Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το δείπνο σε ένα εστιατόριο, όταν ένας
τυπικός Αμερικάνος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και
κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του.
Ο ΄Έλληνας τον αγνοεί, και ο Αμερικάνος
δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.
Aμερικάνος:
Aμερικάνος:
Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας (βαριεστημένα): Φυσικά.
Αμερικάνος:
Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα
κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους
Έλληνες.
Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.
Αμερικάνος: Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;
Έλληνας: Φυσικά.
Αμερικάνος:
Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια,
φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε
μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.
Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
Έλληνας: Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;
Αμερικάνος: Τα πετάμε φυσικά.
Έλληνας:
Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα
κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Αμερικάνους. Αυτά με άρωμα φρούτων
γίνονται ανάρπαστα!
