Κάθε χρόνο την Παραμονή των Χριστουγέννων είχαμε συνήθειο να μαζευόμαστε μερικοί παλαιοί παιδικοί φίλοι και να πίνουμε ένα ουζάκι αναθυμώντας τα παλιά και αστειευόμενοι με τις χρονιές που πέρασαν με λύπες η και χαρές...
Το συνηθισμένο ραντεβού ήταν σε ένα παλιό παραδοσιακό καφενείο κάπου στην παλιά αγορά του Πειραιά...
Συνήθως 2-3 μέρες πρίν κάναμε μερικά τηλέφωνα και κανονίζαμε την ώρα γιατί όπως είπαμε ο τόπος ήταν ήδη γνωστός.
Πρίν 4 ημέρες πήρε τηλέφωνο ο Σταμάτης, μου είπε ότι δυστυχώς αλλά δεν θα ερχότανε εφέτος. Ο λόγος ήταν ότι η κόρη του και ο γαμπρός του που έμεναν και εργαζόντουσαν στα Γιάννενα είχαν χάσει την δουλειά τους και αναγκαστικά θα ανέβαινε εκείνος με την γυναίκα του φυσικά με κάποια χρήματα για να κάνουν όλοι μαζί Χριστούγεννα και για να μην καταλάβουν τα εγγόνια τους την δύσκολη θέση των γονιών τους....
Την επομένη ένα τηλεφώνημα από τον Δημήτρη μου ήλθε λιγάκι σαν μικρή βόμβα. Δεν θα ερχότανε και ο Δημήτρης στην καθιερωμένη σύναξη. Είχε κλείσει το μικρό μαγαζί που είχε στην Πραξιτέλους, ύστερα από 40 χρόνια, λόγω δυσβάσταχτου χρέους και είχε γυρίσει στο πατρικό του στην Τρίπολη με την γυναίκα του....
Ο Μπάμπης έστειλε e-mail από Ντύσελντοφ. Ήταν εκεί με το γιό του και την νύφη του. Με την γυναίκα του είχαν χωρίσει πρόσφατα. Ο γιός και η νύφη του είχαν μεταναστεύσει στην Γερμανία και έτσι πια είχε πάει και εκείνος μόνιμα εκεί...
Ο Χαρίλαος δεν πήρε τηλέφωνο, δεν μπορούσε άλλωστε γιατί βρισκότανε στο Μεταξά με βαρύ εγκεφαλικό, όπως με πληροφόρησε ο Βασίλης από Θεσσαλονίκη που είχε φύγει πιά από Αθήνα γιατί έχασε την δουλειά του εδώ και τυχαία βρήκε μια θέση νυχτοφύλακα σε μια εταιρεία εισαγωγής κινέζικων ηλεκτρικών συσκευών εκεί....
Από συνήθεια και μόνο πήρα την απόφαση να πάω έστω μόνος μου στο καφενεδάκι την Παραμονή.....
Κάθησα στο σύνηθες τραπεζάκι μας παράγγειλα 6 ούζα.... Ήπια το δικό μου.... Κάπνισα ένα τσιγαράκι με την συγκατάβαση του γνωστού μας καφετζή, στην ζούλα... Τσούγκρισα το ποτήρι μου με τα γεμάτα ποτήρια και τις άδειες θέσεις απέναντι μου, πλήρωσα τον λογαριασμό και σηκώθηκα και έφυγα....
Ο κόσμος στην αγορά του Πειραιά κυκλοφορούσε κάπως αμήχανα σαν υπνωτισμένος θάλεγα. Τα πάντα γύρω φαινόντουσαν παράξενα και δύο πιτσιρικάδες που λέγανε τα κάλαντα φεύγανε κακήν κακώς διωγμένοι από ένα μαγαζί με υποδήματα που δεν είχε ούτε ένα πελάτη μέσα....
Οι δρόμοι φαίνονταν ότι είχαν ανθρώπους αλλά ήτανε φανερό ότι οι άνθρωποι φερόντουσαν σαν να ήτανε άϋλοι....
Επήρα αργά τον δρόμο της επιστροφής και περιπλανήθηκα αρκετά μέχρι να γυρίσω στο σπίτι....
Όταν μπήκα μέσα σκέφθηκα κάτι απλό και είπα στον εαυτό μου : "Πες πως η Παραμονή των Χριστουγέννων εφέτος δεν ήλθε....."
Ξημέρωσε Χριστούγεννα ....
Τα αστέρια δεν φαίνονται, έχει συννεφιά....
Το φεγγάρι δεν λάμπει, έχει συννεφιά...
Τα φώτα που άλλες χρονιές άναβε ο Δήμος εφέτος είναι σβηστά λόγω ύφεσης....
Στα μπαλκόνια τα λαμπιόνια ελάχιστα σε όσα σπίτια έχουν ακόμη να φάνε εφέτος..... Του χρόνου ποιός ξέρει..!!
Στο δρόμο δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και τα περισσότερα ρεβεγιόν είναι μεταξύ κάποιων ατόμων και μιας γυάλινης οθόνης..... Μιας οθόνης που δείχνει δακρύβρεχτες Χριστουγεννιάτικες ιστορίες για κάποια περασμένα χρόνια για κάποια χρόνια που δεν θα τα δούμε πια ξανά.....
Ξημέρωσε Χριστούγεννα ..... Υπάρχει ελπίδα ;;;;
Χρόνια Πολλά - Καλά Χριστούγεννα...
-------------------------------------
InOut.gr - Αντώνης Λαμπρινίδης
-------------------------------------