Το Μανώλη τον γνώρισα τα τελευταία χρόνια, μας σύστησε ο Θανάσης Μαυρίδης, πολύτιμος φίλος των δυό μας και του Τσιρίγου.
Ο Θανάσης Μαυρίδης μου τηλεφώνησε σήμερα το πρωί και μου είπε ότι χάσαμε τον Μανώλη τον δικό μας.
Με τον Σπιθέα ήρθαμε κοντά όταν συνταχθήκαμε στον κοινό στόχο μιας κίνησης για τα Κύθηρα, πράγμα που στάθηκε αφορμή να τον ζήσω σε διάφορες στιγμές Τσιριγώτικες.
Μαζί με το «φιλαράκι» Αγγελική Κασιμάτη είχα την ευκαιρία και γνώρισα έναν πανέξυπνο, μορφωμένο, καλλιεργημένο, βαθύ γνώστη των προβλημάτων των νησιών μας, συναισθηματικό, ζεστό, πραγματικό φίλο, υπέροχο οικογενειάρχη, έναν αξιόλογο άνθρωπο.
Ο Θανάσης Μαυρίδης μου τηλεφώνησε σήμερα το πρωί και μου είπε ότι χάσαμε τον Μανώλη τον δικό μας.
Με τον Σπιθέα ήρθαμε κοντά όταν συνταχθήκαμε στον κοινό στόχο μιας κίνησης για τα Κύθηρα, πράγμα που στάθηκε αφορμή να τον ζήσω σε διάφορες στιγμές Τσιριγώτικες.
Μαζί με το «φιλαράκι» Αγγελική Κασιμάτη είχα την ευκαιρία και γνώρισα έναν πανέξυπνο, μορφωμένο, καλλιεργημένο, βαθύ γνώστη των προβλημάτων των νησιών μας, συναισθηματικό, ζεστό, πραγματικό φίλο, υπέροχο οικογενειάρχη, έναν αξιόλογο άνθρωπο.
Στις εκδηλώσεις των Κυθηρίων, στην Αδελφότητα, στα Φράτσια, στις συναντήσεις μας τις Κυριακές στης Αγγελικής για την παράταξη, παντού συναντούσα τον ενεργητικό, αστείο, φιλικό, χαρούμενο, γλυκό ακόμα και στις πικρές στιγμές που ήρθαν κάποια στιγμή, Μανώλη Στάθη.
Τον φίλο που καμάρωνε για τους δικούς του ανθρώπους τα αγόρια του, την Βούλα, τον αδερφό του Παναγιώτη, τον συμπατριώτη που ονειρευόταν για το Τσιρίγο ανυπομονώντας να βρεθεί στο νησί του, τον στοχαστή και εμπνευστή της κίνησης για ένα καλύτερο μέλλον για τα Κύθηρα.
Δεν δίστασα ούτε στιγμή να ταχθώ στο πλευρό του στο ξεκίνημα της προσπάθειας, γιατί στο πρόσωπό του είδα τους στόχους μας να μπορούν να γίνουν πράξη. Για πολλούς από εμάς ήταν ο αυτονόητος αρχηγός και όταν ακόμα «αναγκάστηκε» να κάνει πίσω ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου μας και πάλι όλοι μας, και εδώ λέω μπράβο στον Δημήτρη Λουράντο τον Δάσκαλο, ως αρχηγό και εμπνευστή μας τον βλέπαμε.
Ήταν η σιγουριά μας γιατί γνώριζε, είχε την εμπειρία και μπορούσαμε να βασιζόμαστε στο μυαλό του.
Τον αγαπάμε τον Μανώλη, τον δικό μας Μανώλη, τον πιστέψαμε και τον εμπιστευτήκαμε,....και ναι σήμερα πια μπορούμε αβίαστα και δακρυσμένα να πούμε ο Α. Πρωτοψάλτης, ο Γ. Χαρατζάς, η Ευανθία Πρωτοψάλτη, η Αγγελική, εγώ, ο Δάσκαλος...., ΟΛΟΙ μαζί : «μας πούλησες Μανώλη, ενώ εμείς σε περιμένουμε στα Κυθηράκια μας, εσύ πέταξες νωρίς...», γιατί μου είναι πολύ δύσκολο να σε αποχαιρετήσω αρχηγέ μου.
---------------------------------------------------------
Πηγή: kythirionpolitia.gr-Ελίνα Γαλανοπούλου
---------------------------------------------------------
