Ερώτηση του Ευρωβουλευτή Γεώργιου Σταυρακάκη καθαρίζει το τοπίο περί λειτουργίας των Άγονων γραμμών

Ερώτηση του Ευρωβουλευτή Γεώργιου Σταυρακάκη καθαρίζει το τοπίο περί λειτουργίας των Άγονων γραμμών

Αποτέλεσμα της στενής συνεργασίας του Ελληνικού Δικτύου Μικρών Νησιών με τον κ Σταυρακάκη, ο οποίος ήταν  από την  αρχή της θητείας  του πάντα κοντά στους προβληματισμούς, τα προβλήματα και τις ανησυχίες των μικρών νησιών, ήταν η ερώτηση προς τον ευρωπαίο επίτροπο ανταγωνιστικότητας κ Αλμούνια.

Στηρίξτε με κάθε τρόπο τα μικρά νησιά, λέει απλά ο επίτροπος Χ. Αλμούνια

Κρίσιμη ερώτηση κατέθεσε ο Έλληνας Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ  και Αντιπρόεδρος   της επιτροπής περιφερειακής πολιτικής  του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γιώργος Σταυρακακης σχετικά  με το καθεστώς οικονομικής ενίσχυσης  από εθνικούς η κοινοτικούς πόρους  καθ όλη τη διάρκεια  της ζωής πλοίου  στις άγονες γραμμές χωρίς να υπάρχει πρόβλημα ανταγωνισμού.

Η ερώτηση εστιάζετε  στο θέμα κατά πόσον η κοινοτική και η εθνική νομοθεσία επιτρέπουν σε ένα πλοίο το οποίο αποκτήθηκε με κοινοτικούς η εθνικούς πόρους για να εξυπηρετεί άγονες γραμμές μικρών  νησιών, μπορεί κατά τη συνέχεια της λειτουργίας  του να χρηματοδοτείτε  επίσης  από εθνικούς η κοινοτικούς πόρους  για την απρόσκοπτη λειτουργία του.

Η απάντηση του αρμόδιου επίτροπου  για  τον Ανταγωνισμό κ. Αλμούνια εξ ονόματος της Επιτροπής Ήταν σαφέστατη.  Η Επιτροπή συμμερίζεται πλήρως τις ανησυχίες που αφορούν στην ανάγκη των νησιωτικών περιοχών για αξιόπιστες και οικονομικά προσιτές μεταφορικές συνδέσεις, τονίζει  στην απάντηση του προς τον Γεώργιο Σταυρακάκη ο επίτροπος Αλμούνια . Υπό την έννοια αυτή, συνεχίζει ο επίτροπος, τα κράτη μέλη διαθέτουν ευρεία διακριτική ευχέρεια να καθορίζουν τη λειτουργία θαλάσσιων γραμμών ως υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος (ΥΓΟΣ).

Και συνεχίζει την απάντηση του,  κάνοντας αναφορά  στο θεσμικό ευρωπαϊκό πλαίσιο: Οι σχετικοί κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις καθορίστηκαν με την απόφαση 2012/21/ΕΕ της Επιτροπής, της 20^ής Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 106 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις κρατικές ενισχύσεις υπό μορφή αντιστάθμισης για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας που χορηγούνται σε ορισμένες επιχειρήσεις επιφορτισμένες με τη διαχείριση υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος, και το ενωσιακό πλαίσιο για τις κρατικές ενισχύσεις υπό μορφή αντιστάθμισης για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας (2011). Οι εν λόγω κανόνες ισχύουν εξίσου, ανεξάρτητα από την πηγή της δημόσιας χρηματοδότησης. Σαφέστατη απάντηση δίνει εδώ εάν μπορεί να χρηματοδοτηθεί πλοίο από πόρους ΕΣΠΑ και η συνέχιση της λειτουργίας  του, λέγοντας χαρακτηριστικά: Τα κράτη μέλη επιτρέπεται να χρηματοδοτούν ελεύθερα τις δαπάνες που πραγματοποιούνται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας.

Ο Πρόεδρος του ΕΔΜΝ Ελευθέριος Σ Κεχαγιόγλου σχετικά με την θετική απάντηση της Επιτροπής σχολίασε λέγοντας: Ένα μεγάλο ευχαριστώ  στον Έλληνα ευρωβουλευτή Γιώργο Σταυρακάκη. Για άλλη μία φορά ο μύθος της πατρίδας μας περί μη δυνατότητας  δημόσιας  χρηματοδότησης πλοίων και λειτουργίας  για άγονες γραμμές, λόγω Ανταγωνισμού καταρρίπτεται.   Ελπίζουμε οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες  αλλά και ο πρωθυπουργός  της χώρας  να αντιληφθούν άμεσα  την ανάγκη αυτή και να μη χαθεί άλλος χρόνος. Το ΕΔΜΝ θα επιδιώξει μέσα  στο καλοκαίρι συνάντηση  και με τους δύο κυβερνητικούς εταίρους  σχετικά  με την απάντηση του Επίτροπου Αλμούνια στην ερώτηση του Ευρωβουλευτή Γεώργιου Σταυρακάκη.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΊ Η ΕΡΩΤΗΣΗ  ΤΟΥ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ Γ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗ  ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ

Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης  προς την Επιτροπή.

Οι νησιωτικές περιοχές της ΕΕ, και ιδίως τα μικρά ελληνικά νησιά, αντιμετωπίζουν μόνιμες δυσκολίες όσον αφορά τη διασφάλιση της μεταφοράς εμπορευμάτων και προσώπων, και της πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες. Ακόμη και όταν η απόκτηση επιβατηγών πλοίων — που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον παρέχοντας τακτική και αξιόπιστη πρόσβαση στα μικρά νησιά — είναι επιλέξιμη για τη χορήγηση επιδότησης σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ, τα έξοδα λειτουργίας των πλοίων αυτών είναι τόσο υψηλά που είναι αδύνατον να ανακτηθούν μέσω της εμπορικής εκμετάλλευσης των εν λόγω γραμμών. Για τον λόγο αυτό, ο ιδιωτικός τομέας επιδεικνύει πολύ μικρό ενδιαφέρον όσον αφορά την παροχή κατάλληλων υπηρεσιών σε μικρά ή απομακρυσμένα νησιά με μικρό πληθυσμό.

Με βάση τα παραπάνω, ζητείται από την Επιτροπή να απαντήσει στις παρακάτω ερωτήσεις:

1.Μέχρι ποια όρια επιτρέπεται, σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις όσον αφορά τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών κοινής ωφελείας, η παροχή αποζημιώσεων από τον δημόσιο τομέα (από το κράτος, τις περιφέρειες ή τους δήμους) για τα έξοδα λειτουργίας των πλοίων (μέσω εθνικής, περιφερειακής, δημοτικής ή ενωσιακής χρηματοδότησης) προκειμένου να εξασφαλιστούν επαρκείς συνδέσεις προς και μεταξύ των εν λόγω νησιών με εισιτήρια σε προσιτή τιμή; Εφαρμόζονται οι κανόνες με τον ίδιο τρόπο ανεξάρτητα από την πηγή της χρηματοδότησης που χρησιμοποιείται από τον δημόσιο φορέα για την παροχή των αποζημιώσεων;

2. Ποιοι τύποι δαπανών για την παροχή υπηρεσιών στον τομέα των δημοσίων μεταφορών μπορούν να καλυφθούν μέσω αυτών των αποζημιώσεων προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα εισιτήρια θα έχουν προσιτές τιμές; Είναι κάποιες από αυτές τις δαπάνες επιλέξιμες για χρηματοδότηση από την ΕΕ;

3. Όσον αφορά τα παραπάνω ερωτήματα, ισχύουν διαφορετικοί κανόνες όταν ο δημόσιος φορέας διαχειρίζεται κάποιο πλοίο που ανήκει σε ιδιωτικό φορέα;

Απάντηση του κ. Χοακίν Αλμούνιαμ εξ ονόματος της επιτροπής

Η Επιτροπή συμμερίζεται πλήρως τις ανησυχίες που αφορούν στην ανάγκη των νησιωτικών περιοχών για αξιόπιστες και οικονομικά προσιτές μεταφορικές συνδέσεις. Υπό την έννοια αυτή, τα κράτη μέλη διαθέτουν ευρεία διακριτική ευχέρεια να καθορίζουν τη λειτουργία θαλάσσιων γραμμών ως υπηρεσία γενικού οικονομικού συμφέροντος (ΥΓΟΣ). Η εν λόγω διακριτική ευχέρεια περιορίζεται κυρίως από τον εκ του νόμου ορισμό της εν λόγω υπηρεσίας ως ΥΓΟΣ και την αναλογικότητα οποιασδήποτε αποζημίωσης χορηγούμενης σε επιχειρήσεις μεταφορών για την εκτέλεσή της.

Οι σχετικοί κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις καθορίστηκαν με την απόφαση 2012/21/ΕΕ της Επιτροπής, της 20^ής Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 106 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις κρατικές ενισχύσεις υπό μορφή αντιστάθμισης για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας που χορηγούνται σε ορισμένες επιχειρήσεις επιφορτισμένες με τη διαχείριση υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος[1], και το ενωσιακό πλαίσιο για τις κρατικές ενισχύσεις υπό μορφή αντιστάθμισης για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας (2011)[2]. Οι εν λόγω κανόνες ισχύουν εξίσου, ανεξάρτητα από την πηγή της δημόσιας χρηματοδότησης.

Τα κράτη μέλη επιτρέπεται να χρηματοδοτούν ελεύθερα τις δαπάνες που πραγματοποιούνται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων παροχής δημόσιας υπηρεσίας, στο βαθμό που η αποζημίωση δεν υπερβαίνει το ποσό που χρειάζεται για την κάλυψη των εν λόγω δαπανών, λαμβανομένων υπόψη των σχετικών εσόδων καθώς και ενός ευλόγου κέρδους. Ωστόσο, το λειτουργικό κόστος (π.χ. εισιτήρια) δεν είναι επιλέξιμο για συγχρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά ταμεία.

Στο βαθμό που τηρούνται όλες οι σχετικές προϋποθέσεις, το κατά πόσο μια επιχείρηση μεταφορών που εκτελεί ΥΓΟΣ μισθώνει, χωρίς να έχει στην ιδιοκτησία της, τα μεταφορικά μέσα που χρησιμοποιούνται για την παροχή της εν λόγω υπηρεσίας, είναι άσχετο προς τον σκοπό εκτίμησης της κρατικής ενίσχυσης

(1)  EE  L 7 της 11.1.2012.

(2) EE   C 8 της 11.1.2012