Η «αναγκαστική προσγείωση» της Περιφέρειας Πελοποννήσου για το αεροδρόμιο
Τρίπολης, ελπίζουμε να συστήσει ηχηρό παράδειγμα.
Δεν ξέρουμε ποιοι παρέσυραν και εξέθεσαν τον Περιφερειάρχη. Μέχρι του σημείου να ανακοινωθεί διεθνής διαγωνισμός… 2 χρόνια πριν την πρώτη χρήση εκτός Ελλάδος του «εξωγήινου» συστήματος EGNOS-SBAS που «ενδεχόμενα» (σ.σ.: ορολογία ΥΠΑ) έσωζε το πρωθύστερο bid για το αεροδρόμιο Τρίπολης.
Ελπίζουμε όμως να μην παρασύρει κανείς κανένα δικό μας άρχοντα. Διότι σε αυτή την περίπτωση, κανείς δεν θα δικαιούται άλλοθι.
Ειδικότερα, για το «Πυρί», θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής:
Εμπορικά, το «Πυρί» έχει δοκιμαστεί τουλάχιστον δύο φορές στο παρελθόν (1972/3 και 1979/80). Ομού μετά των αεροδρομίων Πύργου και Πόρτο-Χέλι, απέτυχαν. Τους λόγους τους έχουμε εξηγήσει. Δεν βλέπουμε κάποια αλλαγή συνθηκών επί τα βελτίω.
Στην ανακοίνωση του ΥΠΕΘΑ για το «Πυρί», είπαμε ότι ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Και ότι θα επανέλθουμε. Παρ΄ ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι, ρισκάρουμε ήδη να πούμε τα παρακάτω:
• Αν καταλάβαμε καλά, ο ΥΠΕΘΑ δεν προτίθεται να κάνει δώρο το αεροδρόμιο σε κανέναν. Ιδιώτη, Δήμο ή… εξωγήινο.
• Κατά συνέπεια, δεν τίθεται θέμα αχρεωστήτου «παραχώρησης» του αεροδρομίου Σπάρτης. Αντιλαμβανόμαστε ότι συστήνεται μίσθωση κατόπιν ανοικτού, δημόσιου διαγωνισμού. Στον οποίο ο Δήμος Σπάρτης, μπορεί αν το επιθυμεί, να είναι ένας ακόμη υποψήφιος πλειοδότης.
• Όποιος λοιπόν συζητά για «δωρεάν παραχώρηση» στο Δήμο Σπάρτης, είτε δεν κατάλαβε καλά ή προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα «πολιτικής απόφασης».
• Φαίνεται όμως από το καλοκαίρι του 2010 –ο νοών νοήτω- ότι οι «πολιτικές αποφάσεις» για οικονομικά ζητήματα ανήκουν στην Ιστορία. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται να το λέει και εδώ ο Υπουργός.
• Αφήνεται μάλλον ανοικτό το ενδεχόμενο και της πώλησης του αεροδρομίου.
• Αν είναι έτσι, τότε είναι ορθή –έστω και αν διατυπώθηκε απρόσεκτα- η θέση βουλευτή του Νομού μας για το ουσιαστικό ιδιοκτησιακό καθεστώς του αεροδρομίου. Ίσως λόγω πιθανής μεταβίβασης στο ΤΑΙΠΕΔ. Αλλά αυτά είναι εκτός σκοπού μας και συνιστούν μάλλον λεπτομέρειες.
Ο Υπουργός, φαίνεται επίσης να ξεκαθαρίζει ρητά το εξής:Σε περίπτωση επαναλειτουργίας του αεροδρομίου (συνεπεία της μέσω διαγωνισμού αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του), τότε η Πολεμική αεροπορία ή το δημόσιο εν γένει, δεν θα επιβαρυνθούν με τις δαπάνες λειτουργίας του.
Δηλαδή, όποιος θέλει να λειτουργήσει το αεροδρόμιο αυτό για πτήσεις επί κομίστρω, πρέπει να πληρώσει το σύνολο του κόστους. Δηλαδή, εκτός από τη ΔΕΗ και την ύδρευση, τις εξής ελάχιστες δαπάνες:
• Πυρασφάλεια, σύμφωνα με την κατηγορία που θα υποδείξει η ΥΠΑ και αναλόγως της μελλοντικής εκμετάλλευσης αυτού του αεροδρομίου.
• Φύλαξη αλλά και ασφάλεια, σύμφωνα με το απαιτούμενο επίπεδο.
• Αερολιμενικό έλεγχο (όπως απαιτείται κατά περίπτωση) , συμπεριλαμβανομένου και τοπικού ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.
• Αναβάθμιση των υφιστάμενων κτιριακών εγκαταστάσεων (που θυμίζουν περίπου… ΚΤΕΛ της δεκαετίας 1980) όπως απαιτηθεί.
• Πιστοποίησης του αεροδρομίου από την ΥΠΑ. Αυτό ίσως θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει, με κρατικά χρήματα, ως προαπαιτούμενο οιασδήποτε πώλησης / παραχώρησης. Για να μην υπάρχει η τρέχουσα ασάφεια του… «πασέτου» και της «παλάντζας». Δηλαδή, τι μεγέθους και τύπου αεροπλάνα μπορούν να προσγειώνονται. Είτε με το μέτρο, είτε με το κάθισμα, είτε με το… κιλό).
Οι δαπάνες για τα παραπάνω –νομίζουμε το λέει ξεκάθαρα ο Υπουργός θέτοντας φρένο σε όποιους ορέγονταν να κάνουν μπίζνες με κρατικά λεφτά έξω από τα ήδη υπάρχοντα αεροδρόμια για τα οποία καταβάλλουν τέλη- βαρύνουν αυτόν που θα έχει την εκμετάλλευση/ χρήση.
Αν κάνουμε λάθος, ζητούμε προκαταβολικά την κατανόηση των αναγνωστών. Ίσως όμως δεν κάνουμε λάθος.
Τέλος, για αεραθλητισμό ή για τη Γενική Αεροπορία, οι παραπάνω απαιτήσεις (και τα κόστη) διαφοροποιούνται.
Αν λοιπόν κάποιος βλέπει τη σκοπιμότητα να μετατρέψει το Πυρί ξανά σε Κρατικό Αερολιμένα με οιοδήποτε αντικείμενο και βάθος, πιστεύει δε ότι μπορεί να πείσει προς τούτο το Κράτος, έχει καλώς. Καλή τύχη. Απλά να θυμίσουμε ότι τελευταία, το Κράτος δείχνει να μην κινείται στη λογική των «πολιτικών αποφάσεων». Ζητά να βρεθεί πρώτα ελάχιστο εμπορικό ενδιαφέρον ή κοινωφελής σκοπιμότητα και σητά την υποβολή σχετικών σοβαρών μελετών. Προφανώς –υποθέτουμε- όχι σαν τις μελέτες που κατατέθηκαν για το αεροδρόμιο Τρίπολης, οι οποίες μάλλον στόχευαν να καλύψουν «πολιτικές» αποφάσεις.
Θυμίζουμε τα παραπάνω αυτονόητα. Διότι το «πάθημα» της Περιφέρειας Πελοποννήσου θα όφειλε να συνετίσει τους τοπικούς άρχοντες και φορείς.
Η θέση μας για το Πυρί υπήρξε ανέκαθεν σαφής. Πολλά μπορεί να γίνουν στο Πυρί. Ένα μάλλον δεν μπορεί να γίνει: Διεθνής πύλη εισόδου για τον εισερχόμενο τουρισμό στη Λακωνία. Αυτό ενδιαφέρει εμάς. Και αυτό θα έπρεπε να ενδιαφέρει κατ΄ εξοχήν όλους μας. Στην επερχόμενη σύσκεψη, αυτό που θα συζητηθεί είναι η τύχη και οι προοπτικές ενός παλαιού και ήδη εμπορικά αποτυχημένου στρατιωτικού αεροδρομίου.
Το οποίο (για να θυμίσουμε την προϊστορία του) ξεκίνησε και «κακορίζικα». Αφού από το 1947 έως το 1953 είχε γίνει αποδιοπομπαίος τράγος διαφόρων περιοχών. Εξορίστηκε από την πόλη για να κατασκευαστεί τελικά ως χωμάτινος διάδρομος 600μ το 1956 στην αφιλόξενη ερημιά του εξωτικού τοπωνύμιου «Πυρί» ή «Καράσπαη» όπως το ξέρουν οι ντόπιοι.
Το αεροδρόμιο αυτό είναι κρίμα να σαπίσει όπως το Ξενία. Για το οποίο Ξενία π.χ. κανείς δεν σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να στεγάσει το Μουσείο Σπάρτης.
Αλλά εξ΄ ίσου, δεν θα έπρεπε σε καμμία περίπτωση το δευτερεύον (Πυρί) να εκτοπίσει το κύριο (διεθνής πύλη εισόδου). Και υπ΄ αυτό το πρίσμα, η apela θα προτιμούσε τα έξι προηγούμενα χρόνια να απείχε από κάθε συζήτηση για το Πυρί.
Όπως επίσης θα προτιμούσε να μην είχε αφιερώσει χρόνο και χώρο και για την Τρίπολη.
Δεν ξέρουμε ποιοι παρέσυραν και εξέθεσαν τον Περιφερειάρχη. Μέχρι του σημείου να ανακοινωθεί διεθνής διαγωνισμός… 2 χρόνια πριν την πρώτη χρήση εκτός Ελλάδος του «εξωγήινου» συστήματος EGNOS-SBAS που «ενδεχόμενα» (σ.σ.: ορολογία ΥΠΑ) έσωζε το πρωθύστερο bid για το αεροδρόμιο Τρίπολης.
Ελπίζουμε όμως να μην παρασύρει κανείς κανένα δικό μας άρχοντα. Διότι σε αυτή την περίπτωση, κανείς δεν θα δικαιούται άλλοθι.
Ειδικότερα, για το «Πυρί», θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής:
Εμπορικά, το «Πυρί» έχει δοκιμαστεί τουλάχιστον δύο φορές στο παρελθόν (1972/3 και 1979/80). Ομού μετά των αεροδρομίων Πύργου και Πόρτο-Χέλι, απέτυχαν. Τους λόγους τους έχουμε εξηγήσει. Δεν βλέπουμε κάποια αλλαγή συνθηκών επί τα βελτίω.
Στην ανακοίνωση του ΥΠΕΘΑ για το «Πυρί», είπαμε ότι ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Και ότι θα επανέλθουμε. Παρ΄ ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι, ρισκάρουμε ήδη να πούμε τα παρακάτω:
• Αν καταλάβαμε καλά, ο ΥΠΕΘΑ δεν προτίθεται να κάνει δώρο το αεροδρόμιο σε κανέναν. Ιδιώτη, Δήμο ή… εξωγήινο.
• Κατά συνέπεια, δεν τίθεται θέμα αχρεωστήτου «παραχώρησης» του αεροδρομίου Σπάρτης. Αντιλαμβανόμαστε ότι συστήνεται μίσθωση κατόπιν ανοικτού, δημόσιου διαγωνισμού. Στον οποίο ο Δήμος Σπάρτης, μπορεί αν το επιθυμεί, να είναι ένας ακόμη υποψήφιος πλειοδότης.
• Όποιος λοιπόν συζητά για «δωρεάν παραχώρηση» στο Δήμο Σπάρτης, είτε δεν κατάλαβε καλά ή προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα «πολιτικής απόφασης».
• Φαίνεται όμως από το καλοκαίρι του 2010 –ο νοών νοήτω- ότι οι «πολιτικές αποφάσεις» για οικονομικά ζητήματα ανήκουν στην Ιστορία. Όπως ξεκάθαρα φαίνεται να το λέει και εδώ ο Υπουργός.
• Αφήνεται μάλλον ανοικτό το ενδεχόμενο και της πώλησης του αεροδρομίου.
• Αν είναι έτσι, τότε είναι ορθή –έστω και αν διατυπώθηκε απρόσεκτα- η θέση βουλευτή του Νομού μας για το ουσιαστικό ιδιοκτησιακό καθεστώς του αεροδρομίου. Ίσως λόγω πιθανής μεταβίβασης στο ΤΑΙΠΕΔ. Αλλά αυτά είναι εκτός σκοπού μας και συνιστούν μάλλον λεπτομέρειες.
Ο Υπουργός, φαίνεται επίσης να ξεκαθαρίζει ρητά το εξής:Σε περίπτωση επαναλειτουργίας του αεροδρομίου (συνεπεία της μέσω διαγωνισμού αλλαγής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του), τότε η Πολεμική αεροπορία ή το δημόσιο εν γένει, δεν θα επιβαρυνθούν με τις δαπάνες λειτουργίας του.
Δηλαδή, όποιος θέλει να λειτουργήσει το αεροδρόμιο αυτό για πτήσεις επί κομίστρω, πρέπει να πληρώσει το σύνολο του κόστους. Δηλαδή, εκτός από τη ΔΕΗ και την ύδρευση, τις εξής ελάχιστες δαπάνες:
• Πυρασφάλεια, σύμφωνα με την κατηγορία που θα υποδείξει η ΥΠΑ και αναλόγως της μελλοντικής εκμετάλλευσης αυτού του αεροδρομίου.
• Φύλαξη αλλά και ασφάλεια, σύμφωνα με το απαιτούμενο επίπεδο.
• Αερολιμενικό έλεγχο (όπως απαιτείται κατά περίπτωση) , συμπεριλαμβανομένου και τοπικού ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας.
• Αναβάθμιση των υφιστάμενων κτιριακών εγκαταστάσεων (που θυμίζουν περίπου… ΚΤΕΛ της δεκαετίας 1980) όπως απαιτηθεί.
• Πιστοποίησης του αεροδρομίου από την ΥΠΑ. Αυτό ίσως θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει, με κρατικά χρήματα, ως προαπαιτούμενο οιασδήποτε πώλησης / παραχώρησης. Για να μην υπάρχει η τρέχουσα ασάφεια του… «πασέτου» και της «παλάντζας». Δηλαδή, τι μεγέθους και τύπου αεροπλάνα μπορούν να προσγειώνονται. Είτε με το μέτρο, είτε με το κάθισμα, είτε με το… κιλό).
Οι δαπάνες για τα παραπάνω –νομίζουμε το λέει ξεκάθαρα ο Υπουργός θέτοντας φρένο σε όποιους ορέγονταν να κάνουν μπίζνες με κρατικά λεφτά έξω από τα ήδη υπάρχοντα αεροδρόμια για τα οποία καταβάλλουν τέλη- βαρύνουν αυτόν που θα έχει την εκμετάλλευση/ χρήση.
Αν κάνουμε λάθος, ζητούμε προκαταβολικά την κατανόηση των αναγνωστών. Ίσως όμως δεν κάνουμε λάθος.
Τέλος, για αεραθλητισμό ή για τη Γενική Αεροπορία, οι παραπάνω απαιτήσεις (και τα κόστη) διαφοροποιούνται.
Αν λοιπόν κάποιος βλέπει τη σκοπιμότητα να μετατρέψει το Πυρί ξανά σε Κρατικό Αερολιμένα με οιοδήποτε αντικείμενο και βάθος, πιστεύει δε ότι μπορεί να πείσει προς τούτο το Κράτος, έχει καλώς. Καλή τύχη. Απλά να θυμίσουμε ότι τελευταία, το Κράτος δείχνει να μην κινείται στη λογική των «πολιτικών αποφάσεων». Ζητά να βρεθεί πρώτα ελάχιστο εμπορικό ενδιαφέρον ή κοινωφελής σκοπιμότητα και σητά την υποβολή σχετικών σοβαρών μελετών. Προφανώς –υποθέτουμε- όχι σαν τις μελέτες που κατατέθηκαν για το αεροδρόμιο Τρίπολης, οι οποίες μάλλον στόχευαν να καλύψουν «πολιτικές» αποφάσεις.
Θυμίζουμε τα παραπάνω αυτονόητα. Διότι το «πάθημα» της Περιφέρειας Πελοποννήσου θα όφειλε να συνετίσει τους τοπικούς άρχοντες και φορείς.
Η θέση μας για το Πυρί υπήρξε ανέκαθεν σαφής. Πολλά μπορεί να γίνουν στο Πυρί. Ένα μάλλον δεν μπορεί να γίνει: Διεθνής πύλη εισόδου για τον εισερχόμενο τουρισμό στη Λακωνία. Αυτό ενδιαφέρει εμάς. Και αυτό θα έπρεπε να ενδιαφέρει κατ΄ εξοχήν όλους μας. Στην επερχόμενη σύσκεψη, αυτό που θα συζητηθεί είναι η τύχη και οι προοπτικές ενός παλαιού και ήδη εμπορικά αποτυχημένου στρατιωτικού αεροδρομίου.
Το οποίο (για να θυμίσουμε την προϊστορία του) ξεκίνησε και «κακορίζικα». Αφού από το 1947 έως το 1953 είχε γίνει αποδιοπομπαίος τράγος διαφόρων περιοχών. Εξορίστηκε από την πόλη για να κατασκευαστεί τελικά ως χωμάτινος διάδρομος 600μ το 1956 στην αφιλόξενη ερημιά του εξωτικού τοπωνύμιου «Πυρί» ή «Καράσπαη» όπως το ξέρουν οι ντόπιοι.
Το αεροδρόμιο αυτό είναι κρίμα να σαπίσει όπως το Ξενία. Για το οποίο Ξενία π.χ. κανείς δεν σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να στεγάσει το Μουσείο Σπάρτης.
Αλλά εξ΄ ίσου, δεν θα έπρεπε σε καμμία περίπτωση το δευτερεύον (Πυρί) να εκτοπίσει το κύριο (διεθνής πύλη εισόδου). Και υπ΄ αυτό το πρίσμα, η apela θα προτιμούσε τα έξι προηγούμενα χρόνια να απείχε από κάθε συζήτηση για το Πυρί.
Όπως επίσης θα προτιμούσε να μην είχε αφιερώσει χρόνο και χώρο και για την Τρίπολη.
-----------------------------
Πηγή: apela,gr
-----------------------------