Στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης δημοσιεύθηκε η ΚΥΑ με θέμα «Έγκριση Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες και της στρατηγικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων αυτού».
Στο Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες τίθενται οι κατευθύνσεις, τους κανόνες και τα κριτήρια για τη χωρική οργάνωση και την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών. Το μεγαλύτερο μέρος του Ειδικού Πλαισίου αναφέρεται στις θαλάσσιες ιχθυοκαλλιέργειες, τον κλάδο με τη μεγαλύτερη ανάγκη για χωρικές ρυθμίσεις.
Οι άλλοι τύποι υδατοκαλλιέργειας που αναφέρονται στο Ειδικό Πλαίσιο – με βάση το οικονομικό και κοινωνικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν για τη χώρα – είναι οι οστρακοκαλλιέργειες, οι καλλιέργειες ειδών γλυκέων υδάτων και οι καλλιέργειες σε λιμνοθάλασσες και υφάλμυρα οικοσυστήματα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική υδατοκαλλιέργεια ξεκίνησε πριν 35 χρόνια και αναπτύχθηκε ραγδαία την τελευταία εικοσιπενταετία αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα των ελληνικών ακτών.
Σήμερα, η χώρα κατέχει έναν ηγετικό ρόλο αφού αποτελεί τη μεγαλύτερη παραγωγό χώρα τσιπούρας και λαβρακιού παγκοσμίως και αντιπροσωπεύει το 50% περίπου της συνολικής παραγωγής των χωρών της Μεσογείου. Τα προϊόντα της θαλάσσιας ιχθυοκαλλιέργειας εξάγονται σε ποσοστό 70% - 80% και αποτελούν το δεύτερο εξαγωγικό προϊόν της χώρας μετά το ελαιόλαδο.
Οι μονάδες υδατοκαλλιέργειας χωροθετήθηκαν, κατά κανόνα, σε απομονωμένες περιοχές και συνέβαλαν στην επίτευξη αρκετών στόχων της περιφερειακής ανάπτυξης. Ωστόσο, η ανάπτυξη του κλάδου πραγματοποιήθηκε χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν φαινόμενα συγκρούσεων με άλλες δραστηριότητες της παράκτιας ζώνης.
Παρά το μεγάλο μήκος των ακτών και το μικρό μέγεθος του θαλάσσιου χώρου που καταλαμβάνει η υδατοκαλλιεργητική δραστηριότητα (η ολική μισθωμένη θαλάσσια έκταση των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας ανέρχεται μόλις σε 8 τετρ. - χλμ), οι συγκρούσεις με τις ανταγωνιστικές δραστηριότητες έχουν προκαλέσει καθεστώς ανασφάλειας για τις άδειες λειτουργίας των μονάδων.
Οι συχνές ακυρώσεις των αδειών από το ΣτΕ εξαιτίας της έλλειψης κατευθύνσεων από το χωροταξικό σχεδιασμό καθιστούν επείγουσα την ανάγκη ενίσχυσης της ασφάλειας δικαίου για τις επενδύσεις στον κλάδο.
Το Πλαίσιο για το εθνικό πρότυπο χωροταξικής οργάνωσης της υδατοκαλλιεργητικής δραστηριότητας περιλαμβάνει:
1. Εξειδίκευση για κάθε τύπο καλλιέργειας (υδατοκαλλιέργεια θαλασσινών ειδών, οστρακοκαλλιέργεια, υδατοκαλλιέργειες ειδών γλυκέων υδάτων και καλλιέργειες υδρόβιων οργανισμών σε φυσικά υφάλμυρα οικοσυστήματα). Πιο συγκεκριμένα, καθορίζονται οι ζώνες για την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών (Π.Α.Υ.) μέσα στις οποίες θα χωροθετηθούν οι οργανωμένες ζώνες (Π.Ο.Α.Υ.), οι άτυπες συγκεντρώσεις (Π.Α.Σ.Μ.) και οι μεμονωμένες μονάδες υπό προϋποθέσεις.
2. Κατευθύνσεις για το καθεστώς και τους όρους χωροθέτησης υποδοχέων και μονάδων του τομέα.
3. Κριτήρια και συμβατότητες χωροθέτησης τόσο των υποδοχέων όσο και των μεμονωμένων μονάδων σε σχέση με τα χαρακτηριστικά του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.
4. Κατευθύνσεις για τον υποκείμενο χωροταξικό σχεδιασμό.
---------------------
Πηγή: paseges.gr
---------------------