Ζώντας... και πεθαίνοντας με τον λιγνίτη

Ζώντας και πεθαίνοντας με τον λιγνίτη. Ζώντας και πεθαίνοντας με τον περίφημο «μαύρο χρυσό» της Ελλάδας, στον οποίο στηρίζεται το 60% περίπου της ηλεκτροδότησης της χώρας. Ένας μαύρος χρυσός όμως που σκοτώνει είτε ως φυσικός είτε ως ηθικός αυτουργός.

Η Ακρινή βρίσκεται ένα βήμα από τη λιγνιτική μονάδα του Αγίου Δημητρίου, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Κοζάνη. Στην περίπτωση των κατοίκων του, ο λιγνίτης και η τέφρα που παράγεται είναι ο φυσικός αυτουργός πολλών θανάτων.

Όμηροι ενός ξεπερασμένου και άπληστου καυσίμου.

Όμηροι μιας ΔΕΗ που τους αναγκάζει να αναπνέουν τέφρα, δίνοντας ως αντάλλαγμα μερικές 5μηνες πλέον συμβάσεις.

Όμηροι μιας ΔΕΗ που δεν συναινεί στη μετεγκατάστασή τους γιατί το υπέδαφος του οικισμού δεν έχει λιγνίτη.

Τι κι αν απαλλοτριώνει όλα τους τα χωράφια περιμετρικά του χωριού και τους περικυκλώνει με ορυχεία και βουνά από υπολείμματα;

Ο Χαράλαμπος Σισμανίδης είναι ο πρώτος από τους πολλούς κατοίκους των «χωριών του λιγνίτη» που μίλησε για τη ζωή με τη στάμπα της τέφρας.

------------------------------------

Έρευνα: Ιάσονας Κάντας

Κάμερα: Andrea Bonetti

enfo.gr - 2014

-------------------------------------