Την περιγραφή και τις εικόνες της σημερινής πορείας, διαμαρτυρίας, αγανάκτησης τα έδωσαν όλα και με εξαιρετικές λεπτομέρειες όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καθώς και τα διαδικτυακά ειδησεογραφικά και φυσικά σήμερα θα αποτελούν τις κύριες στήλες όλων των εφημερίδων.
Επιτρέψτε μου να τα πώ αλλοιώς λιγάκι, με κάποια άλλη ματιά πιο έμπειρη και ίσως λίγο περίεργη....
Θα ξεκινήσω λίγο νωρίς χθές, αρκετά πρωϊ ίσα που άρχιζε να φωτίζει.
Καθώς ξύπνησα και έπινα καφεδάκι μπροστά στην πόρτα της βεράντας κάθησε ένα μικρό σπουργίτι. Κάθισε και με κοίταζε που έπινα καφέ για πολύ ώρα. Ίσως κάτι μούλεγε αλλά φυσικά δεν καταλάβαινα τίποτε περισσότερο από ένα τιτίβισμα.....
Ίσως ήθελε κανένα ψίχουλο ψωμάκι η κανένα σπόρο γιατί πεινούσε.
Εγώ όμως αδιάφορα συνέχισα το καφέ μου μέχρι που στο τέλος έκανε άλλη μια βόλτα και μετά πέταξε στην διπλανή λεύκα....
Μετά από πάρα πολλά χρόνια άνοιξα ένα παλιό μπαούλο και "ξέθαψα" ένα παλιό περιβραχιόνιο, το τι έλεγε το παριβραχιόνιο δεν θα σας το πώ γιατί υπάρχουν ακόμη εκείνοι οι κύριοι με τις καμπαρντίνες και τα μαύρα γυαλιά {μόνο που τώρα φοράνε κουκούλες και το παίζουν αντιεξουσιαστές}. Δηλαδή προβοκάτορες του κερατά τότε προβοκάτορες της πλάκας και του Π**τσου σήμερα....
Κάποια στιγμή και κάνοντας μια διαδρομή που είχα χρόνια να κάνω με τα πόδια {Μοναστηράκι-Σύνταγμα} έφθασα στο τόπο της συγκέντρωσης στην κάτω πλατεία και προσπάθησα να βρώ μια γωνιά ένα σημείο που νάχει πίσω τοίχο {πλάτη που λέγανε και οι αρματωλοί και κλέφτες το 21...}.....
Οι πορείες άρχισαν να φθάνουν και τα γεγονότα έγιναν όπως εχουν κατά κόρον περιγραφεί από όλα τα μιντιακά και διαδικτυακά μέσα...
Φανταστική συμμετοχή, μεγάλο πλήθος ίσως πάνω από 200.000 {αν και κάθε υπολογισμός είναι ελλιπής γιατί δεν συμπεριλαμβάνει όσους έρχονταν και έφευγαν η και όσους φοβήθηκαν και εγκατέλειψαν μετα από τις προβοκατόρικες ενέργειες των "δήθεν" άμυαλων παιδιών}....
Έβλεπα τον κόσμο νάρχεται και να περνάει, άκουγα συνθήματα, έβλεπα πανώ με διαφημίσεις συνδικάτων που το καθένα ζητούσε το ΔΙΚΟ του το δίκαιο. Έβλεπα κόσμο αγανακτισμένο να φωνάζει για το δικό του το συμφέρον και τις δικές του τις απώλειες. Έβλεπα το ΠΑΜΕ, τους του Συνασπισμού, την ΑΔΕΔΥ, την ΓΣΕΕ και δεκάδες άλλες συντεχνίες οργανώσεις να παρελαύνουν σε μια πρώϊμη παρέλαση τύπου ΟΧΙ, αλλά ο καθένας με το δικό του τροπάρι.
Έβλεπα τέλος και αρκετούς απλούς ανένταχτους συμπολίτες να κοιτούν απορημένοι και ίσως και λίγο ψαρωμένοι μη ξέροντας που να στραφούν και τι να υποστηρίξουν.
Την ίδια ώρα στο κοινοβούλιο εκεί απέναντι είχε ξεκινήσει η "επιμνημόσυνη" συνεδρίαση της βουλής για το πολυνομοσχέδιο.
Κάποια στιγμή γύρω στην μία το μεσημέρι είδα τους πρώτους καπνούς από μολότωφ και χημικά αλλά αρκετά μακρυά από εμένα {είπαμε είχα "πλάτη" ... εξάλου παλιός γάϊδαρος δεν μαθαίνει νέα περπατησιά...}...
Εκείνη ακριβώς την στιγμή έφερα στο μυαλό μου την πρωϊνή εικόνα με το σπουργίτι...
Και ξάφνου κατάλαβα, η εικόνα στην πλατεία Συντάγματος άλλαξε και γέμισε αντί ανθρώπους πουλιά... Κοτσύφια, πελεκάνους, τρυγόνια, σπουργίτια, μπούφους, κουκουβάγιες αλλά και κοράκια, αετούς και άλλα αρπακτικά.... και πέρα στο βάθος η βουλή ...
Η βουλή με τα μέλη της να πίνουν καφεδάκι και να μην καταλαβαίνουν τι λένε τα "πουλάκια" στην βεράντα.
Και το χειρότερο είναι ότι όλα τα πουλάκια δεν καταλαβαίνονταν και μεταξύ τους γιατί έχουν διαφορετικό τιτίβισμα το καθένα......
Σήμερα δεν θα πάω στο Σύνταγμα ... θα μείνω σπίτι και θα προσπαθήσω να επικοινωνήσω με το σπουργίτι να καταλάβω τι μου λέει...
Ίσως νάχει δίκιο.....
-------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
-------------------------------