Σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή τα δάνεια των πολιτών θα διαγραφούν ή θα μετατραπούν σε δραχμές;
Ποιος θα χάσει αν διαγραφούν και ποιος αν μετατραπούν σε δραχμές... Σας ρωτώ γιατί με έχει ζαλίσει ο γείτονας πως έχει διώξει καταθέσεις 100.000 ευρώ στην Κύπρο και ψηφίζει-προπαγανδίζει αντιμνημονιακή αριστερά, για να του διαγράψουν χρέος στην τράπεζα από στεγαστικό δάνειο...
Η Ελλάδα για να εξέλθει από την κατάσταση χρεοκοπίας και να σταματήσει να πέφτει το βιοτικό επίπεδο σε επίπεδα βαλκανικής πρώην σοβιετικής οικονομίας και ακόμη χειρότερα, χρειάζεται παραγωγικές επενδύσεις οι οποίες θα της εξασφαλίσουν μια θέση στο νέο παγκόσμιο οικονομικό καταμερισμό.
1) "ΣΥΡΙΖΑ" στη λογική και κατά μέτωπο στο αδιέξοδο...
Η Ελλάδα για να εξέλθει από την κατάσταση χρεοκοπίας και να σταματήσει να πέφτει το βιοτικό επίπεδο σε επίπεδα βαλκανικής πρώην σοβιετικής οικονομίας και ακόμη χειρότερα, χρειάζεται παραγωγικές επενδύσεις οι οποίες θα της εξασφαλίσουν μια θέση στο νέο παγκόσμιο οικονομικό καταμερισμό.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια ο παραγωγικός ιστός που είχε αποκτήσει η χώρα μεταπολεμικά διαλύθηκε.
Το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης αντί να δημιουργήσει ευνοϊκό περιβάλλον για την ανανέωση και επέκταση της παραγωγικής υποδομής της χώρας, δημιούργησε ευνοϊκό περιβάλλον για κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και αργόμισθους εργαζόμενους στο δημόσιο.
Αν κάτι «κοινωνικοποιήθηκε» ευρέως στη μεταπολιτευτική αριστερόστροφη δημοκρατία μας είναι η διαφθορά και η αποστροφή προς την εργασία και το υγιώς επιχειρείν.
Υγιώς επιχειρείν σημαίνει επιχειρηματική δραστηριότητα σε ανταγωνιστικό περιβάλλον με αξιοκρατικό μανατζμέντ και όχι επιχειρείν με βάση την εγγύτητα στις «τσέπες» διεφθαρμένων πολιτικών που υπέγραφαν κρατικές προμήθειες ή επιδοτήσεις με μοναδικό κριτήριο τις όσο το δυνατόν μεγαλύτερες δαπάνες που πληρώνουν οι φορολογούμενοι...
Τη συνέχιση αυτού ακριβώς του μοντέλου προτείνει η αριστερά όταν προτείνει την ανάπτυξη μέσω δημόσιων επενδύσεων, επιδοτήσεων και κεντρικού σχεδιασμού.
Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που προτείνει η αριστερά έχει δυο αδυναμίες.
Η πρώτη είναι πως αποτελεί συνέχιση και ολοκλήρωση του επιδοτούμενου κρατικοδίαιτου μοντέλου της μεταπολίτευσης που μακροημέρευσε απλώς γιατί η διεθνής συγκυρία επέτρεψε στο κράτος να δανείζεται. Το ελληνικό πελατειακό κράτος έχει φόρους Γερμανίας και προσφέρει υπηρεσίες Ουγκάντας, σημαντικότερος υπερασπιστής του είναι η Αριστερά. Βλέπε: Φόροι Γερμανίας υπηρεσίες Ουγκάντας...
Η «αχίλλειος πτέρνα» αυτού του μοντέλου είναι η αναποτελεσματικότητα της κρατικής γραφειοκρατίας να εξασφαλίσει προϋποθέσεις για ανταγωνιστική οικονομία.
Η κρατική γραφειοκρατία είναι αναποτελεσματική γιατί σπάνια οι άνθρωποι όταν διαχειρίζονται χρήματα άλλων φροντίζουν πρώτα το συμφέρον των άλλων. Τόσο σπάνια που όσοι «πρωταθλητές» της εγκράτειας το επιτυγχάνουν, βρίσκουν μάταιο να ευτελίζονται στη πολύ συνάφεια του κόσμου.
Το καθοριστικό αδύνατο σημείο της ανάπτυξης μέσω δημοσίων επενδύσεων όμως είναι η απουσίας κεφαλαίων που θα μπορούσε να δαπανήσει το δημόσιο έστω και για καταδικασμένες επενδύσεις.
Κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορούσε να δανειστεί για να επενδύσει στη δημιουργία ενός εργοστασίου «Αλουμίνας» με τους σοβιετικούς που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Σήμερα κανείς δεν δανείζει την Ελλάδα και το κράτος της, ούτε οι συνταξιούχοι το κάνουν με το να μην αφήνουν την σύνταξη στην τράπεζα και να την αποσύρουν αμέσως κάτω από το στρώμα...
Η Ελλάδα δεν διαθέτει κεφάλαια, οι δηλώσεις στελεχών της αριστεράς περί δέσμευσης καταθέσεων για ανάπτυξη έχει ολοκληρώσει τη φυγή ακόμη και των μικρών αποταμιεύσεων.
Επειδή είναι δύσκολη η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις και θα προσελκύσει επενδύσεις η ελληνική κοινωνία δεν φαίνεται πως μπορεί να αποφύγει το σοκ των σοβιετικών οικονομιών μετά την πτώση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης.
Είναι αυτό το σοκ που θα αλλάξει την εχθρική για τις επιχειρήσεις άποψη που έχει επιβάλει η μεταπολιτευτική κυριαρχίας της αριστερής ιδεολογίας στην κοινωνία.
Δυστυχώς για την κοινωνία μας ισχύει αυτό που λένε για τους ανθρώπους: Υπάρχουν άνθρωποι που μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων. Υπάρχουν άλλοι που μαθαίνουν μόνο από τα δικά τους λάθη και υπάρχουν και άλλοι που δεν μαθαίνουν, ούτε από τα λάθη τους, με αποτέλεσμα να τα επαναλαμβάνουν.
Εμείς ανήκουμε στην τελευταία κατηγορία...
2) Με τη δραχμή ελπίζουν σε διαγραφή χρεών...
Αγαπητέ κ. Στούπα,
Σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή τα δάνεια των πολιτών θα διαγραφούν ή θα μετατραπούν σε δραχμές; Ποιος θα χάσει αν διαγραφούν και ποιος αν μετατραπούν σε δραχμές...
Σας ρωτώ γιατί με έχει ζαλίσει ο γείτονας πως έχει διώξει καταθέσεις 100.000 ευρώ στην Κύπρο και ψηφίζει-προπαγανδίζει αντιμνημονιακή αριστερά, για να του διαγράψουν χρέος 100.000 στην τράπεζα από στεγαστικό δάνειο.
1) "ΣΥΡΙΖΑ" στη λογική και κατά μέτωπο στο αδιέξοδο...
Η Ελλάδα για να εξέλθει από την κατάσταση χρεοκοπίας και να σταματήσει να πέφτει το βιοτικό επίπεδο σε επίπεδα βαλκανικής πρώην σοβιετικής οικονομίας και ακόμη χειρότερα, χρειάζεται παραγωγικές επενδύσεις οι οποίες θα της εξασφαλίσουν μια θέση στο νέο παγκόσμιο οικονομικό καταμερισμό.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια ο παραγωγικός ιστός που είχε αποκτήσει η χώρα μεταπολεμικά διαλύθηκε.
Το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης αντί να δημιουργήσει ευνοϊκό περιβάλλον για την ανανέωση και επέκταση της παραγωγικής υποδομής της χώρας, δημιούργησε ευνοϊκό περιβάλλον για κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και αργόμισθους εργαζόμενους στο δημόσιο.
Αν κάτι «κοινωνικοποιήθηκε» ευρέως στη μεταπολιτευτική αριστερόστροφη δημοκρατία μας είναι η διαφθορά και η αποστροφή προς την εργασία και το υγιώς επιχειρείν.
Υγιώς επιχειρείν σημαίνει επιχειρηματική δραστηριότητα σε ανταγωνιστικό περιβάλλον με αξιοκρατικό μανατζμέντ και όχι επιχειρείν με βάση την εγγύτητα στις «τσέπες» διεφθαρμένων πολιτικών που υπέγραφαν κρατικές προμήθειες ή επιδοτήσεις με μοναδικό κριτήριο τις όσο το δυνατόν μεγαλύτερες δαπάνες που πληρώνουν οι φορολογούμενοι...
Τη συνέχιση αυτού ακριβώς του μοντέλου προτείνει η αριστερά όταν προτείνει την ανάπτυξη μέσω δημόσιων επενδύσεων, επιδοτήσεων και κεντρικού σχεδιασμού.
Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που προτείνει η αριστερά έχει δυο αδυναμίες.
Η πρώτη είναι πως αποτελεί συνέχιση και ολοκλήρωση του επιδοτούμενου κρατικοδίαιτου μοντέλου της μεταπολίτευσης που μακροημέρευσε απλώς γιατί η διεθνής συγκυρία επέτρεψε στο κράτος να δανείζεται. Το ελληνικό πελατειακό κράτος έχει φόρους Γερμανίας και προσφέρει υπηρεσίες Ουγκάντας, σημαντικότερος υπερασπιστής του είναι η Αριστερά. Βλέπε: Φόροι Γερμανίας υπηρεσίες Ουγκάντας...
Η «αχίλλειος πτέρνα» αυτού του μοντέλου είναι η αναποτελεσματικότητα της κρατικής γραφειοκρατίας να εξασφαλίσει προϋποθέσεις για ανταγωνιστική οικονομία.
Η κρατική γραφειοκρατία είναι αναποτελεσματική γιατί σπάνια οι άνθρωποι όταν διαχειρίζονται χρήματα άλλων φροντίζουν πρώτα το συμφέρον των άλλων. Τόσο σπάνια που όσοι «πρωταθλητές» της εγκράτειας το επιτυγχάνουν, βρίσκουν μάταιο να ευτελίζονται στη πολύ συνάφεια του κόσμου.
Το καθοριστικό αδύνατο σημείο της ανάπτυξης μέσω δημοσίων επενδύσεων όμως είναι η απουσίας κεφαλαίων που θα μπορούσε να δαπανήσει το δημόσιο έστω και για καταδικασμένες επενδύσεις.
Κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορούσε να δανειστεί για να επενδύσει στη δημιουργία ενός εργοστασίου «Αλουμίνας» με τους σοβιετικούς που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Σήμερα κανείς δεν δανείζει την Ελλάδα και το κράτος της, ούτε οι συνταξιούχοι το κάνουν με το να μην αφήνουν την σύνταξη στην τράπεζα και να την αποσύρουν αμέσως κάτω από το στρώμα...
Η Ελλάδα δεν διαθέτει κεφάλαια, οι δηλώσεις στελεχών της αριστεράς περί δέσμευσης καταθέσεων για ανάπτυξη έχει ολοκληρώσει τη φυγή ακόμη και των μικρών αποταμιεύσεων.
Επειδή είναι δύσκολη η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης που θα επαναφέρει καταθέσεις και θα προσελκύσει επενδύσεις η ελληνική κοινωνία δεν φαίνεται πως μπορεί να αποφύγει το σοκ των σοβιετικών οικονομιών μετά την πτώση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης.
Είναι αυτό το σοκ που θα αλλάξει την εχθρική για τις επιχειρήσεις άποψη που έχει επιβάλει η μεταπολιτευτική κυριαρχίας της αριστερής ιδεολογίας στην κοινωνία.
Δυστυχώς για την κοινωνία μας ισχύει αυτό που λένε για τους ανθρώπους: Υπάρχουν άνθρωποι που μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων. Υπάρχουν άλλοι που μαθαίνουν μόνο από τα δικά τους λάθη και υπάρχουν και άλλοι που δεν μαθαίνουν, ούτε από τα λάθη τους, με αποτέλεσμα να τα επαναλαμβάνουν.
Εμείς ανήκουμε στην τελευταία κατηγορία...
2) Με τη δραχμή ελπίζουν σε διαγραφή χρεών...
Αγαπητέ κ. Στούπα,
Σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή τα δάνεια των πολιτών θα διαγραφούν ή θα μετατραπούν σε δραχμές; Ποιος θα χάσει αν διαγραφούν και ποιος αν μετατραπούν σε δραχμές...
Σας ρωτώ γιατί με έχει ζαλίσει ο γείτονας πως έχει διώξει καταθέσεις 100.000 ευρώ στην Κύπρο και ψηφίζει-προπαγανδίζει αντιμνημονιακή αριστερά, για να του διαγράψουν χρέος 100.000 στην τράπεζα από στεγαστικό δάνειο.
Εργάζεται σε μια ΔΕΚΟ και παρακαλάει να μας πετάξουν έξω από το ευρώ για να μην πουληθεί η ΔΕΚΟ και χάσει η τη δουλειά του, να μην πληρώσει το δάνειο και να του μείνουν και τα 100 χιλ σε ευρώ. Έχει δίκιο;
Είμαστε σοβαροί;
Με αγανάκτηση
Κ.Κ.
Απάντηση: Φοβάμαι πως αν δικαιωθεί ο γείτονας σας και συμβούν όλα αυτά όπως τα υπολογίζει, το «χάος» στη χώρα θα είναι τέτοιο που θα ευχόταν να είχε χάσει τις 100.000, να πλήρωνε το δάνειο και να εργαζόταν ως οδοκαθαριστής σε ιδιωτική εταιρία με ευέλικτο ωράριο και σχέση εργασίας.
Αν ρωτήσεις κάποιον που έχει ζήσει το «χάος» των πρώτων 2-3 χρόνων της πτώσης των σοβιετικών καθεστώτων θα καταλάβεις τι εννοώ.
Μερικές σκηνές που μου έχουν περιγράψει αφορούν στην απουσία αστυνομίας (ή υποτυπώδης παρουσία της) και ενδυνάμωση των συμμοριών. Λεηλασία καταστημάτων όχι για τα προϊόντα, αλλά για τα ράφια που χρησιμοποιούνται για καυσόξυλα.
Ας ελπίσουμε στον από Μηχανής Θεό που θα μας γλυτώσει από τα χειρότερα.
Πρακτικά τώρα, σε περίπτωση επαναφοράς στη δραχμή και μετατροπής των δανείων σε δραχμή, φαινομενικά φαίνεται αδιάφορο.
Αν κέρδιζες 100 ευρώ και πλήρωνες 30 στο δάνειο με ένα επιτόκιο 4-5%. Αν κερδίζει 1.000 δρχ. αντί για 300 δρχ. με ένα επιτόκιο 4-5% θα πληρώνει με κάποιο επιτόκιο 20%-30% ή γιατί όχι και 100%... Αρα, δεν θα μπορεί να πληρώσει.
Αν αυτό γίνει μαζικά έχουμε απώλεια πίστης και είμαστε κοντά στο «χάος». Πριν το ευρώ και τη σύγκληση τα επιτόκια ήταν 20-30% και γι’ αυτό κανείς δεν έπαιρνε δάνειο. Μετά την έξοδο υπάρχει ο κίνδυνος του υπερπληθωρισμού και όχι του πληθωρισμού.
Γενικώς κάποιοι πιστεύουν πως μπορούν να ξεφορτωθούν τα χρέη τους σε ένα καθεστώς «νευρικότητας» και «αγανάκτησης». Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης θα διαλύσουν την οικονομία, τα κρατικά έσοδα και την κοινωνία.
Όσοι έχουν φυγαδεύσει έξω εκατομμύρια και μπορούν να διατηρούν ιδιωτικούς στρατούς για ασφάλεια εντός, θα αγοράσουν την χώρα κοψοχρονιά. Οι μικρομεσαίοι που απλά έβγαλαν έξω 100 χιλ. και ελπίζουν να τους χαρίσουν άλλες 100 εντός με τη χρεοκοπία των τραπεζών τα υπολογίζουν λάθος.
Το τραγικό είναι πως υπάρχουν κόμματα και πολιτικοί που τους καλλιεργούν αυτή την ψευδή εικόνα.
3) Να ξεχάσω τις τραπεζικές μετοχές...
Κύριε Στούπα Χαίρετε,
Η απορία μου είναι η εξής: Έχω κάποιες μετοχές ΜΑΡΦΒ. Η τιμή της μετοχής πλέον έχει εξατμιστεί.
Υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης ή να μην ασχολούμαι πλέον.
Ευχαριστώ
ΓΜ
Απάντηση: Αν υπάρξει πλήρης κρατικοποίηση τραπεζών όπως λένε κάποιες συνιστώσες μάλλον θα πρέπει να τα ξεχάσετε. Το ίδιο αν υπάρξει ανακεφαλαίωση με κοινές μετοχές.
--------------------------
Πηγή: capital.gr
--------------------------
Είμαστε σοβαροί;
Με αγανάκτηση
Κ.Κ.
Απάντηση: Φοβάμαι πως αν δικαιωθεί ο γείτονας σας και συμβούν όλα αυτά όπως τα υπολογίζει, το «χάος» στη χώρα θα είναι τέτοιο που θα ευχόταν να είχε χάσει τις 100.000, να πλήρωνε το δάνειο και να εργαζόταν ως οδοκαθαριστής σε ιδιωτική εταιρία με ευέλικτο ωράριο και σχέση εργασίας.
Αν ρωτήσεις κάποιον που έχει ζήσει το «χάος» των πρώτων 2-3 χρόνων της πτώσης των σοβιετικών καθεστώτων θα καταλάβεις τι εννοώ.
Μερικές σκηνές που μου έχουν περιγράψει αφορούν στην απουσία αστυνομίας (ή υποτυπώδης παρουσία της) και ενδυνάμωση των συμμοριών. Λεηλασία καταστημάτων όχι για τα προϊόντα, αλλά για τα ράφια που χρησιμοποιούνται για καυσόξυλα.
Ας ελπίσουμε στον από Μηχανής Θεό που θα μας γλυτώσει από τα χειρότερα.
Πρακτικά τώρα, σε περίπτωση επαναφοράς στη δραχμή και μετατροπής των δανείων σε δραχμή, φαινομενικά φαίνεται αδιάφορο.
Αν κέρδιζες 100 ευρώ και πλήρωνες 30 στο δάνειο με ένα επιτόκιο 4-5%. Αν κερδίζει 1.000 δρχ. αντί για 300 δρχ. με ένα επιτόκιο 4-5% θα πληρώνει με κάποιο επιτόκιο 20%-30% ή γιατί όχι και 100%... Αρα, δεν θα μπορεί να πληρώσει.
Αν αυτό γίνει μαζικά έχουμε απώλεια πίστης και είμαστε κοντά στο «χάος». Πριν το ευρώ και τη σύγκληση τα επιτόκια ήταν 20-30% και γι’ αυτό κανείς δεν έπαιρνε δάνειο. Μετά την έξοδο υπάρχει ο κίνδυνος του υπερπληθωρισμού και όχι του πληθωρισμού.
Γενικώς κάποιοι πιστεύουν πως μπορούν να ξεφορτωθούν τα χρέη τους σε ένα καθεστώς «νευρικότητας» και «αγανάκτησης». Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης θα διαλύσουν την οικονομία, τα κρατικά έσοδα και την κοινωνία.
Όσοι έχουν φυγαδεύσει έξω εκατομμύρια και μπορούν να διατηρούν ιδιωτικούς στρατούς για ασφάλεια εντός, θα αγοράσουν την χώρα κοψοχρονιά. Οι μικρομεσαίοι που απλά έβγαλαν έξω 100 χιλ. και ελπίζουν να τους χαρίσουν άλλες 100 εντός με τη χρεοκοπία των τραπεζών τα υπολογίζουν λάθος.
Το τραγικό είναι πως υπάρχουν κόμματα και πολιτικοί που τους καλλιεργούν αυτή την ψευδή εικόνα.
3) Να ξεχάσω τις τραπεζικές μετοχές...
Κύριε Στούπα Χαίρετε,
Η απορία μου είναι η εξής: Έχω κάποιες μετοχές ΜΑΡΦΒ. Η τιμή της μετοχής πλέον έχει εξατμιστεί.
Υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης ή να μην ασχολούμαι πλέον.
Ευχαριστώ
ΓΜ
Απάντηση: Αν υπάρξει πλήρης κρατικοποίηση τραπεζών όπως λένε κάποιες συνιστώσες μάλλον θα πρέπει να τα ξεχάσετε. Το ίδιο αν υπάρξει ανακεφαλαίωση με κοινές μετοχές.
--------------------------
Πηγή: capital.gr
--------------------------