Μπορεί
όλα τα φώτα να πέφτουν, απόψε, στην απονομή των βραβείων Οσκαρ στην
«Πόλη των Αγγέλων», το Λος Αντζελες, αλλά μια τρεμάμενη φλόγα από
σπαρματσέτα φωτίζει αχνά κάποια άλλη απονομή βραβείων στη «Χώρα των
Αθλίων», την Ελλάδα. Οσο για την απονομή Δικαιοσύνης, την καλύπτει μαύρο
σκοτάδι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Τα δικά μας βραβεία δεν έχουν τη λάμψη των Οσκαρ, δεν συνοδεύονται από χειροκροτήματα και κανείς από τους νικητές δεν ευχαριστεί τη μαμά του... Ούτε όνομα έχουν. Δίνονται, όμως, σε ανθρώπους με ονοματεπώνυμο, είτε είναι πολίτες τους οποίους οι κυβερνώντες βλέπουν σαν νούμερα στα χαρτιά είτε πολιτικοί που απλώς είναι νούμερα...
Για το ποιοι θα βραβευθούν αποφασίζει μια αόρατη επιτροπή, την οποία αποτελούν η συνείδηση, η αξιοπρέπεια, η αδελφοσύνη, το θάρρος και το χιούμορ. Ακριβώς, δηλαδή, ό,τι δεν έχουν αυτοί που αποφασίζουν, χρόνια τώρα, για το δικό μας καλό (το οποίο δεν έχουμε δει ακόμα...). Και για τη φετινή χρονιά τα βραβεία και οι νικητές είναι:
* Σκηνοθεσίας στον οικογενειάρχη για την καθημερινή ταινία του με τίτλο «Επιβίωση».
* Μοντάζ στον εργαζόμενο που κόβει και ράβει για να τα βγάλει πέρα. Και από το πολύ κόψιμο η ταινία έχει γίνει σποτάκι...
* Ειδικών εφέ στη νοικοκυρά που καταφέρνει με μαγικό τρόπο να στρώνει κάθε μέρα το οικογενειακό τραπέζι.
* Κινουμένων σχεδίων στο νέο που όλο αναγκάζεται ν' αλλάζει τα σχέδιά του. Αλλα είχε μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο και άλλα μπαίνοντας στην αγορά εργασίας (τρόπος του λέγειν...).
* Φωτογραφίας στον άνεργο που έχει κάτι παλιές φωτογραφίες για να θυμάται πώς ήταν όταν δούλευε...
* Συνολικής προσφοράς στους συνταξιούχους, οι οποίοι, αφού πάλεψαν μια ζωή, συνεχίζουν ν' αγωνίζονται και στα γεράματα, για την επιβίωση και τα άνεργα παιδιά τους.
* Πρώτου ρόλου σε αυτούς που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες μας, αλλά το «χάπι εντ» είναι -ως συνήθως- μόνο για τους πρωταγωνιστές (της χρεοκοπίας μας...)
* Δεύτερου ρόλου μονίμως στον πολίτη, που τον θέλουν να έχει μόνο υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα. Που θα μπορούσε να έχει τον πρώτο ρόλο, αλλά δεν τον έχει και φταίει κι αυτός.
* Κομπάρσου στο μετανάστη. Επί χρόνια τα φθηνά χέρια, για να έχουν άλλοι πλούσιες τσέπες. Και τώρα που δεν τον χρειάζονται, του στερούν όχι μόνο τα νόμιμα δικαιώματά του, αλλά και τη δυνατότητα να ζήσει (υπό μία έννοια, πάντως, εξισώθηκε με τον Ελληνα. Στην εξαθλίωση...).
* Σκηνικών στην τρόικα που έκανε αγνώριστο το σκηνικό της ζωής μας και της χώρας.
* Κοστουμιών στον υπουργό Οικονομικών, που κάθε τρεις και λίγο μας... ράβει καινούργιο κοστουμάκι.
* Μουσικής στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, αφού αυτός βαράει το σκοπό και οι αστυνομικοί όποιον βρουν μπροστά τους...
* Αδιαφορίας στους κυβερνώντες που δεν νοιάζονται για το τι μας έχουν προκαλέσει (αν, βεβαίως, το έχουν αντιληφθεί...).
* Αναλγησίας στους κυβερνώντες (και πάλι), οι οποίοι, παρ' ότι έχουν φτωχοποιήσει τη χώρα, δηλώνουν ικανοποιημένοι με το έργο τους!
* Ασχετοσύνης στους κυβερνώντες (οι πολυνίκες και φέτος...). Αντί να λύνουν τα προβλήματα, τα επιδεινώνουν με απολύσεις, νέους φόρους, μειώσεις εισοδημάτων. Και καλά, αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν. Τις... συσκέψεις τι τις χρειάζονται; Προφανώς θα τις πληρώνονται έξτρα...
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ βραβείο της ανοιχτής παλάμης, αυτό τους το δίνουμε καθημερινά...
------------------------------------------------------
Πηγή: Ελευθεροτυπία-του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΔΑΚΙ
------------------------------------------------------
Τα δικά μας βραβεία δεν έχουν τη λάμψη των Οσκαρ, δεν συνοδεύονται από χειροκροτήματα και κανείς από τους νικητές δεν ευχαριστεί τη μαμά του... Ούτε όνομα έχουν. Δίνονται, όμως, σε ανθρώπους με ονοματεπώνυμο, είτε είναι πολίτες τους οποίους οι κυβερνώντες βλέπουν σαν νούμερα στα χαρτιά είτε πολιτικοί που απλώς είναι νούμερα...
Για το ποιοι θα βραβευθούν αποφασίζει μια αόρατη επιτροπή, την οποία αποτελούν η συνείδηση, η αξιοπρέπεια, η αδελφοσύνη, το θάρρος και το χιούμορ. Ακριβώς, δηλαδή, ό,τι δεν έχουν αυτοί που αποφασίζουν, χρόνια τώρα, για το δικό μας καλό (το οποίο δεν έχουμε δει ακόμα...). Και για τη φετινή χρονιά τα βραβεία και οι νικητές είναι:
* Σκηνοθεσίας στον οικογενειάρχη για την καθημερινή ταινία του με τίτλο «Επιβίωση».
* Μοντάζ στον εργαζόμενο που κόβει και ράβει για να τα βγάλει πέρα. Και από το πολύ κόψιμο η ταινία έχει γίνει σποτάκι...
* Ειδικών εφέ στη νοικοκυρά που καταφέρνει με μαγικό τρόπο να στρώνει κάθε μέρα το οικογενειακό τραπέζι.
* Κινουμένων σχεδίων στο νέο που όλο αναγκάζεται ν' αλλάζει τα σχέδιά του. Αλλα είχε μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο και άλλα μπαίνοντας στην αγορά εργασίας (τρόπος του λέγειν...).
* Φωτογραφίας στον άνεργο που έχει κάτι παλιές φωτογραφίες για να θυμάται πώς ήταν όταν δούλευε...
* Συνολικής προσφοράς στους συνταξιούχους, οι οποίοι, αφού πάλεψαν μια ζωή, συνεχίζουν ν' αγωνίζονται και στα γεράματα, για την επιβίωση και τα άνεργα παιδιά τους.
* Πρώτου ρόλου σε αυτούς που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες μας, αλλά το «χάπι εντ» είναι -ως συνήθως- μόνο για τους πρωταγωνιστές (της χρεοκοπίας μας...)
* Δεύτερου ρόλου μονίμως στον πολίτη, που τον θέλουν να έχει μόνο υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα. Που θα μπορούσε να έχει τον πρώτο ρόλο, αλλά δεν τον έχει και φταίει κι αυτός.
* Κομπάρσου στο μετανάστη. Επί χρόνια τα φθηνά χέρια, για να έχουν άλλοι πλούσιες τσέπες. Και τώρα που δεν τον χρειάζονται, του στερούν όχι μόνο τα νόμιμα δικαιώματά του, αλλά και τη δυνατότητα να ζήσει (υπό μία έννοια, πάντως, εξισώθηκε με τον Ελληνα. Στην εξαθλίωση...).
* Σκηνικών στην τρόικα που έκανε αγνώριστο το σκηνικό της ζωής μας και της χώρας.
* Κοστουμιών στον υπουργό Οικονομικών, που κάθε τρεις και λίγο μας... ράβει καινούργιο κοστουμάκι.
* Μουσικής στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, αφού αυτός βαράει το σκοπό και οι αστυνομικοί όποιον βρουν μπροστά τους...
* Αδιαφορίας στους κυβερνώντες που δεν νοιάζονται για το τι μας έχουν προκαλέσει (αν, βεβαίως, το έχουν αντιληφθεί...).
* Αναλγησίας στους κυβερνώντες (και πάλι), οι οποίοι, παρ' ότι έχουν φτωχοποιήσει τη χώρα, δηλώνουν ικανοποιημένοι με το έργο τους!
* Ασχετοσύνης στους κυβερνώντες (οι πολυνίκες και φέτος...). Αντί να λύνουν τα προβλήματα, τα επιδεινώνουν με απολύσεις, νέους φόρους, μειώσεις εισοδημάτων. Και καλά, αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν. Τις... συσκέψεις τι τις χρειάζονται; Προφανώς θα τις πληρώνονται έξτρα...
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ βραβείο της ανοιχτής παλάμης, αυτό τους το δίνουμε καθημερινά...
------------------------------------------------------
Πηγή: Ελευθεροτυπία-του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΕΔΑΚΙ
------------------------------------------------------