνεύματα αντιλογίας, κουτοπόνηροι και μισούμε την κατσίκα του γείτονα. Από την άλλη είμαστε φιλότιμοι, εργατικοί, επίμονοι, ευρηματικοί. Κοιτάξτε πόσοι συμπατριώτες μας έχουν διαπρέψει στο εξωτερικό. Αλλά και πόσες καινοτόμες ιδέες Ελλήνων έχουν "ταξιδεύσει" στα πέρατα του κόσμου τα τελευταία χρόνια. Γιατί θα πρέπει, λοιπόν, να επενδύουμε μόνο στην μιζέρια και όχι στην δημιουργικότητα;
Φανταστείτε να ξεκινούσαν τώρα 1.000 νέες επιχειρήσεις από την αρχή με την χρηματοδότηση του ελληνικού λαού. Δάνειο σε χίλιους νέους ανθρώπους για να στήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Μιλάμε για 10.000 - 20.000 θέσεις εργασίας άμεσα. Κι αυτό σημαίνει μέχρι και 100.000 έμμεσες θέσεις εργασίας. Έτσι καταπολεμιέται η ανεργία και όχι με λόγια.
Θέλουμε να κρατήσουμε τα νέα παιδιά στην Ελλάδα; Είναι ένας τρόπος. Για την ακρίβεια είναι ο μοναδικός τρόπος. Ξέρουμε πολλά νέα παιδιά που αναγκάστηκαν να βρουν διέξοδο στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, υπάρχουν δύο ελληνόπουλα που πούλησαν την ιδέα τους για την δημιουργία μιας ηλεκτρονικής πλατφόρμας στην κυβέρνηση της Χιλής και εκείνη τους χρηματοδότησε με 200.000 ευρώ για την υλοποίησή της. Γιατί αυτά τα παιδιά να μην χρησιμοποιούσαν την ενέργειά τους για την πατρίδα τους;
Αν υπήρχε ένα σοβαρό αίτημα προς την Ευρώπη θα έπρεπε να είναι αυτό: Δάνεια ειδικού τύπου σε 1.000 νέους Έλληνες κάθε χρόνο. Με αντικειμενικό στόχο να συγκροτηθεί εκ νέου η μεσαία τάξη. Όπως συμβαίνει και στην Βόρεια Ευρώπη, όπου οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν την ραχοκοκαλιά του συστήματος. Ένας από τους λόγους που η Οικονομία κατέρρευσε στην Ελλάδα και μαζί με αυτή και η μεσαία τάξη, είναι το γεγονός ότι η τελευταία απαρτιζότανε κυρίως από εμπόρους και από επιχειρηματίες που είχαν για μοναδικό τους πελάτη το κράτος.
Επίσης, είναι επικίνδυνο για μία κοινωνία να μην διαθέτει μεσαία τάξη και να στηρίξει τις όποιες ελπίδες ανάπτυξης μόνο στην μεγαλοαστική τάξη. Δεν είναι υγιές. Το έχουμε δει πως λειτούργησε αυτό στην Ελλάδα τις τελευταίες δύο δεκαετίες, με την προσπάθεια της δημιουργίας "εθνικών πρωταθλητών". Αν κανείς μελετήσει το μοντέλο της Γερμανίας, ίσως διαπιστώσει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα: Η διαφάνεια ενισχύεται με την ύπαρξη μιας ισχυρής βάσης μικρομεσαίων επιχειρήσεων κι αυτό λειτουργεί στο τέλος και υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων.
Μιλάμε για δάνεια και όχι για επιχορηγήσεις. Επειδή οι επιχορηγήσεις δίνουν το λάθος μήνυμα. Το δάνειο έχει υποχρεώσεις. Τα χρήματα ανήκουν στον ελληνικό λαό και πρέπει με κάποιον τρόπο να επιστραφούν σε αυτόν. Κατά συνέπεια οι διαδικασίες επιλογής θα πρέπει να είναι αυστηρές και οι έλεγχοι διαφάνειας στην συνέχεια ακόμη πιο αυστηροί. Για να δεχτούμε ότι η αποτυχία είναι μέσα στους κανόνες του παιγνιδιού, θα πρέπει πριν να διασφαλίσουμε ότι δεν θα σκεφτεί κάποιος να μετατρέψει την πολύτιμη βοήθεια που θα έχει πάρει από το κράτος σε σπορ αυτοκίνητα.
Μιλάμε για δάνειο, επειδή ο ιδιώτης θα πρέπει να προσπαθήσει να πετύχει και να επιστρέψει το κεφάλαιο στο κράτος για να δοθεί και σε άλλους νέους η δυνατότητα που δόθηκε στον ίδιο. Κι επειδή στο παρελθόν δεν υπήρξε πολιτική επιδοτήσεων που να πέτυχε τους αρχικούς της στόχους.
Είναι μόνο μία πρόταση. Δεν είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Τα σχέδια έρχονται ύστερα από εξαντλητικό διάλογο, προκειμένου να προβλεφθούν όλες οι πιθανές δυσκολίες και έτσι η ενέργεια να είναι πιο αποτελεσματική. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι πρόκειται για κάτι πιο ουσιαστικό από το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα.
--------------------------------------------------------
Πηγή: capital.gr-Θανάσης Μαυρίδης
--------------------------------------------------------