Η οξεία γαστρεντερίτιδα είναι οξεία φλεγμονή του ανώτερου και του κατώτερου πεπτικού συστήματος από λοιμώδεις παράγοντες, όπως είναι οι ιοι και τα βακτήρια.
Τα συνηθεστερα μικρόβια είναι η σαλμονέλα, το καμπυλοβακτηρίδιο, η γερσίνια και άλλα. Τα παραπάνω μικρόβια αναπτύσσονται συνήθως σε τροφές που δεν έχουν μαγειρευτεί η συντηρηθεί σωστά και μεταφέρονται μέσω των τροφών ή και του νερού καθώς και από άνθρωπο σε άνθρωπο λόγω κακών συνθηκών υγειηνής.
Πόσο συχνή είναι η οξεία γαστρεντερίτιδα
Η οξεία γαστρεντερίτιδα είναι μια από τις συχνότερες νόσους στην παιδική ηλικία. Στις αναπτυγμένες χώρες είναι συνήθως μια ήπια νόσος η οποια όμως ευθυνεται για μεγάλο αριθμό εισαγωγων σετο νοσοκομείο, κυρίως παιδιών κάτω των 5 ετών.
Υπολογίζεται ότι σε κάθε παιδι κάτω των 3 ετών αναλογούν 2,5-5 επεισόδια γαστρεντερίτιδας το χρόνο.
Ποιά είναι τα κύρια συμπτώματα της οξείας γαστρεντερίτιδας
Τα κυριότερα συμπτώματα είνα:
• οι εμετοί,
• οι διάρροιες με ή χωρίς αίμα,
• ο πυρετός
• και η αφυδάτωση.
Ο βαθμός αφυδάτωσης θεωρείται ήπιος όταν το παιδί είναι σε κάλη κατάσταση με φυσιολογικά ζωτικά σημεία, ήπιο αίσθημα δίψας και φυσιολογική όψη του δερματος.
Η μετρίου βαθμού αφυδάτωση χαρακτηρίζεται πό μέτρια αύξηση των σφυγμών και της συχνότητας των αναπνοών, νοθρώτητα ή ευερεθιστότητα, ξηρότητα του στόματος και των χειλιών, έντονο αίσθημα δίψας και ελαφρά ελαττωμένη σπαργή του δέρματος.
Στη σοβαρού βαθμού αφυδάτωση, οι σφυγμοί και η συχνότητα αναπνοών είναι πολύ αυξημένες, η αρτηριακή πίεση είναι ελαττωμένη και το παιδί μπορεί να βρίσκεται σε λήθαργο ή σε κόμμα. Οι βλεννογόνοι του στόματος και των χειλιών είναι εξαιρετικά ξηροί, το παιδί κλαίει χωρίς δάκρυα ενώ έχει εξαιρετικό αίσθημα δίψας.
Πώς αντιμετωπίζεται η οξεία γαστρεντερίτιδα
Ο πρωταρχικός σκοπός της θεραπείας είναι η ενυδάτωση. Η ενυδάτωση στόχο εχει της αναπλήρωση της απώλειας νερού και ηλεκτρολυτών και την αποφυγή αφυδάτωσης.
Σε ήπια και μέτριου βαθμού αφυδάτωση γίνεται ενυδάτωση από το στόμα. Στις περιπτώσεις εκείνες που παράλληλα με τις διάρροιες υπάρχουν και εμετοί, είναι απαραίτητη η διακοπή της σίτιτσης, τουλάχιστον για 2 ώρες. Στη συνάχεια αρχίζει σταδιακή χορήγηση υγρών με ρυθμό 5ml (ένα κουταλακι του γλυκου) ανα 5-10 λεπτά για μια ωρα. Σταδιακά αυξάνουμε την ποσότητα και τη συχνότητα.
Η ενυδάτωση γίνεται καλύτερα με ειδικά ηλεκτρολυτικά διαλύμματα που υπάρχουν στα φαρμακεία. Περιλαμβάνουν υδατάνθρακες και ηλεκτρολύτες. Τα διαλύματα αυτά μειώνουν τον όγκο των κοπράνων και τη διάρκεια της διάρροιας, μέσω της απορρόφησης του νατρίου.
Προσοχή…
• Δεν χορηγούμε χυμούς, αναψυκτικά γιατί αυξάνουν την κινητικότητα του εντέρου και μπορεί να εντείνουν τη διάρροια.
• Σε ασθενείς με σοβαρού βαθμού αφυδάτωση, ακατάσχετους εμετούς ή απώλεια αισθήσεων ενδείκνυται η ενδοφλέβια ενυδάτωση.
• Δεν χρειάζονται συνήθως αντιβιοτικά για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιτδας.
• Η αποκλειστική χορήγηση υγρών διαρκεί 4-6 ώρες ανάλογα με τον βαθμο αφυδάτωσης. Στη συνέχεια το παιδί σιτίζεται κανονικά.
• Στα βρέφη που θηλάζουν, ο θηλασμός δεν διακόπτεται κατά την ενυδάτωση.
• Στα βρέφη που δεν θηλάζουν, μετά τη φάση της ενυδάτωσης, δίδεται βρεφικό γάλα χωρίς καμία αραίωση
• Για τα μεγαλύτερα παιδιά η επανασίτιση πρέπει να είναι βασισμένη σε τροφές όπως ρύζι, πατάτες, ψωμί, δημητριακά μαζί με κρεας, γιαούρτι και αποφυγή λιπαρών τροφών.
-----------------------------
Πηγή: healthpress.gr
-----------------------------