Ένα πάζλ για εξαιρετικά δυνατούς λύτες θα κληθούν να συνθέσουν τους επόμενους μήνες οι ακτοπλοϊκές εταιρείες. Έχουν να αντιμετωπίσουν τρία μεγάλα στοιχήματα, και να διαμορφώσουν ένα βιώσιμο για τις επιχειρήσεις τους τοπίο.
Το πρώτο μέλημα που έχουν είναι η πίεση που δέχεται ο κλάδος τα τρία τελευταία χρόνια αφού τα στοιχεία δείχνουν ότι η κίνηση επιβατών έχει πτωτικές τάσεις στο Αιγαίο ενώ ταυτόχρονα ο ανταγωνισμός είναι πολύ σκληρός στις «χρυσοφόρες» γραμμές αλλά και στην Αδριατική. Πρόσθετο πρόβλημα για τους ακτοπλόους είναι η μεγάλη αύξηση της τιμής των καυσίμων που δεν τους δίνει μεγάλα περιθώρια κινήσεων.
Παρά ταύτα οι μεγάλες τουλάχιστον ακτοπλοϊκές εταιρείες έχουν σε ενέργεια ένα σχέδιο πολυεπίπεδο σχέδιο που περιλαμβάνει εκπτωτικές προσφορές στους επιβάτες, εξορθολογισμό των δρομολογίων αλλά και μείωση ταχύτητας.
Τα αποτελέσματα των ενεργειών αυτών είναι αμφίβολα διότι σύμφωνα με την έκθεση της εταιρείας συμβούλων επιχειρήσεων XRTC, η συχνή χρήση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών θα μειωθεί και παράλληλα η κερδοφορία των περασμένων ετών κατά τους μήνες Μάιο, Ιούνιο, Σεπτέμβριο και Οκτώβριο θα εξαφανιστεί. Παράλληλα, το κόστος καυσίμων που παραμένει σε υψηλά επίπεδα θα επιδεινωθεί λόγω και της ενίσχυσης του Δολαρίου έναντι του ευρώ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Έτσι οι τάσεις κερδοφορίας προ φόρων και αποσβέσεων προβλέπονται αρνητικές με ελάχιστες διαφοροποιήσεις για τους κύριους παίκτες της αγοράς.
Για το σκοπό αυτό οι ακτοπλόοι έχουν επικεντρώσει τις δυνάμεις τους σε μια προσπάθεια βέλτιστης αξιοποίησης των διαθέσιμων πόρων τους όπως είναι ναυλώσεις των πλοίων τους σε παίκτες του εξωτερικού, ή ναυλώσεις πλοίων από το εξωτερικό για δρομολόγηση στην εσωτερική αγορά και μείωση του λειτουργικού κόστους μέσω συνεργασιών με το σχήμα ANEK LINES – HSW να ξεχωρίζει.
Το δεύτερο στοίχημα που καλούνται να κερδίσουν είναι αυτό των παράλογων χρεώσεων που επιβάλει το ίδιο το κράτος στα εισιτήρια της ακτοπλοίας. Το ακτοπλοϊκό εισιτήριο επιβαρύνεται μέχρι και 40% από χρεώσεις που δεν καταλήγουν στα ταμεία των εταιρειών. Ένα από αυτά είναι τα τέλη υπέρ του κλάδου ασφάλισης επιβατών και οχημάτων που εισπράττει το ΝΑΤ, και τα χρησιμοποιεί όπως καταγγέλλουν οι ακτοπλόοι για να καλύπτει τα ελλείμματά του.
Επίσης ο επίναυλος ύψους 3% που επιβαρύνει όλα τα εισιτήρια της ακτοπλοίας και μέσω του οποίου επιδοτεί, χρησιμοποιώντας ένα μέρος του. το κράτος τις άγονες γραμμές.
Τα λεμβουχικά και αχθοφορικά δικαιώματα που βαρύνουν τα εισιτήρια, αν και καμία από αυτές τις υπηρεσίες δεν προσφέρονται στους επιβάτες σε κανένα ελληνικό λιμάνι.
Ένα ακόμα θέμα είναι τα λιμενικά τέλη. Οι ακτοπλόοι θεωρούν ότι πρέπει να μειωθούν γιατί δεν ανταποκρίνονται στον ανταποδοτικό τους χαρακτήρα. Ισχυρίζονται ότι οι υπηρεσίες που προσφέρουν τα περισσότερα λιμάνια ειδικά τα νησιωτικά είναι κατώτερες των αναμενομένων από τις χρεώσεις.
Το δυσάρεστο για τις ακτοπλοϊκές εταιρείες είναι ότι αν και τα κυβερνητικά στελέχη αναγνωρίζουν το δίκαιο των αιτημάτων τους αδυνατούν να ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους, με την δικαιολογία της μεγάλης κρίσης που μαστίσει την ελληνική οικονομία σήμερα. Το ελληνικό κράτος «καίγεται» κυριολεκτικά για να αυξήσει τα έσοδα του, και είναι απίθανό αν όχι αδύνατο να στερηθεί υπάρχοντες πόρους.
Το τρίτο αλλά εξίσου σημαντικό θέμα για τους ακτοπλόους είναι η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς και η εξομοίωσή της με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Ουσιαστικά οι ακτοπλόοι θεωρούν ότι πρέπει να καταργηθεί η απαίτηση της ελληνομάθειας για τα πληρώματα των πλοίων. Η απαίτηση αυτή αναγκάζει τις εταιρείες να απευθύνεται αποκλειστικά σε έλληνες ναυτικούς και τις αποκλείει από την αγορά εργασίας της Ευρώπης.
Επίσης ένα σημαντικό θέμα που πρέπει να δρομολογηθεί, και είναι από τα «φαβορί» να πραγματοποιηθεί είναι η κατάργηση της δεκάμηνης υποχρεωτικής δρομολόγησης. Η πρόταση της ΕΕΝ περιλαμβάνει εννέα μήνες υποχρεωτική δρομολόγηση για τα συμβατικά πλοία 5 μήνες για τα ταχύπλοα και ομοίως για τη στελέχωσή τους.
Όμως και η υπόθεση των συνθέσεων είναι καθοριστική. Οι ακτοπλόοι θέλουν να οριστεί ένας μίνιμουμ αριθμός που θα είναι απαραίτητος για την ασφαλή λειτουργία του πλοίου, όπως συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ε.Ε.. Η ρύθμιση αυτή έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό του λειτουργικού κόστους, την ανακατανομή των ειδικοτήτων σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες των πλοίων με την ταυτόχρονη κατάργηση των ειδικοτήτων οι οποίες, λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης, δεν έχουν εργασιακό αντικείμενο, όπως και την παροχή καλύτερων υπηρεσιών στο ξενοδοχειακό κομμάτι των πλοίων με στελέχωσή τους με ξενοδοχειακό προσωπικό βάσει ανταγωνισμού, όπως ισχύει στη στεριά, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν αποφοιτήσει από Σχολή Σωστικών και Πυροσβεστικών μέσων.
Αλλά και το τρίτο ζήτημα κινδυνεύει να βγει από τη ρότα που σχεδιάζουν οι ακτοπλόοι και να πέσει στα βράχια. Υπαίτιος, χωρίς να το θέλει είναι ο κλάδος της κρουαζιέρας που απελευθερώνεται πλήρως και θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στον τομέα της ανεργίας των ελλήνων ναυτικών. Ήδη η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία έχει αντιδράσει σφοδρά για την υπόθεση της κρουαζιέρας, και στο κυβερνητικό επιτελείο εκτιμούν ότι μια συνεχόμενη δεύτερη ρύθμιση που θα έβαζε σε κίνδυνο περισσότερες θέσεις εργασίας για τους έλληνες ναυτικούς πιθανόν να ωθούσε στο άνοιγμα του "ασκού του Αιόλου" στο μεγάλο λιμάνι της χώρας.
-------------------------------
Πηγή: marinews.gr
-------------------------------