Οι όμορφες και παραδοσιακές κυνηγετικές τσάντες που συλλέγει ο αγαπητός μου καθηγητής Χ. Θωμαΐδης είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικές, αλλά για το βουνό δυστυχώς δεν κάνουν... Αυτό το μονό πέρασμα λοξά στον ώμο, σου κόβει... την ψυχή!
Αυτές φτιάχτηκαν για μαλακούς επίπεδους τόπους, για μικρά φορτία και για ολιγόωρα κυνήγια που δεν εξαντλούν το ανθρώπινο σώμα.
Το βουνό είναι μια άλλη υπόθεση...
Οταν βαδίζει κανείς σε μέρη με μεγάλες κλίσεις και ικανό φορτίο στην πλάτη, η κατανομή αυτού του βάρους είναι εξαιρετικά σημαντική, όπως και ο τρόπος που δένεται και εφαρμόζει αυτό το βάρος στο σώμα μας. Οι παλιοί βουνίσιοι είχαν αναπτύξει τις δικές τους τεχνικές, μέσα από την πρακτική άσκηση και τη φτώχεια που τους καταπονούσε.
Θυμάμαι στο Ζαγόρι μια εκατόχρονη γιαγιά να σηκώνει ένα τεράστιο δεμάτι κλαρί, με σκοινιά δεμένα σαν σχολική σάκα στην πλάτη, και με έναν τεράστιο κόμπο πάνω στον θώρακά της! Μου ζήτησε βοήθεια να τη... σπρώξω προς τα μπρος, για να μπορέσει να πάρει τον ανήφορο διπλωμένη από το βάρος. Ηταν ένας αρχαίος τρόπος μεταφοράς φορτίου, αλλά εξαιρετικά αποδοτικός αν έχεις συνηθίσει το κόψιμο των σκοινιών στους ώμους.
Η λειτουργικότητα...
Τα σακίδια των ορειβατών ήταν πάντα πιο σοφά φτιαγμένα, αλλά εξαιτίας μερικών λεπτομερειών δεν είναι πολύ «λειτουργικά» για το κυνήγι, όπου ο κυνηγός πρέπει να επωμίσει απέναντι σε ένα κοπάδι πέρδικες με το σακίδιο πάνω του... Οι... «λεπτομέρειες» αυτές είναι ο μεγάλος όγκος τους, ο άκαμπτος και σκληρός σκελετός που είχαν τα παλαιότερα σακίδια, οι πολύ φαρδείς ιμάντες για τους ώμους που εμποδίζουν την ελεύθερη κίνηση για σκόπευση και η έλλειψη κατανομής των χωρισμάτων για κυνηγετική χρήση.
Αρκετοί φίλοι μου, πάντως, χρησιμοποιούν τέτοια ορειβατικά σακίδια, επιλέγοντας φυσικά τα μικρότερα και ελαφρύτερα και φορώντας στη μέση τους την κλασική ζώνη φυσιγγίων. Η επιλογή ενός τέτοιου σακιδίου στηρίζεται σε μια βασική αρχή της Φυσικής: το πρόσθετο βάρος πρέπει να είναι σταθερό και εφαρμοστό στο σώμα. Επίσης κοντά στο κέντρο βάρους του σώματος, που ορίζεται από το κέντρο της οσφύος... Δηλαδή, όχι πολύ χαμηλά γιατί καταπονείται το άκαμπτο ιερό οστούν από το βάρος που ακουμπά πάνω του, και όχι πολύ ψηλά γιατί το βάρος θα στηρίζεται όλο στους ώμους.
Το βάρος πρέπει να εφαρμόζει στο «κοίλο» της οσφύος και λίγο προς τα κάτω, να μοιράζεται πρακτικά ανάμεσα στους ώμους και τη μέση, και να αφήνει τους ώμους όσο γίνεται ελεύθερους. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι η... μεσογειακή κοιλίτσα θα πρέπει να είναι ελεγχόμενη(!), γιατί αλλιώς ο ιμάντας που κρατά το σακίδιο στην κοιλιά θα σας «κόβει» όλη μέρα, όσο φαρδύς και να είναι.
Τα κοινά κυνηγετικά γιλέκα της αγοράς πρέπει να απορρίπτονται για ένα ορεινό κυνήγι που αναγκάζεται κανείς να μεταφέρει φορτίο... Δεν εφαρμόζουν στο σώμα και το βάρος κινείται χαλαρά και κουραστικά γύρω από τον κορμό μας. Είναι κατάλληλα μόνο για ένα γρήγορο απογευματινό κυνήγι κοντά στο αυτοκίνητο, με λίγο βάρος και χωρίς προμήθειες νερού και υλικών.
Τεχνικά χαρακτηριστικά!
Αντιθέτως, η εξάρτυση για ένα ολοήμερο ορεινό κυνήγι πρέπει να έχει ειδικά χαρακτηριστικά, με κυριότερο το μαλακό πλαίσιο στα σημεία που εφαρμόζει στο σώμα: μαξιλαράκι εκεί που ακουμπά στη μέση, μαξιλαράκια στους ώμους και διπλή ζώνη αν γίνεται (μια φαρδιά ζώνη για εφαρμογή στη μέση και μια για να συγκρατεί τις εξωτερικές τσέπες κοντά στο σώμα).
Οι αγκράφες της ορεινής «αρματωσιάς» πρέπει να είναι πλαστικές, για να μη χαράζουν τα κοντάκια των όπλων, αλλά και για να μη σκουριάζουν... Εξαιρετικά «σοφό» είναι και το δέσιμο στο ύψος του στήθους, όπως... έφτιαχνε με κόμπο η γιαγιά στο Ζαγόρι! Το δέσιμο αυτό κατανέμει πιο αρμονικά το φορτίο, αποφορτίζει τους ώμους και αφήνει τα χέρια ελεύθερα για σκόπευση!
Οι παλάσκες ή οι μπροστινές τσέπες πρέπει να μην ξεπερνούν με τίποτα την πρόσθια γωνία των ισχίων... Αν την ξεπερνούν, ο μηρός θα βρίσκει πάνω τους στις ανηφορικές κλίσεις, τα φυσίγγια θα κουδουνίζουν και το βήμα στον ανήφορο θα δυσκολεύει. Αυτός είναι και ο λόγος που μερικά καταπληκτικά -κατά τα άλλα- γιλέκα ή σακάκια ευρωπαϊκής προέλευσης για το κυνήγι της μπεκάτσας, δεν ταιριάζουν στους δικούς μας τόπους.
Στη δική μας χώρα, το κυνήγι της μπεκάτσας είναι κυρίως ορεινό, με πορείες χιλιομέτρων στις μεγάλες κλίσεις των ελατιάδων, της οξιάς ή των δρυοδασών... Ενα τέτοιο σακάκι -με φυσίγγια στις μπροστινές τσέπες και ένα μπουκάλι νερό στην πλάτη- είναι πρακτικά... ένα διαρκές εμπόδιο στην κίνηση. Η ΒΕRΕTΤΑ είχε φτιάξει παλιότερα ένα πολύ έξυπνο κυνηγετικό σακάκι με εσωτερικούς ιμάντες, που κρεμιέται στους ώμους και μπορεί να φορεθεί πάνω από την εξάρτυση (αν παραστεί ανάγκη ή αν σταθούμε κάπου ιδρωμένοι).
Το ιδανικό...
Οι «καθαρόαιμες» εξαρτύσεις βουνού, πολύ συχνά δεν κάνουν για το κυνήγι της μπεκάτσας! Η εξάρτυση και η «αρματωσιά» για την μπεκάτσα πρέπει να έχει όσο γίνεται λιγότερα σημεία, που να μπορούν να πιαστούν στα κλαριά και στα πουρνάρια... Ομως, τα πρόσθετα λουριά που σφίγγουν και σταθεροποιούν τα μπόσικα, μπορεί να πιάνονται παντού και να αχρηστεύουν την εξάρτυση στο πυκνό κλαρί του βουνού.
Τα γιλέκα και οι εξαρτήσεις με τα πολλά ρυθμιζόμενα λουριά κάνουν για τις πέρδικες και τα ανοιχτά μέρη , όχι όμως για το κλαρί (και κυρίως όχι για το πουρνάρι που είναι εξαιρετικά σκληρό και άκαμπτο). Οι εξαρτύσεις -εκτός από την ιδανική κατανομή βάρους πάνω στο ανθρώπινο σώμα- πρέπει να έχουν και κάποιες θήκες... πιο εξειδικευμένες, όπως μια μεγάλη αδιάβροχη θήκη που να χωρά μερικά πουλιά... και έναν λαγό. Επίσης, μια μεγάλη θήκη που να χωρά αρκετό νερό σε μπουκάλια ή εύκαμπτα φλασκιά, αν είναι δυνατόν έτσι διαμορφωμένη που να σταθεροποιεί το βάρος του νερού μέσα στο σακίδιο.
Οι Αμερικανοί έφτιαξαν τα ενσωματωμένα παγούρια camelback με σωληνάκι για να πίνουμε ή να ποτίζουμε σκυλιά, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν είναι πρακτικό τελικά... Περισσότερο θυμίζει εξοπλισμό... του πολέμου στο άνυδρο Ιράκ!
Η συντήρηση...
Οι εξαρτύσεις, τα γιλέκα ή τα σακίδια του βουνού πρέπει να προβλέπουν και μερικές εσωτερικές θήκες, που να κλείνουν στεγανά και αδιάβροχα. Είναι απαραίτητες για τη μεταφορά μικροπραγμάτων που μπορεί να πέσουν ή να χαθούν, όπως τα κινητά τηλέφωνα, τα G.P.S, οι φακοί, οι αναπτήρες ή η κυνηγετική άδεια...
Χρήσιμα σε μια εξάρτυση είναι επίσης και τα εξωτερικά λουριά στην πλάτη, που μπορούν να συγκρατήσουν σφιχτά ένα διπλωμένο πανωφόρι, ή ένα επιπλέον φλις για το αγιάζι των βουνών. Για τη μακροζωία των εξαρτύσεων, καλό είναι να πλένονται τακτικά και -κυρίως- να αφαιρούνται τα ξερά φύλλα, τα χώματα, τα κλαράκια, τα... φτερά και τα αίματα από το ύφασμα. Αν μένουν εκεί, εισχωρούν στις ραφές και καταστρέφουν το ύφασμα.
Ενα θέμα που είναι δύσκολο να λυθεί, είναι το ξεθώριασμα του φωσφορούχου χρώματος από την έκθεση στον ήλιο. Μετά μια - δυο σεζόν πλυσιμάτων και έκθεσης στον ήλιο, το χρώμα ξεθωριάζει και δεν φαίνεται καθόλου. Να θυμάστε επίσης ότι σε σακίδια, εξαρτύσεις και γιλέκα, το... μέγεθος είναι σημαντικό! Είτε στενό είναι είτε πολύ μεγάλο, τελικά θα είναι μια αποτυχία.
Στον δικό μας τόπο, ακόμα και τα... σαμάρια φτιάχνονταν κάποτε κατά παραγγελία, στις διαστάσεις ακριβώς του υποζυγίου!
---------------------------------------------
Πηγή: Έθνος, Κυνήγι-Νίκος Κράλλης
---------------------------------------------
