“ Τον κώδωνα του κινδύνου έκρουσε ο Π. Γράφος, μέλους του Δικτύου για την Περιβαλλοντική και Πολιτιστική Προστασία της Λακωνίας, σε εισήγησή του στο τριήμερο συμπόσιο των Βατικιώτικων Συλλόγων ”
Το Δίκτυο για την Περιβαλλοντική και Πολιτιστική Προστασία της Λακωνίας συμμετείχε στο τριήμερο Συμπόσιο της Ομοσπονδίας των Βατικιώτικων Συλλόγων στην Αττική, την Κυριακή, 18 Αυγούστου, με εισήγηση που είχε ως τίτλο «Υδάτινοι πόροι σε Βάτικα και Λακωνία – διαχείριση - ιδιωτικοποίηση», την οποία παρουσίασε ο Πάνος Γράφος, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Δικτύου.
«Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο κρίναμε απαραίτητο να τεθεί και στα Βάτικα, καθώς μέχρι πρότινος δεν είχε στην περιοχή τη δημοσιοποίηση που θα πρέπει να έχει ένα τέτοιας σημασίας για τη ζωή μας θέμα», επισημαίνουν τα μέλη του Δικτύου Περιβαλλοντικής Προστασίας Λακωνίας και προσθέτουν: «Πράγματι, μετά την εισήγηση του Δικτύου, υπήρξε ευρύς προβληματισμός. Ελπίζουμε στο εξής και η τοπική κοινωνία των Βατίκων να παρακολουθεί το συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο έχει ήδη προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων και κινητοποιήσεων στην υπόλοιπη Λακωνία».
Η εισήγηση του κ. Γράφου έχει αναλυτικά ως εξής:
«Θα ήθελα, πριν απ’ όλα, να ευχαριστήσω θερμά το προεδρείο της Ομοσπονδίας των Βατικιώτικων Συλλόγων Λακώνων Αττικής για τη τιμή που μας έκανε, όχι μόνον να μας προσκαλέσει να παραβρεθούμε στο σημαντικότατο τριήμερο Συμπόσιο που διοργανώνει, αλλά και να μας δώσει βήμα ανάπτυξης των θέσεων μας.
Σήμερα βρίσκομαι εδώ ως εκπρόσωπος του Δικτύου Περιβαλλοντικής και Πολιτιστικής Προστασίας της Λακωνίας. Το Δίκτυο ιδρύθηκε εδώ, στη Νεάπολη, στις 30 Ιουλίου του 2012, στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης για τις Β.ΑΠΕ.
Συναντηθήκαμε τότε εκπρόσωποι φορέων, συλλόγων και φυσικά πρόσωπα από όλη τη Λακωνία προκειμένου να συζητήσουμε τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας αναφορικά με την επέλαση της “Πράσινης Ανάπτυξης” στον νομό μας.
Συνοπτικά, το Δίκτυο Περιβαλλοντικής και Πολιτιστικής Προστασίας της Λακωνίας είναι ένα συντονιστικό όργανο τοπικών φορέων και ατόμων, που στόχο έχει την ενημέρωση αναφορικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κάθε περιοχή της Λακωνίας, την παλλακωνική αλληλεγγύη και την ανάληψη κοινών δράσεων σχετικά με τα πολλά και σημαντικότατα ζητήματα της περιοχής μας.
Μέσα στον ένα χρόνο που πέρασε το Λακωνικό Δίκτυο προχώρησε σε σειρά δράσεων και ενεργειών :
Α) Κατέθεσε στο ΣΤΕ δύο αιτήσεις ακύρωσης αποφάσεων του ΥΠΕΚΑ, με θέμα «Έγκριση Περιβαλλοντικών Ορων Αιολικών Σταθμών στις θέσεις Γαϊδουροβούνι και Κοντοράχη Δήμων Μονεμβασίας και Ευρώτα».
Β) Παρενέβη στη Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου κατά της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) Αιολικού Σταθμού στη θέση Τούρλα Κρεμαστής.
Γ) Εξέδωσε σειρά Δελτίων Τύπου, παραχώρησε συνεντεύξεις στα τοπικά και αθηναϊκά ΜΜΕ (τηλεόραση, ραδιόφωνο και internet), με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης απέναντι στις μείζονες περιβαλλοντικές καταστροφές που απειλούν τη Λακωνία.
Δ) Είχε ενεργή συμβολή σε επερωτήσεις στη Βουλή των Ελλήνων αναφορικά με τα ζητήματα της ενέργειας στη Λακωνία.
Ε) Είχε σειρά συναντήσεων με βουλευτές - Περιφερειακούς και Δημοτικούς Συμβούλους, συλλόγους και φορείς της Λακωνίας, προκειμένου να ενημερώσουμε και να ενημερωθούμε.
ΣΤ) Συμμετείχε σε πανελλαδικές συναντήσεις Δικτύων και Νομικών με θέμα την από κοινού αντιμετώπιση της ενεργειακή «πράσινης» λαίλαπας.
Ζ) Συμμετείχε σε ημερίδες για τις Β.ΑΠΕ στη Λακωνία και αλλού.
Αγαπητές φίλες και φίλοι
Το θέμα το οποίο θα προσπαθήσουμε σήμερα όχι τόσο να αναπτύξουμε, διότι είναι πολυσύνθετο και δαιδαλώδες, αλλά περισσότερο να σας μυήσουμε σε αυτό, αφορά το Νερό και τη διαχείριση του.
Πώς θα σας φαινόταν, αλήθεια, εάν αύριο το πρωί εμφανιζόταν μια ιδιωτική εταιρία -κάτι αντίστοιχο μ’ έναν πάροχο κινητής τηλεφωνίας- και σας ενημέρωνε ότι πλέον της ανήκει το νερό της κατοικίας σας, το νερό από το πηγάδι σας, το νερό από το ποτάμι του χωριού σας, το νερό της γεώτρησης σας ή ακόμα και το νερό της… βροχής στη στέρνα σας; Σας ακούγεται ακραίο;
Πώς θα σας φαινόταν επίσης εάν αύριο το πρωί εμφανιζόταν ένας διευθυντής Παγκόσμιας Πολυεθνικής Εταιρίας και σας έλεγε πως το νερό δεν είναι «αγαθό», αλλά είναι «προϊόν»; Σας ακούγεται ακραίο; Και όμως συνέβη…
Κατά τη διάρκεια συνέντευξής του για το ντοκιμαντέρ “We Feed the World”, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Nestlé, Peter Brabeck, έκανε την απίστευτη δήλωση ότι «το νερό δεν αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα». Ανέπτυξε τη θεωρία ότι η φύση είναι κακή και πως είναι μεγάλο επίτευγμα για τον άνθρωπο το γεγονός ότι μπορεί να της αντισταθεί . Επιτέθηκε επίσης στη βιολογική γεωργία, υποστηρίζοντας ότι τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα είναι καλύτερα.
Η Nestlé είναι ο μεγαλύτερος εμφιαλωτής νερού παγκοσμίως. Ο Brabeck υποστηρίζει ότι το νερό είναι η πολυτιμότερη πρώτη ύλη του πλανήτη. Ωστόσο, προσθέτει ότι η ιδιωτικοποίησή του είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσεις τη δικαιότερη διανομή του. Η ιδέα ότι το νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα, «προέρχεται από εξτρεμιστικές μη κυβερνητικές οργανώσει», λέει ο Brabeck, προσθέτοντας ότι «το νερό, όπως κάθε άλλο διατροφικό αγαθό, θα πρέπει να έχει αγοραστική αξία».
Πώς θα σας φαινόταν, αλήθεια, εάν σας λέγαμε ότι τον Μάρτιο του 2012, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, κ. Τατούλης, σύναψε Προγραμματική σύμβαση της Περιφέρειας με την ΕΥΔΑΠ; Κι όλοι ξέρουμε ότι η τελευταία είναι η πρώτη στη σειρά ΔΕΚΟ προς ιδιωτικοποίηση…
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη προσφυγή που κατέθεσε κατά της απόφασης του Περιφερειάρχη ο Περιφερειακός Σύμβουλος, κ. Θανάσης Πετράκος, όλοι οι Υδάτινοι Πόροι της περιφέρειας θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα να ανήκουν σε ιδιωτική εταιρία.
Κοντά σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και την 1440Β 16-6-2011 Κοινή Υπουργική Απόφαση με θέμα: «Διαδικασίες, όροι και προϋποθέσεις για τη χορήγηση αδειών για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού», κι έχετε μια καλή εικόνα αναφορικά με το πού πηγαίνει το όλον ζήτημα.
Η παραπάνω Κοινή Υπουργική Απόφαση είναι το πρώτο βήμα, για τον έλεγχο του υδατικού δυναμικού της χώρας. Το ζήτημα εντέχνως εμφανίζεται με την πρόφαση της ορθολογικής διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού και της δημόσιας υγείας.
Με την παρούσα ΚΥΑ, προχωράμε στον έλεγχο του νερού σε κεντρικό επίπεδο. Το κράτος θεωρεί το νερό δικό του. Η δικαιολογία είναι πως «πρέπει να προστατευθεί το περιβάλλον και η δημόσια υγεία».
Πραγματικός στόχος, όμως, είναι η καταγραφή όλων των ιδιωτικών και δημόσιων πηγών προκειμένου να ενταχθούν στα διαχειριστικά σχέδια που εκπονούνται σε επίπεδο Περιφερειών, με σκοπό να πωληθούν τα νερά σε ιδιώτες, οι οποίοι στη συνέχεια θα τα μεταπωλούν στους πολίτες και τους αγρότες. Δηλαδή, το αγαθό που η γη προσφέρει στους αγρότες, μέσα στα ίδια τους τα χωράφια, θα το πληρώνουν για να το χρησιμοποιούν.
Eπιθυμία του κράτους είναι να ελέγχει το πόσοι και ποιοι από μας θα έχουν νερό (άρα θα μπορούν να ζήσουν). Τα κριτήρια διανομής του νερού θα είναι οικονομικά και... πολιτικά. Για να έχεις νερό, θα πρέπει να πληρώσεις. Από την άλλη, οι «αρμόδιες υπηρεσίες», θα κρίνουν αν «έχεις ανάγκη» για να το χρησιμοποιείς.
Ποιο όμως είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών; Η εκμηδένιση των δυνατοτήτων για αυτόνομη διαβίωση. Εάν δεν έχετε πρόσβαση στο νερό ή εάν αυτή η πρόσβαση είναι δαπανηρή, τότε δε μπορείτε να πιείτε ή να αρδεύσετε τις καλλιέργειες σας. Συνυπολογίστε στα παραπάνω και το περίφημο Κώδικα Αlimentarius περί ελέγχου της φυτικής παραγωγής. Οι πολίτες οδηγούμαστε στο σημείο να μην μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές διατροφικές μας ανάγκες.
…Κάτι τέτοιο έχει ήδη συμβεί στις ΗΠΑ, την κοιτίδα της ελεύθερης αγοράς. Εκεί, πολίτης που έφτιαξε στέρνα ώστε να μαζεύει το νερό της βροχής, έμαθε πως αυτό «απαγορεύεται» γιατί εμποδίζει το βρόχινο νερό να πέσει στη γη και να γίνει "επιφανειακό". Το επιφανειακό νερό, βεβαίως, έχει ήδη πουληθεί σε ιδιώτες…
Σε πόλεις της Ευρώπης, όπου το νερό είχε παλαιότερα ιδιωτικοποιηθεί, τώρα κάνουν το ακριβώς ανάποδο. Παρίσι, Βερολίνο, Νίκαια, Γκρενόμπλ, κ.α. διώχνουν τις ιδιωτικές εταιρείες Ύδρευσης & Αποχέτευσης. Οι Ολλανδοί απαγορεύουν με νόμο το ξεπούλημα του νερού. Οι Ιταλοί το απαγόρευσαν με δημοψήφισμα. Οι Αυστριακοί και οι Γερμανοί έχουν μόνον Δημοτικές Επιχειρήσεις.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, όπως και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, που λειτουργούμε με διαφορά φάσης 50 ετών από την υπόλοιπη Ευρώπη, ιδιωτικοποιούμε το Νερό, βαφτίζοντας ως συνήθως «ανάπτυξη» αυτό που σε άλλα κράτη θεωρείται ξεπερασμένο και επισφαλές.
Στον Δήμο Μονεμβασίας και ειδικότερα στην περιοχή των Βατίκων τα υδάτινα αποθέματα είναι κυρίως υπόγεια, η εκμετάλλευση των οποίων γίνεται κυρίως με γεωτρήσεις – πηγάδια, ενώ υπάρχουν και ελάχιστες πηγές, οι οποίες και αυτές τροφοδοτούνται από τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα.
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται ανησυχητικά φαινόμενα μείωσης και ταπείνωσης της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα, με αποτέλεσμα την εισχώρηση θαλασσινού νερού και την υφαλμύρωση σε ορισμένες περιοχές.
Μέχρι τώρα είχαμε κυρίως 2 χρήσεις νερού.
1) Υδρευτική
2) Αρδευτική
Τα τελευταία χρόνια, όμως, εμφανίζεται ένας νέος χρήστης νερού και μάλιστα δυναμικός. Πρόκειται για την ενέργεια.
Η νέα κατάσταση προέκυψε εξαιτίας της εφαρμογής των τεχνολογιών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (κυρίως ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών).
Από τη μέχρι τώρα εφαρμογή των μεθόδων αυτών (των Β.ΑΠΕ, δηλαδή), φάνηκε πως είναι ασταθείς ως προς την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, ελάχιστα αποδοτικές και με δυσκολία στη συνεργασία και ένταξη τους στο σύστημα. Πιο απλά: παράγουν ελάχιστο κι ακριβό ρεύμα και στο χρόνο που αυτές θέλουν, όχι στον χρόνο που το σύστημα το χρειάζεται.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι 1ον ) Όταν το δίκτυο είναι κορεσμένο το ρεύμα που παράγουν να απορρίπτεται, ωστόσο πληρώνεται (ΕΙΔΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ για τις ΑΠΕ) και 2ον) όταν υπάρχει ζήτηση χωρίς δυνατότητα παραγωγής από τις Β.ΑΠΕ (δεν έχει ήλιο ή αέρα) να χρησιμοποιούνται οι συμβατικές μορφές ενέργειας (θερμοηλεκτρικά εργοστάσια).
Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή, ως λύση εφευρέθηκε η τεχνολογία των υβριδικών σταθμών. Στην ουσία δηλαδή αναζητήθηκε τρόπος αποθήκευσης της ενέργειας που απορρίπτεται και διάθεσης της στο σύστημα όταν τη χρειάζεται.
...Ειδικότερα, όταν οι ανεμογεννήτριες παράγουν φορτίο που δεν απορροφάται από το δίκτυο, τότε το ρεύμα αυτό κινεί μεγάλες αντλίες, οι οποίες τροφοδοτούν γιγάντιες δεξαμενές – φράγματα, με υψομετρική διαφορά μεταξύ τους. Στη συνέχεια, και όταν το δίκτυο το χρειαστεί, το αποθηκευμένο νερό κινεί υδροηλεκτρικό σταθμό που παράγει ρεύμα.
Η άντληση του απαιτούμενου νερού προκριμένου να λειτουργήσει το σύστημα μπορεί να γίνεται από τη θάλασσα. Επειδή όμως τα Αιολικά Πάρκα χωροθετούνται στα βουνά (για λόγους υψηλής απόδοσης), οι κατασκευαστές είναι υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε ανόρυξη μεγάλων γεωτρήσεων, με συνέπεια το νερό να αντλείται από τον υδροφόρο ορίζοντα και τις πηγές (Αποπηγάδι – Κρήτη).
Η εφαρμογή της μεθόδου αυτής στην ουσία κάνει ακόμη πιο ακριβή την παραγωγή ρεύματος από Β.ΑΠΕ, αλλά, κυρίως, στα ήδη περιορισμένα υδάτινα αποθέματα εισέρχεται ένας νέος δυναμικός «χρήστης», απαιτώντας μεγάλες ποσότητες νερού σε βάρος των αναγκών ύδρευσης – άρδευσης.
Στον Πάρνωνα (ήδη) και στα Βάτικα προβλέπεται η εγκατάσταση ενός μεγάλου αριθμού αιολικών σταθμών, η ανάπτυξη των οποίων θα δημιουργήσει και την ανάγκη λειτουργίας υβριδικών σταθμών, με συνέπειες τις οποίες μπορεί κανείς να φανταστεί.
Καταλαβαίνεται από όλα τα παραπάνω πως η εκχώρηση της Διαχείρισης των υδάτων από την Περιφέρεια Πελοποννήσου στην υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ δημιουργεί την ανησυχία της ιδιωτικοποίησης του νερού. Η ιδιωτικοποίηση αυτή από τη μία θα αυξήσει το κόστος άρδευσης, ενώ σε συνδυασμό με το ήδη υψηλό και διαρκώς αυξανόμενο ενεργειακό κόστος θα καταστήσει τη γεωργία μη ανταγωνιστική και μη βιώσιμη.
Το κρίσιμο στα παραπάνω που σας αναπτύξαμε είναι πως όλες αυτές οι μεγάλες αποφάσεις που δεσμεύουν το μέλλον των πολιτών και των επόμενων γενεών λαμβάνονται χωρίς να ερωτηθούν κι ούτε καν να ενημερωθούν οι τοπικές κοινωνίες.
Εάν πράγματι η ιδιωτικοποίηση των υδάτων της Πελοποννήσου προχωράει για τα δικά μας καλά και συμφέροντα, τότε πώς και δεν ερωτώμεθα ; Εάν ο λαός δεν είναι σε θέση να καταλάβει ή να έχει συνολική άποψη για τέτοιου μεγέθους αναπτυξιακά σχέδια, τότε γιατί θεωρείται ικανός να ψηφίζει όλους εκείνους που εκπονούν τα σχέδια αυτά;
Το να παραμείνει, λοιπόν, το νερό στον έλεγχο της κοινωνίας και να μην περάσει στον ολοκληρωτικό έλεγχο του κράτους και κατόπιν των ιδιωτών, είναι ουσιαστική προϋπόθεση για να μπορούμε στο μέλλον να θέσουμε τα θεμέλια μια ανεξάρτητης ζωής.
Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες, τέτοιες εποχές οικονομικής κρίσης και κοινωνικής διάσπασης είναι που επιλέγουν τα μεγάλα «αρπακτικά», ξένα και εγχώρια, να βάλουν στο χέρι το παρόν και το μέλλον των τόπων μας. Τέτοιες περιόδους απαξίωσης και ανέχειας του ανθρώπου, επιλέγουν οι μιαροί και οι τιποτένιοι να πολλαπλασιάσουν τις περιουσίες τους.
Η μέθοδος τους είναι γνωστή. Παρεμβαίνουν σε επίπεδο κρατών και, με τη βοήθεια και τη συμμετοχή ντόπιων προδοτών, διοχετεύουν τα πλούτη των εθνών σε ιδιωτικά πορτοφόλια. Στο τέλος δεν αφήνουν τίποτα που να μη το οικειοποιηθούν και εκποιήσουν. Μέχρι τον Ήλιο, τον Αέρα και το Νερό.
Σε μια τέτοια κρίσιμη καμπή στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας βρισκόμαστε και σήμερα. Σε μια καμπή όπου ο μέσος Έλληνας θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει και εάν στο όνομα της ανάπτυξης και του εύκολου κέρδους των άλλων, εμείς θα πολεμήσουμε ή θα πουλήσουμε τη ψυχή μας στο Τίποτα. Έτσι κι αλλιώς, σε μια χώρα όπου όλα έχουν διακορευτεί, με πρώτους και καλύτερους τους τηλεπρόβλητους πολιτικούς ηγέτες, εμείς το Δίκτυο Λακωνίας σας προτρέπουμε κατά τα λόγια του ποιητή, Μιχάλη Κατσαρού, να "Αντισταθείτε":
ΑNTIΣΤΑΘΕΙΤΕ
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε για την αντιμετώπιση της Βίαιης Επιβολής Αποφάσεων που βρίσκονται σε αντίθεση με την Τοπική Κοινωνία, βιάζουν το Περιβάλλον και έχουν ως αποτέλεσμα την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική υποβάθμιση της Ζωής μας».
---------------------------
Πηγή: notospress.gr
---------------------------