Τα παιδιά ζωγραφίζουν τον τοίχο!!

Ιδέα, συντονισμός, οργάνωση και υλοποίηση της δράσης: 

Μιχαήλ Δουκάκης, Καθηγητής Εικαστικών.

 Ο καθηγητής Μιχαήλ Δουκάκης καθοδηγεί ομάδα μαθητών

Ένας καλός άνεμος έφερε κοντά μας στο τέλος σχεδόν της σχολικής χρονιάς τον αναπληρωτή καθηγητή εικαστικών Μιχαήλ Δουκάκη. Με την εξαιρετική του παρουσία, το ήθος και το κέφι του βοήθησε τη σχολική κοινότητα με πολλούς τρόπους και πέρα από τα τυπικά δημοσιοϋπαλληλικά του καθήκοντα στα οποία ήταν άψογος. Παρατηρώντας την εικόνα του προαύλιου χώρου μια μέρα μου είπε:

"Τι θα λέγατε αν ζωγραφίζαμε με τα παιδιά τον απέναντι γκρίζο τοίχο φτιάχνοντας μια όμορφη εικόνα εκεί που τώρα είναι το μουντό και άσχημο μπετόν;"

Ήχησε σα μουσική στα αυτιά μου... καθώς αρκετά χρόνια πριν το είχα προτείνει σε συναδέλφους των εικαστικών αλλά δεν είχαμε βρει τρόπο να το υλοποιήσουμε. Αμέσως ενημέρωσα το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου ο οποίος σε συνεννόηση με τον αντίστοιχο Σύλλογο του ΓΕΛ και τη Σχολική Επιτροπή του Δήμου Κυθήρων συμφώνησαν να καλύψουν τα έξοδα για τα υλικά.

Έτσι μέσα σε λιγότερο από δεκαπέντε μέρες, οι μαθητές του Γυμνασίου και ΓΕΛ Κυθήρων είχαν την ευκαιρία να δουν ότι μπορούν, αν αναλάβουν δράση, να ομορφύνουν το περιβάλλον τους, να αλλάξουν το γκρίζο και άσχημο σε χρώμα γεμάτο ζωντάνια, να συνεργαστούν μεταξύ τους, να κάνουν ένα  διαφορετικό μάθημα.

Πολλά μπράβο στον εξαιρετικό εκπαιδευτικό,  ο οποίος πέρα από τις ώρες διδασκαλίας διέθεσε πολύ από τον προσωπικό του χρόνο για να ολοκληρωθεί η δράση, παρόλο που δραστηριοποιείται στο χώρο της δραματικής τέχνης και ποίησης και οι ασχολίες του ήταν πολλές και ποικίλες πάνω στο νησί. Μακάρι να παραμείνει στην εκπαίδευση και να διατηρήσει το κέφι και  την προθυμία του  για πολλά χρόνια. Με μεγάλη χαρά και θαυμασμό παρουσιάζουμε την εργασία που έκανε.

Σταυρούλα Φατσέα

 Μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά!!

Ένας θεόρατος, μουντός, γκρίζος τοίχος δεν ταιριάζει στην αυλή του σχολείου μας, που βρίσκεται στη Χώρα στο πανέμορφο νησί των Κυθήρων.

Γι’ αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι, να αναλάβουμε την ευθύνη μας και να δράσουμε…

Σχεδιάσαμε, ξανασχεδιάσαμε… ξανασχεδιάσαμε…

Μελετήσαμε τον τοίχο, τις ιδιαιτερότητες και τα προβλήματά του…

Ο τοίχος πριν την παρέμβασή μας

Κι ορμήσαμε!

Αφού ολοκληρώσαμε το «ξύσιμο» του τοίχου, με τις ειδικές μάσκες για να μην εισπνέουμε τη σκόνη, περάσαμε με αστάρι όλη την επιφάνεια του τοίχου ώστε να είμαστε πιο σίγουροι πως η δουλειά μας θα μείνει προσφορά στο σχολείο όσο το δυνατόν περισσότερο. Ελπίζουμε να σεβαστούν τον κόπο μας κι οι επόμενοι μαθητές που θα έρθουν και να συντηρήσουν το έργο μας.

Μαθητές του γυμνασίου Κυθήρων φτιάχνουν το προσχέδιο του έργου…

Ολοκληρώσαμε το προσχέδιο και κλείσαμε με σοβά τις ρωγμές του τοίχου.

Κι ύστερα ήρθαν τα χρώματα!

Μόλις καθαρίσαμε τις κερκίδες από τα χόρτα σκεφτήκαμε να τις εντάξουμε κι αυτές στο έργο μας…

Ένα απόγευμα όμως…

Μια γάτα πλησίασε απειλητικά τους κύκνους μας…

Αλλά εμείς της βρήκαμε κι αυτής μια θέση στη ζωγραφική μας!

Μετά από μερικές ημέρες μας ανησύχησαν προσωρινά μερικές της βροχής ψιχάλες…

Αλλά δεν το βάλαμε κάτω!

Χρώμα, βάθος, προοπτική, βασικά και συμπληρωματικά χρώματα, τόνος , υλικά, ένταση, είναι μόνο μερικές από τις βασικές αρχές της ζωγραφικής που μελετήσαμε. Κι έτσι, δουλεύοντας μεθοδικά κι οργανωμένα, όλοι μαζί, (οι μαθητές του Γυμνασίου και οι μαθητές του ΓΕΛ Κυθήρων) καταφέραμε μέσα σε δεκατρείς ημέρες να δώσουμε μια νότα αισιοδοξίας κι ελπίδας (όπως ονομάσαμε τη βαρκούλα που βλέπετε στον τοίχο) και να αναμορφώσουμε το προαύλιο του σχολείου μας.

Η διευθύντρια του Γυμνασίου  Σταυρούλα Φατσέα αγκάλιασε την ιδέα από την πρώτη στιγμή και εισηγήθηκε να καλυφθούν τα έξοδα της δράσης μέσω των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των δύο σχολείων και της Σχολικής Επιτροπής, παρομοίως ο διευθυντής του ΓΕΛ Φατσέας Δημήτριος.

Υπήρχαν στιγμές που φοβηθήκαμε, κουραστήκαμε, αγχωθήκαμε,

…αλλά τολμήσαμε…

και τα καταφέραμε…

Κι έτσι γράψαμε στο τοίχο τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη, 

‘‘Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μοναχός μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω!’’. 

Αν όλοι οι άνθρωποι μάθουν ν’ αγαπούν την ευθύνη τους, τότε μπορεί αυτή η γης να δει πολύ καλές ημέρες!

Ο τοίχος όπως διαμορφώθηκε μετά τη δράση.

-------------------------------------------