Στη
χώρα μας είχαμε ανέκαθεν ένα πρόβλημα με τις έννοιες. Η διαστρέβλωση
τους και η καπηλεία τους αποτελούσαν και αποτελούν σημαντικό συστατικό
της πολιτικής ρητορικής, ακόμα δυστυχώς και σε περιόδους όπως η σημερινή
όπου η αυτοκριτική είναι αναγκαία όσο ποτέ. Τη μεγαλύτερη ίσως
διαστρέβλωση έχει δεχτεί η έννοια της ανάπτυξης, η οποία όχι απλά δεν
έρχεται αλλά συνεχώς θεσπίζονται νέα μέτρα-αντικίνητρα γι’ αυτήν. Η
δαιδαλώδης γραφειοκρατία, η έλλειψη ουσιαστικής χρηματοδότησης καθώς και
η υπερφορολόγηση μόνο ανάπτυξη δε μπορούν να υποσχεθούν, πόσο μάλλον σε
μια περίοδο όπου τα αποτελέσματα των κυβερνητικών πολιτικών πρέπει να
φανούν άμεσα.
Στον αγροτικό τομέα, οι δυσκολίες και οι στρεβλώσεις, εμπόδια για μια ανταγωνιστική ελληνική γεωργία, βρίσκονταν πάντα εκεί, ωστόσο η επικείμενη φορολόγηση των αγροτεμαχίων θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το τελειωτικό χτύπημα. Γιατί ουσιαστικά μιλάμε για φορολόγηση της μηχανής παραγωγής, πέρα από την παραγωγή την ίδια.
Σε μια περίοδο που οι Έλληνες αγρότες επιβαρύνονται ήδη από το κόστος πρώτων υλών και παραγωγής, από τις διακυμάνσεις στις τιμές των προϊόντων, καθώς και από την έλλειψη μεθοδολογίας που θα μπορούσε να δώσει προστιθέμενη αξία σ’αυτά, η φορολόγηση των αγροτεμαχίων ουσιαστικά τους αποτρέπει από την περαιτέρω ενασχόληση με τη γεωργία. Πόσο μάλλον όταν ο φόρος θα αφορά και αγροτεμάχια αναξιοποίητα που δεν αποδίδουν εισόδημα.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών, σε μια απέλπιδα προσπάθεια άμεσης εύρεσης χρηματικών πόρων, καθορίζουν από τις αρχές του 2014 τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων με βάση τη στρεμματική έκταση, καθώς είναι αδύνατον να προλάβουν να καθορίσουν τις αντικειμενικές αξίες ανά την Ελλάδα, ώστε να έρθει το επιθυμητό εισπρακτικό αποτέλεσμα. Στα αγροτεμάχια θα επιβληθεί φόρος ανά στρέμμα, με τον χαμηλότερο να ξεκινά, ανάλογα με την καλλιεργήσιμη έκταση και το σημείο του χωραφιού, από 1,5 ευρώ και τον υψηλότερο να αγγίζει τα 4,5 ευρώ. Το εξωφρενικό είναι ότι ο συντελεστής χρήσης (ΣΧ) φαίνεται πως θα είναι ιδιαίτερα αυξημένος σε παραδοσιακές καλλιέργειες για τον ελληνικό χώρο, όπως η ελαιοκαλλιέργεια και η δενδροκαλλιέργεια (2 και 2,5 αντίστοιχα), ειδικά σε μια περίοδο που το ελληνικό ελαιόλαδο καταφέρνει να γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστικό στην ευρωπαϊκή αγορά. Ιδιαίτερη επιβάρυνση προκύπτει και από την απόσταση ενός αγροτεμαχίου από τη θάλασσα, με το φόρο να τριπλασιάζεται (!) σε περίπτωση απόστασης μικρότερης ή ίσης των 200 μ.
Η προχειρότητα του νέου νόμου, ο οποίος έχει ξεκάθαρα άμεσο εισπρακτικό χαρακτήρα, φαίνεται περισσότερο από οτιδήποτε στη ρύθμιση στη περίπτωση επιβολής Συντελεστή Κατοικίας 5 (!!) σε αγροτεμάχια που εντός τους βρίσκεται οικογενειακή κατοικία. Λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορετικές κατηγορίες συντελεστών και το πώς αυτές διαμορφώνουν το συνολικό φόρο, υπάρχει η περίπτωση ένα αγροτεμάχιο να φορολογηθεί μέχρι και με 236 Ευρώ/στρέμμα, που σημαίνει ότι σε πολλές περιοχές ο κάτοχος αγοράζει ξανά το χωράφι του κάθε 5 χρόνια! Όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε τι σημαίνει αυτό για τη βιωσιμότητα μιας γεωργικής εκμετάλλευσης.
Η ανάπτυξη ποτέ και πουθενά δεν ήρθε με ευχολόγια και αφαίμαξη οικονομικών πόρων. Έρχεται μέσα από ένα μεταρρυθμιστικό πλαίσιο που δημιουργεί τις συνθήκες εκείνες για βιώσιμες και ανταγωνιστικές επιχειρηματικές πρακτικές, πόσο μάλλον σε ένα κρίσιμο τομέα όπως η γεωργία. Η χώρα μας οφείλει να αποκολληθεί από το πεπαλαιωμένο μοντέλο ανάπτυξης στον αγροτικό τομέα και να δημιουργήσει τις συνθήκες αυτές που θα την τοποθετήσουν στην κορυφή των εξαγωγικών χωρών όσον αφορά τα αγροτικά προϊόντα, με γνώμονα τόσο την ποιότητα όσο και την ποσότητα τους. Κάτι τέτοιο καθίσταται αδύνατο με τη φορολόγηση του βασικού εργαλείου του Έλληνα αγρότη, τη γη.
----------------------------------------------------
Πηγή: capital.gr-Μπάμπης Καλογιάννης
----------------------------------------------------
Στον αγροτικό τομέα, οι δυσκολίες και οι στρεβλώσεις, εμπόδια για μια ανταγωνιστική ελληνική γεωργία, βρίσκονταν πάντα εκεί, ωστόσο η επικείμενη φορολόγηση των αγροτεμαχίων θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το τελειωτικό χτύπημα. Γιατί ουσιαστικά μιλάμε για φορολόγηση της μηχανής παραγωγής, πέρα από την παραγωγή την ίδια.
Σε μια περίοδο που οι Έλληνες αγρότες επιβαρύνονται ήδη από το κόστος πρώτων υλών και παραγωγής, από τις διακυμάνσεις στις τιμές των προϊόντων, καθώς και από την έλλειψη μεθοδολογίας που θα μπορούσε να δώσει προστιθέμενη αξία σ’αυτά, η φορολόγηση των αγροτεμαχίων ουσιαστικά τους αποτρέπει από την περαιτέρω ενασχόληση με τη γεωργία. Πόσο μάλλον όταν ο φόρος θα αφορά και αγροτεμάχια αναξιοποίητα που δεν αποδίδουν εισόδημα.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών, σε μια απέλπιδα προσπάθεια άμεσης εύρεσης χρηματικών πόρων, καθορίζουν από τις αρχές του 2014 τη φορολόγηση των αγροτεμαχίων με βάση τη στρεμματική έκταση, καθώς είναι αδύνατον να προλάβουν να καθορίσουν τις αντικειμενικές αξίες ανά την Ελλάδα, ώστε να έρθει το επιθυμητό εισπρακτικό αποτέλεσμα. Στα αγροτεμάχια θα επιβληθεί φόρος ανά στρέμμα, με τον χαμηλότερο να ξεκινά, ανάλογα με την καλλιεργήσιμη έκταση και το σημείο του χωραφιού, από 1,5 ευρώ και τον υψηλότερο να αγγίζει τα 4,5 ευρώ. Το εξωφρενικό είναι ότι ο συντελεστής χρήσης (ΣΧ) φαίνεται πως θα είναι ιδιαίτερα αυξημένος σε παραδοσιακές καλλιέργειες για τον ελληνικό χώρο, όπως η ελαιοκαλλιέργεια και η δενδροκαλλιέργεια (2 και 2,5 αντίστοιχα), ειδικά σε μια περίοδο που το ελληνικό ελαιόλαδο καταφέρνει να γίνεται ολοένα και πιο ανταγωνιστικό στην ευρωπαϊκή αγορά. Ιδιαίτερη επιβάρυνση προκύπτει και από την απόσταση ενός αγροτεμαχίου από τη θάλασσα, με το φόρο να τριπλασιάζεται (!) σε περίπτωση απόστασης μικρότερης ή ίσης των 200 μ.
Η προχειρότητα του νέου νόμου, ο οποίος έχει ξεκάθαρα άμεσο εισπρακτικό χαρακτήρα, φαίνεται περισσότερο από οτιδήποτε στη ρύθμιση στη περίπτωση επιβολής Συντελεστή Κατοικίας 5 (!!) σε αγροτεμάχια που εντός τους βρίσκεται οικογενειακή κατοικία. Λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορετικές κατηγορίες συντελεστών και το πώς αυτές διαμορφώνουν το συνολικό φόρο, υπάρχει η περίπτωση ένα αγροτεμάχιο να φορολογηθεί μέχρι και με 236 Ευρώ/στρέμμα, που σημαίνει ότι σε πολλές περιοχές ο κάτοχος αγοράζει ξανά το χωράφι του κάθε 5 χρόνια! Όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε τι σημαίνει αυτό για τη βιωσιμότητα μιας γεωργικής εκμετάλλευσης.
Η ανάπτυξη ποτέ και πουθενά δεν ήρθε με ευχολόγια και αφαίμαξη οικονομικών πόρων. Έρχεται μέσα από ένα μεταρρυθμιστικό πλαίσιο που δημιουργεί τις συνθήκες εκείνες για βιώσιμες και ανταγωνιστικές επιχειρηματικές πρακτικές, πόσο μάλλον σε ένα κρίσιμο τομέα όπως η γεωργία. Η χώρα μας οφείλει να αποκολληθεί από το πεπαλαιωμένο μοντέλο ανάπτυξης στον αγροτικό τομέα και να δημιουργήσει τις συνθήκες αυτές που θα την τοποθετήσουν στην κορυφή των εξαγωγικών χωρών όσον αφορά τα αγροτικά προϊόντα, με γνώμονα τόσο την ποιότητα όσο και την ποσότητα τους. Κάτι τέτοιο καθίσταται αδύνατο με τη φορολόγηση του βασικού εργαλείου του Έλληνα αγρότη, τη γη.
----------------------------------------------------
Πηγή: capital.gr-Μπάμπης Καλογιάννης
----------------------------------------------------
