Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

Μαϊμούδες και .... Νοσοκομεία....

Με αφορμή το πρόσφατο επεισόδιο με τον "μαϊμού" διοικητή του νοσοκομείου Γρεβενών έκανα μερικές απλές σκέψεις για την ποιότητα αλλά και για την ουσιαστική λειτουργία του θεσμού των διοικητών των νοσοκομείων:

Τι σχέση μπορεί να έχει ένας αστυνομικός ή ένας εκπαιδευτικός με τη διοίκηση ενός δημόσιου νοσοκομείου;
Φαινομενικά, καμία, ωστόσο συχνά στο “τιμόνι” των νοσηλευτικών ιδρυμάτων τοποθετούνται άτομα, των οποίων η ιδιότητα δεν έχει καμία σχέση με το χώρο της υγείας.

Πτυχιούχοι χημικοί, μαθηματικοί, εκπαιδευτικοί, γεωπόνοι, ακόμη και διπλωμάτες, διορίζονται από τον εκάστοτε υπουργό Υγείας σε θέσεις-κλειδιά, ενώ συχνά δεν υπάρχει επίσημη ενημέρωση από το υπουργείο για τις αλλαγές που γίνονται στις διοικήσεις των νοσοκομείων.

Σίγουρα, ένας γιατρός θα τα καταφέρει καλύτερα στο ‘τιμόνι’ της διοίκησης ενός νοσοκομείου, λόγω γνώσης του αντικειμένου, απ’ ό,τι ένας αστυνομικός ή ένας εκπαιδευτικός, χωρίς όμως αυτό να είναι πανάκεια.

Κατά κανόνα, όμως, οι διοικητές δεν ορίζονται βάσει των ικανοτήτων και του ταλέντου τους, αλλά βάσει της κομματικής προέλευσής τους.

Αυτό, όμως, δεν επαρκεί για τα νοσοκομεία.

Οι επιλογές γίνονται με κομματικά κριτήρια, αφού δεν υπάρχει ούτε καν στοιχειώδης διαγωνισμός για την επιλογή των διοικητών, η οποία γίνεται από τον εκάστοτε υπουργό Υγείας. 
Το σημαντικό όμως είναι ότι στα διοικητικά συμβούλια των νοσοκομείων θα έπρεπε να υπάρχει πιο ουσιαστική συμμετοχή τόσο των εργαζομένων σε αυτά όσο και των χρηστών υγείας. 
Δεν πρέπει να αποκλείονται από κάποιας μορφής έλεγχο.

Όσο ικανός κι αν είναι ένας διοικητής, εάν η πολιτική τού υπουργείου στοχεύει στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, τότε δύσκολα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. 
Η καλύτερη λύση είναι να αναλαμβάνουν τεχνοκράτες υπό κοινωνικό έλεγχο. Άλλωστε, υπάρχουν σχολές για εκπαίδευση στη διοίκηση μονάδων υγείας

Δεν πρόκειται για θέσεις διαχειριστικές, αλλά για θέσεις εφαρμογής των πολιτικών τής κυβέρνησης. Ένας διοικητής πρέπει να έχει δομημένη προσωπικότητα, να έχει τη δεξιότητα και τη θέληση να εφαρμόσει την ιδεολογική μεταρρυθμιστική πολιτική της κυβέρνησης.

Τις τεχνοκρατικές λεπτομέρειες θα τις αναλάβουν οι προϊστάμενοι των αντίστοιχων διευθύνσεων που διαθέτει κάθε νοσοκομείο.

Είσαι συνταξιούχος δάσκαλος, στρατιωτικός, εστω και γιατρός.
Με απλά λόγια σημαίνει ότι «έπαψες να έχεις τις ικανότητες ή τις αντοχές να διεκπεραιώνεις το έργο του δασκάλου, του στρατιωτικού, του γιατρού»

Πώς είναι δυνατόν όμως, ενώ έπαψες να είσαι ικανός γι’ αυτό το έργο (που στο φινάλε έχει μπεί στο πετσί σου, αφού με αυτό ασχολούσουν μια ζωή), τώρα λές ότι είσαι ικανός να πάρεις το τιμόνι του πιο ιδιόμορφου, ταχέως εξελισσομένου και πολυδιάστατου ρόλου του διοικούντος ένα τόσο ζωντανό και μεταβαλλόμενο σχηματισμό;;;

Είμαστε διχασμένες προσωπικότητες;;;

Απλά επιβεβαιώνουμε στον κάθε νοήμονα (στους φέροντες κενόν επί της κεφαλής ή τους ορκισμένους κομματικούς οπαδούς, ότι και να πείς, ναι θα πούν, άστους αυτούς) ότι ο διοικητής είναι κανάλι εφαρμογής των κυβερνητικών μικρο-πολιτικών, άρα δεν χρειάζεται ικανότητες περισσότερες από αυτές του πιστού κομματικού μέλους ;;;

Αν δεν δεχτούμε το 2ο, πρέπει να πάμε για ομαδική ψυχοθεραπεία !!!
-----------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
-----------------------------