Δεν συναντά κανείς συχνά στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Μελβούρνης ανθρώπους που έχουν επιλέξει να εκφραστούν μέσα από την τέχνη του ψηφιδωτού. Ο Αντώνης Τζωρτζόπουλος όμως, είναι ένας από αυτούς τους λίγους. Ο ομογενής καλλιτέχνης ασχολείται για πάνω από 5 χρόνια τώρα, όχι μόνο με την τέχνη του ψηφιδωτού, αλλά και με τη ζωγραφική, που αποτελούν τα βασικά εκφραστικά εργαλεία του.
Κυθηραϊκής καταγωγής ο Αντώνης, αφού οι γονείς του κατάγονται από αυτό το πανέμορφο νησάκι, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κουίνσλαντ, αλλά εδώ και περίπου 6 χρόνια ζει μόνιμα στην Μελβούρνη. Έζησε όμως και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι η αγάπη του για την τέχνη ξεκίνησε από τα μικρά του χρόνια, ο Ελληνικός στρατός (όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό) ήταν που του έδωσε όχι μόνο τον χρόνο αλλά και το έναυσμα να ασχοληθεί ουσιαστικά και να βάλει το ταλέντο του στον καμβά, αρχικά τουλάχιστον.
“Μου ζητήθηκε να κάνω μία δουλειά στο στρατόπεδο ζωγραφίζοντας τα σήματα και όσο κι αν ακούγεται παράδοξο διαπίστωσα ότι το είχα στην κυριολεξία απολαύσει. Για πρώτη φορά έστω αν βρισκόμουν μέσα στο στρατόπεδο που όπως ξέρεις δεν είναι και ότι καλύτερο μπορείς να χαρείς στην Ελλάδα εγώ στην ουσία το διασκέδαζα με ένα πινέλο στο χέρι. Μάλιστα, θυμάμαι πήρα και τιμητική άδεια γιατί άρεσαν σε όλους τα σήματα που ζωγράφισα. Μετά όταν απολύθηκα από τον Ελληνικό στρατό και έχοντας πολύ χρόνο στην διάθεσή μου άρχισα να ασχολούμαι όλο και περισσότερο με τον καμβά και τα πινέλα”, λέει σήμερα ο Αντώνης Τζωρτζόπουλος.
Μου αναφέρει πως αντλεί την έμπνευσή του από την Ελληνική ιστορία και Ελληνική φύση γεγονός που είναι ξεκάθαρο όχι μόνο από την θεματολογία των έργων του αλλά και από το βαθυγάλαζο του Αιγαίου που βρίσκεται σε κάθε ψηφιδωτή ή “ζωγραφική” δημιουργία του. Δηλώνει “αθεράπευτα ερωτευμένος με την Ελλάδα” παρά το γεγονός ότι “τον απογοήτευσε λίγο”, αφού μία σειρά από δυσκολίες τον έφεραν πίσω στην Αυστραλία και δεν κατάφερε να μείνει μόνιμα εκεί, όπως αρχικά σχεδίαζε και πάντα ήθελε.
Η αρχή της ψηφιδωτής, και ιδιαίτερα χρονικά απαιτητικής, τέχνης του Αντώνη ήρθε μετά την επιστροφή του στην Αυστραλία το 2002. “Θαύμασα και θαυμάζω την αρχαία ελληνική τέχνη του ψηφιδωτού και αποφάσισα να προσπαθήσω και εγώ” λέει ο Αντώνης που αξίζει να πούμε ότι όχι μόνο ζωγραφίζει την τον πίνακα πάνω στον οποίο στηρίζεται το ψηφιδωτό αλλά φτιάχνει μόνος του τα πετραδάκια από πηλό που είναι και το κύριο υλικό του, τα οποία στη συνέχεια κολλά πάνω στην αρχική παράσταση και στην συνέχεια τα χρωματίζει. Είναι σίγουρο ότι το ψηφιδωτό είναι μία ιδιαίτερα απαιτητική μορφή τέχνης και ο Αντώνης το ξέρει αυτό.
“Τον ‘Δούρειο Ίππο’ χρειάστηκα τρεις μήνες για να το ολοκληρώσω” μου λέει. Να αναφέρουμε ότι το έργο αυτό έχει διαστάσεις μόλις 1,5 x 1 μέτρο και ζυγίζει περίπου 10 κιλά. Αναμενόμενο βέβαια το βάρος λόγω του υλικού. Ο Αντώνης Τζορτζόπουλος έχει κάνει την τέχνη του, κύρια ασχολία του και όπως μου λέει όλα τα ψηφιδωτά έργα του έχουν ήδη πουληθεί κυρίως σε ομογενείς αλλά και σε άλλους φιλότεχνους.
“Για να είμαι ειλικρινής μέχρι στιγμής δεν χρειάστηκε να κάνω κάποια έκθεση για να με γνωρίσει ο κόσμος. Δεν ξέρω αν θα προκύψει κάτι άμεσα βέβαια όσον αφορά κάποια έκθεση αλλά τα έργα μου πουλιούνται σχετικά γρήγορα. Εκείνο που θέλω όμως είναι να δημιουργήσω ένα χώρο γεύσης και τέχνης και εκεί να εκθέτω την δουλειά μου είτε αυτή είναι πίνακες, είτε ψηφιδωτά” λέει ο Αντώνης που όπως μου εξηγεί, επειδή μεγάλωσε μέσα στο εστιατόριο του πατέρα του θέλει να συνδυάσει αυτές του τις εμπειρίες και γνώσεις με το μεγάλο πάθος του που είναι η τέχνη. Τελειώνοντας πάντως φροντίζει να μου αναφέρει ένα ακόμα από τα πάθη του, “εξίσου μεγάλο όσο και η τέχνη μου” μου διευκρινίζει, προσθέτοντας… “το λένε Ελλάδα και συμπεριλαμβάνει κάθε πτυχή της… Ελληνική τέχνη, Ελληνική ιστορία, Ελληνική φύση, κάθε πτυχή της”.
Πηγή: neoskosmos.com
------------------------------