Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Εκλογές κι απάνω τούρλα......

Η παρέα στα βραχάκια έτρωγε κι έπινε. Ενα άδειο δοχείο τούς έπεσε στη θάλασσα. Από τα διπλανά βραχάκια μια κοπέλα βούτηξε στο νερό, κολύμπησε όλο και πιο γρήγορα καθώς το αεράκι έπαιρνε το δοχείο στα βαθιά, το έπιασε και το έφερε στους ανθρώπους.

Ξαναγύρισε στη δική της παρέα, ξάπλωσε στον ήλιο. Σε λίγο, ένας από τους διπλανούς πλησίασε με τα χέρια γεμάτα ντοματάκια «από τον κήπο του».

Στο καράβι που διασχίζει νύχτα το Αιγαίο, ένας νεαρός διαβάζει τα ποιήματα του Μανώλη Γλέζου για τα Κυκλαδονήσια. Πότε πότε σηκώνει το βλέμμα σαν να προσπαθεί μέσα στο πηχτό μαύρο να διακρίνει το φωτάκι που θα μαρτυράει ένα νησί.

Στο μπαλκόνι μιας πολυκατοικίας, αργά το βράδυ, μια παρέα σιγοτραγουδάει. Οι γείτονες δεν φωνάζουν «ησυχία».

Ο νοτιάς του καλοκαιριού στην Αθήνα, οι υψηλές θερμοκρασίες, τα μπάνια του λαού, που φέτος ήταν μόνο για λίγους τυχερούς, γέμισαν τις πλατείες με ιδρωμένους ανθρώπους.

Στο λιμάνι πρόσφυγες κατεβαίνουν από το καράβι. Φοράνε ζεστά ρούχα, ακατάλληλα για την καλοκαιρινή πρωτεύουσα, περπατούν σε μια μακριά σειρά, με ανέκφραστα πρόσωπα.

Κρατούν από το χέρι μικρά παιδιά με το ίδιο κενό βλέμμα, το ίδιο βαρύ βήμα. Μοιάζουν να μην πηγαίνουν πουθενά. Εχουν όλοι μπουκάλια με νερό που τους πρόσφεραν οι πολίτες.

Υπάρχει βέβαια ακόμα ο επαγγελματίας που δεν δίνει απόδειξη. Και ο υπάλληλος, που στο εύλογο αίτημά σου απαντάει «δεν γίνεται».

Υπάρχει εκείνος που πληρώνει ακόμα γρηγορόσημο κι εκείνος που κατέχει όλες τις λύσεις.

Υπάρχουν όλοι αυτοί που από καιρό βγάλαν έξω τα λεφτά τους και ασφαλείς μιλούν για τους υπόλοιπους: δεν είμαστε λαός.

Σ’ αυτό το σκηνικό, ο πρωθυπουργός, ακούγοντας λέει και τις εισηγήσεις των συνεργατών του, αποφάσισε να προχωρήσει σε παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές, πριν εξαντληθούν οι διαδικασίες για την επίλυση των εσωκομματικών του συγκρούσεων και τα αποθέματα εμπιστοσύνης του κόσμου.

Είναι αυτονόητο ότι τα επιχειρήματα αυτά δεν αρκούν για να πάμε σε εκλογές.

Οπως δεν αρκεί ότι η αντιπολίτευση δεν είναι έτοιμη, έστω κι αν δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει κανένα εφαρμοστικό νομοσχέδιο κι ας ψήφισε τη γενεσιουργό αρχή τους, δηλαδή το τρίτο Μνημόνιο.

Με ποιο ερώτημα άραγε θα διεκδικήσουν οι υποψήφιοι τις ψήφους μας; Λένε οι άνθρωποι της αγοράς ότι οι εκλογές –και μάλιστα τον Σεπτέμβρη- θα δώσουν ακόμα μια βολή στα μαγαζιά, που για πολλές μικρές επιχειρήσεις μπορεί και να αποδειχτεί χαριστική. Δεν είναι σαφές ότι έχουμε τα οικονομικά και κοινωνικά περιθώρια να στενέψουμε κι άλλο τον κύκλο της απασχόλησης.

Η φωνή της λογικής λέει ότι ο κόσμος έχει ήδη επιλέξει, τον Ιανουάριο και αργότερα στο δημοψήφισμα, δεν έχει λοιπόν νόημα να ρωτηθεί ξανά τα ίδια. Τι ζητούν τότε αυτοί που προκρίνουν τις εκλογές με χιλιοειπωμένα σλόγκαν για τη δημοκρατία και τα αδιέξοδα;

Το κυριότερο επιχείρημα αυτών που ζητούν εκλογές και όσων τις υποκινούν είναι ότι ο τόπος έχει ανάγκη από σταθερότητα. Εννοούν εκείνη τη σταθερότητα παλαιού τύπου, στο όνομα της οποίας επινοήθηκε ο ισχύων εκλογικός νόμος με τους πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους και τα επονείδιστα πριμ.

Που σημαίνει πως ό,τι κι αν επιλέξει ο πολύπαθος λαός, που τον ρωτάνε και τον ξαναρωτάνε σαν να μη θέλουν να ακούσουν την απάντησή του, το αποτέλεσμα των εκλογών θα διαιωνίσει ένα πολιτικό σύστημα που μόνο σε συμφορές μάς έχει οδηγήσει.

Θα θέλαμε η σημερινή κυβέρνηση να πάψει να υιοθετεί τα τερτίπια των προκατόχων της και να αρχίσει να ερμηνεύει όχι πια αριθμούς, αλλά την αγαλλίαση των ψηφοφόρων της όταν οι προκάτοχοι μπήκαν στη γωνία. Κυρίως σήμερα, που η ελπίδα τους έχει αλλάξει σε μια μικρή φωτίτσα αισιοδοξίας και σε πολύ σκεπτικισμό.
-----------------------------------------------------------------------
Πηγή:  Εφημερίδα των Συντακτών-Μαργαρίτα Κουλεντιανού
-----------------------------------------------------------------------