Στο χωριό Βίτσα, κοντά
στη χαράδρα του Βίκου, ο Βασίλης Κατσούπας συνδύασε το πάθος του για τα
μανιτάρια, το χόμπι του για τη μαγειρική και τις σπουδές του στην
περιβαλλοντολογία, ανοίγοντας το εστιατόριο «Κανέλλα και Γαρίφαλο», που τέρπει
και εκπαιδεύει.
Mετέτρεψε σε επάγγελμα αλλά και τρόπο ζωής την αγάπη του για τα μανιτάρια, αφού καλλιεργεί σε μικρή κλίμακα σπάνιες ποικιλίες και τροφοδοτεί με αυτά το εξειδικευμένο μανιταροφαγικό εστιατόριό του, στο οποίο μαγειρεύει ο ίδιος. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, έζησα αρκετά χρόνια στον Καναδά όπου σπούδασα πολιτικές και οικονομικές επιστήμες με μεταπτυχιακό στην περιβαλλοντολογία», συστήνεται ο ίδιος.
Mετέτρεψε σε επάγγελμα αλλά και τρόπο ζωής την αγάπη του για τα μανιτάρια, αφού καλλιεργεί σε μικρή κλίμακα σπάνιες ποικιλίες και τροφοδοτεί με αυτά το εξειδικευμένο μανιταροφαγικό εστιατόριό του, στο οποίο μαγειρεύει ο ίδιος. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, έζησα αρκετά χρόνια στον Καναδά όπου σπούδασα πολιτικές και οικονομικές επιστήμες με μεταπτυχιακό στην περιβαλλοντολογία», συστήνεται ο ίδιος.
Από το 1996 έχει εργαστεί σε περιβαλλοντολογικά προγράμματα στην οργάνωση WWF ως υπεύθυνος οργάνωσης εκστρατειών, όπως εκείνη κατά της καταστροφής του Αχελώου. Λίγο αργότερα, «έφυγα ξανά στον Καναδά, όπου γνώρισα μανιταρόφιλους. Αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή με τα μανιτάρια. Με είχε εντυπωσιάσει πολύ η γεύση τους και έτσι άρχισα να το ψάχνω. Παρακολούθησα σεμινάρια και έκανα μεταπτυχιακό στη βιοτεχνολογία, εργάστηκα εθελοντικά σε κάποιες φάρμες και με την επιστροφή μου στα πάτρια εδάφη αποφάσισα να ασχοληθώ με την καλλιέργεια». Αν και γέννημα - θρέμμα της Αθήνας, «είχα όνειρο να φύγω από την πόλη. Επειδή ερχόμουν μικρός τα καλοκαίρια εδώ, επειδή αγαπώ τη φύση, αλλά και λόγω σπουδών, έβρισκα πάντα αφορμές να φεύγω από την Αθήνα, αποφάσισα να αλλάξω τρόπο ζωής και να μείνω κοντά στη φύση». Ετσι και έκανε.
Η μεγάλη επιστροφή
Το 2004 επέστρεψε από το εξωτερικό με γνώσεις, εμπειρία και σπουδές πάνω στους νόστιμους μύκητες και μετακόμισε στα Γιάννενα για να ασχοληθεί με την καλλιέργεια θεραπευτικών μανιταριών. «Γίναμε συνέταιροι με κάποιον φίλο, πήραμε ένα χωράφι, ανοίξαμε μια εταιρεία και περιμέναμε να ανοίξει ο αναπτυξιακός νόμος. Ηταν, όμως, η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων και όλα τα κονδύλια πήγαν εκεί. Χάσαμε πάνω από έναν χρόνο περιμένοντας, χάνοντας και το παιχνίδι».
Ετσι, ο κ. Κατσούπας αποφάσισε να ασχοληθεί σε πιο μικρή κλίμακα με την καλλιέργεια μανιταριών. «Λίγος κόσμος γνωρίζει τα μανιτάρια. Ετσι, ήθελα να ασχοληθώ με την καλλιέργεια για να μπορώ να προμηθεύω κάποιο μαγαζί και το εστιατόριο που έφτιαξα εδώ». Η σχέση του με τα εστιατόρια μετράει χρόνια «γιατί ο πατέρας μου είχε ένα στη Φωκίωνος Νέγρη και τον βοηθούσα. Αργότερα ως φοιτητής δούλευα σε συναφή επαγγέλματα». Στο εστιατόριό του οι συνταγές έχουν πρωταγωνιστή το μανιτάρι σε πολλές μορφές: Από ορεκτικά π.χ. μια σούπα μέχρι γλυκό κουταλιού (μανιτάρι) και λικέρ (μανιτάρι) και με ενδιάμεσους γευστικούς σταθμούς πιάτα όπως μακαρονάδες, ριζότο με αγριομανίταρα, μοσχάρι με βασιλομανίταρα, κόκορα με πορτοκάλι, κόλιανδρο και άγρια κανθαρέλα (αυτοφυή μανιτάρια), χοιρινό με μαύρα μανιτάρια και γάλα ινδικής καρύδας. Ετσι, εκεί μπορεί κανείς να γευθεί κάθε λογής λιχουδιά με μανιτάρια, πουκαλλιεργεί ή μαζεύει, στην περίπτωση των άγριων μανιταριών, ο ίδιος ο κ. Κατσούπας.
Ο χώρος του εστιατορίου είναι διακοσμημένος με φωτογραφίες από διαφόρων ειδών μανιτάρια «κι όταν έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον κόσμο, τους ενημερώνουμε. Εδώ, άλλωστε, δεν έρχονται για να φάνε, αλλά για να μάθουν. Κανονικό σεμινάριο. Επειδή οι Ελληνες είναι μανιταροφοβικοί, κάθε πελάτη τον κερδίζουμε στην μπουκιά». Και μέχρι στιγμής το στοίχημα το έχει κερδίσει. Πολλοί δε του έχουν προτείνει να ανοίξει αντίστοιχα εστιατόρια στο εξωτερικό.
Η οικονομική κρίση έχει κάνει, ωστόσο, πολλούς Ελληνες να επιστρέψουν στον τόπο τους και να στραφούν σε καλλιέργειες όπως αυτήν των μανιταριών και ο ανταγωνισμός φαίνεται να ανεβαίνει: «Δεν με φοβίζει ο ανταγωνισμός. Με την έννοια ότι είναι μια αγορά που ανοίγει. Εγώ φοβάμαι εκείνους που ψάχνονται... για το λαθραίο. Λαθραία υλοτόμηση, λαθραίο κρέας, χόρτα, μανιτάρια. Διότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται καταστροφή του περιβάλλοντος», υποστηρίζει ως περιβαλλοντολόγος. Συγκεκριμένα για τα μανιτάρια, εκφράζει τον φόβο του για τον κίνδυνο δηλητηριάσεων όταν δεν υπάρχει η τεχνογνωσία. «Ακόμα δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, γιατί όσος κόσμος ασχολείται, γνωρίζει. Ομως, όσο περισσότερος κόσμος ασχοληθεί, τόσο επιτακτικότερη γίνεται η ανάγκη ενός πλαισίου νόμων και κανόνων», καταλήγει.
Οδηγίες
Προς μανιταρόφιλους
Πηγαίνω συχνά με τον σκύλο μου στο δάσος να μαζέψω αγριομανίταρα. Για όποιον ενδιαφέρεται ωστόσο θα πρότεινα να γραφτεί σε σύλλογο που οργανώνει εκδρομές με έμπειρους ανθρώπους, γιατί ένα λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο. Μια παροιμία λέει: «Ολα τα μανιτάρια τρώγονται τουλάχιστον μία φορά»! Τα δηλητη-ριώδη δεν έχουν άσχημη γεύση, αλλά δεν υπάρχουν αντίδοτα για πολλά από αυτά. Οι περισσότερες δηλητηριάσεις στην Ελλάδα σημειώνονται σε ανθρώπους που επαφίενται στη γνώση από πάππου προς πάππου», τονίζει ο κ. Κατσούπας.
----------------------------------------------
Πηγή:ethnos.gr / ΜΙΚΑΕΛΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
----------------------------------------------