Το γόνατο είναι από τις αρθρώσεις του ανθρώπινου σώματος που καταπονούνται περισσότερο, μια και υφίσταται υπερβολική χρήση στην καθημερινότητα, στο περπάτημα, το τρέξιμο, τις αθλητικές δραστηριότητες.
Είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε, να μας επιτρέπει να βαδίζουμε, να στεκόμαστε, να ανεβαίνουμε σκάλες και να εκτελούμε σύνθετες κινήσεις.
Λόγω της πολυπλοκότητας και του εύρους των κινήσεων που πραγματοποιεί (κάμψη, έκταση, στροφικές και πλάγιες κινήσεις) και λόγω της αδιάκοπης χρήσης του, το γόνατο είναι η άρθρωση που παρουσιάζει τη συχνότερη εμφάνιση παθήσεων, που οφείλονται είτε σε τραυματισμούς στα νεώτερα άτομα, είτε σε μακροχρόνια φθορά, στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
Οι παθήσεις αυτές προκαλούν έντονο πόνο, μείωση του εύρους των κινήσεων της άρθρωσης, και τελικά ελαχιστοποίηση της δυνατότητας για εργασία, αθλητικές ή και απλές καθημερινές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα σημαντική έκπτωση της ποιότητας ζωής του ατόμου.
Οι συχνότερες βλάβες που εμφανίζονται στην άρθρωση του γόνατος είναι:
1) στα νεώτερα άτομα και ιδιαίτερα τους αθλητές (επαγγελματίες ή μη) οι ρήξεις των μηνίσκων και των χιαστών συνδέσμων και οι τραυματικές βλάβες του αρθρικού χόνδρου και
2) στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας το μείζον πρόβλημα που καταπονεί την άρθρωση είναι η οστεοαρθρίτιδα, δηλαδή η φθορά των αρθρικών επιφανειών, που σε προχωρημένο στάδιο οδηγεί στην ελάττωση του εύρους κίνησης, παραμόρφωση του άξονα του ποδιού και έντονο πόνο, πολλές φορές ακόμη και στην ηρεμία.
Η θεραπεία ανάλογα με το είδος και τη βαρύτητα της βλάβης είναι είτε συντηρητική (φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία, κ.α.) ή χειρουργική.
Στις περιπτώσεις όπου η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί μονόδρομο, τα τελευταία χρόνια,έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνικές που οδήγησαν στη μετάβαση από την εποχή της κλασσικής χειρουργικής με τις επεμβάσεις των μεγάλων τομών και τα επακόλουθά τους (πολυήμερη νοσηλεία, μετεγχειρητικές επιπλοκές, βραδεία και επίπονη ανάρρωση, δύσμορφες ουλές, κ.α.), στην εποχή της ελάχιστης επεμβατικότητας (minimal invasive surgery).
Η εφαρμογή της τεχνικής μικρών τομών και η αρθροσκοπική χειρουργική, δίνουν απάντηση στις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου-ασθενούς, εξασφαλίζοντας άμεση αντιμετώπιση του πόνου, ελάχιστο χρόνο νοσηλείας, γρήγορη επιστροφή στις καθημερινές ή αθλητικές δραστηριότητες, συντομότερη επάνοδο στην εργασία και μειωμένο κόστος νοσηλείας.
Έτσι, στους ασθενείς με τραυματικές ρήξεις δομών ή συνδέσμων της άρθρωσης του γόνατος, η αρθροσκόπηση παρέχει τη δυνατότητα παρέμβασης στην άρθρωση με τρόπο minimal (2 τομές 0,5cm περίπου η καθεμία), και προσφέρει τη ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση (είτε πρόκειται για ρήξεις μηνίσκων, είτε χιαστών, είτε βλάβες του αρθρικού χόνδρου), με καινούργιες τεχνικές, όπως αυτή της διπλής δεσμίδας για την αποκατάσταση του προσθίου χιαστού κ.α.
Ο ασθενής συνήθως εξέρχεται από το νοσοκομείο την ίδια ή την επόμενη ημέρα και ανάλογα με το μέγεθος του προεγχειρητικού προβλήματος και το είδος της επέμβασης που έχει υποβληθεί, επιστρέφει σύντομα στην καθημερινότητά του (εργασία, αθλητισμό). Επίσης, στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας οι εκφυλιστικές βλάβες των μηνίσκων χωρίς στοιχεία οστεοαρθρίτιδας, μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς με αρθροσκοπική παρέμβαση.
Ωστόσο, στις περιπτώσεις με οστεοαρθρίτιδα γόνατος, που είναι και οι συχνότερες στις μεγάλες ηλικίες, οι ασθενείς συνήθως καθυστερούν να αναζητήσουν θεραπευτική λύση στο πρόβλημά τους, με αποτέλεσμα να προσέρχονται στον ορθοπεδικό, όταν έχουν ήδη ζήσει με πόνους αρκετά χρόνια από τη ζωή τους, και μόνη επιλογή αποτελεί η χειρουργική επέμβαση.
Η πιο σύγχρονη μέθοδος χειρουργικής αντιμετώπισης της ομάδας αυτής των ασθενών, είναι η «ολική αρθροπλαστική ελάχιστης επεμβατικότητας». Είναι μία τεχνική που απαιτεί ιδιαίτερη εξειδίκευση μια και είναι τεχνικά σαφώς πιο απαιτητική από την κλασσική μέθοδο μεγάλων τομών και η σωστή εκτέλεσή της βασίζεται στον ακριβή προεγχειρητικό έλεγχο και σχεδιασμό και την εμπειρία του χειρουργού.
Η επέμβαση αυτή πραγματοποιείται μέσω μιας μικρής τομής του δέρματος, από την οποία γίνεται αφαίρεση των φθαρμένων αρθρικών επιφανειών και αντικατάστασή τους από μία πρόθεση (τεχνητή άρθρωση).
Η τεχνική αυτή έχει ως πλεονέκτημα το μικρότερο τραυματισμό των ιστών, αισθητά λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, μικρότερη απώλεια αίματος, συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο και το σημαντικότερο ταχύτερη αποκατάσταση και επιστροφή του ατόμου στην καθημερινότητά του.
----------------------------
Πηγή: Τα ΝΕΑ
----------------------------
Είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε, να μας επιτρέπει να βαδίζουμε, να στεκόμαστε, να ανεβαίνουμε σκάλες και να εκτελούμε σύνθετες κινήσεις.
Λόγω της πολυπλοκότητας και του εύρους των κινήσεων που πραγματοποιεί (κάμψη, έκταση, στροφικές και πλάγιες κινήσεις) και λόγω της αδιάκοπης χρήσης του, το γόνατο είναι η άρθρωση που παρουσιάζει τη συχνότερη εμφάνιση παθήσεων, που οφείλονται είτε σε τραυματισμούς στα νεώτερα άτομα, είτε σε μακροχρόνια φθορά, στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
Οι παθήσεις αυτές προκαλούν έντονο πόνο, μείωση του εύρους των κινήσεων της άρθρωσης, και τελικά ελαχιστοποίηση της δυνατότητας για εργασία, αθλητικές ή και απλές καθημερινές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα σημαντική έκπτωση της ποιότητας ζωής του ατόμου.
Οι συχνότερες βλάβες που εμφανίζονται στην άρθρωση του γόνατος είναι:
1) στα νεώτερα άτομα και ιδιαίτερα τους αθλητές (επαγγελματίες ή μη) οι ρήξεις των μηνίσκων και των χιαστών συνδέσμων και οι τραυματικές βλάβες του αρθρικού χόνδρου και
2) στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας το μείζον πρόβλημα που καταπονεί την άρθρωση είναι η οστεοαρθρίτιδα, δηλαδή η φθορά των αρθρικών επιφανειών, που σε προχωρημένο στάδιο οδηγεί στην ελάττωση του εύρους κίνησης, παραμόρφωση του άξονα του ποδιού και έντονο πόνο, πολλές φορές ακόμη και στην ηρεμία.
Η θεραπεία ανάλογα με το είδος και τη βαρύτητα της βλάβης είναι είτε συντηρητική (φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία, κ.α.) ή χειρουργική.
Στις περιπτώσεις όπου η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί μονόδρομο, τα τελευταία χρόνια,έχουν αναπτυχθεί νέες τεχνικές που οδήγησαν στη μετάβαση από την εποχή της κλασσικής χειρουργικής με τις επεμβάσεις των μεγάλων τομών και τα επακόλουθά τους (πολυήμερη νοσηλεία, μετεγχειρητικές επιπλοκές, βραδεία και επίπονη ανάρρωση, δύσμορφες ουλές, κ.α.), στην εποχή της ελάχιστης επεμβατικότητας (minimal invasive surgery).
Η εφαρμογή της τεχνικής μικρών τομών και η αρθροσκοπική χειρουργική, δίνουν απάντηση στις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου-ασθενούς, εξασφαλίζοντας άμεση αντιμετώπιση του πόνου, ελάχιστο χρόνο νοσηλείας, γρήγορη επιστροφή στις καθημερινές ή αθλητικές δραστηριότητες, συντομότερη επάνοδο στην εργασία και μειωμένο κόστος νοσηλείας.
Έτσι, στους ασθενείς με τραυματικές ρήξεις δομών ή συνδέσμων της άρθρωσης του γόνατος, η αρθροσκόπηση παρέχει τη δυνατότητα παρέμβασης στην άρθρωση με τρόπο minimal (2 τομές 0,5cm περίπου η καθεμία), και προσφέρει τη ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση (είτε πρόκειται για ρήξεις μηνίσκων, είτε χιαστών, είτε βλάβες του αρθρικού χόνδρου), με καινούργιες τεχνικές, όπως αυτή της διπλής δεσμίδας για την αποκατάσταση του προσθίου χιαστού κ.α.
Ο ασθενής συνήθως εξέρχεται από το νοσοκομείο την ίδια ή την επόμενη ημέρα και ανάλογα με το μέγεθος του προεγχειρητικού προβλήματος και το είδος της επέμβασης που έχει υποβληθεί, επιστρέφει σύντομα στην καθημερινότητά του (εργασία, αθλητισμό). Επίσης, στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας οι εκφυλιστικές βλάβες των μηνίσκων χωρίς στοιχεία οστεοαρθρίτιδας, μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς με αρθροσκοπική παρέμβαση.
Ωστόσο, στις περιπτώσεις με οστεοαρθρίτιδα γόνατος, που είναι και οι συχνότερες στις μεγάλες ηλικίες, οι ασθενείς συνήθως καθυστερούν να αναζητήσουν θεραπευτική λύση στο πρόβλημά τους, με αποτέλεσμα να προσέρχονται στον ορθοπεδικό, όταν έχουν ήδη ζήσει με πόνους αρκετά χρόνια από τη ζωή τους, και μόνη επιλογή αποτελεί η χειρουργική επέμβαση.
Η πιο σύγχρονη μέθοδος χειρουργικής αντιμετώπισης της ομάδας αυτής των ασθενών, είναι η «ολική αρθροπλαστική ελάχιστης επεμβατικότητας». Είναι μία τεχνική που απαιτεί ιδιαίτερη εξειδίκευση μια και είναι τεχνικά σαφώς πιο απαιτητική από την κλασσική μέθοδο μεγάλων τομών και η σωστή εκτέλεσή της βασίζεται στον ακριβή προεγχειρητικό έλεγχο και σχεδιασμό και την εμπειρία του χειρουργού.
Η επέμβαση αυτή πραγματοποιείται μέσω μιας μικρής τομής του δέρματος, από την οποία γίνεται αφαίρεση των φθαρμένων αρθρικών επιφανειών και αντικατάστασή τους από μία πρόθεση (τεχνητή άρθρωση).
Η τεχνική αυτή έχει ως πλεονέκτημα το μικρότερο τραυματισμό των ιστών, αισθητά λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, μικρότερη απώλεια αίματος, συντομότερη παραμονή στο νοσοκομείο και το σημαντικότερο ταχύτερη αποκατάσταση και επιστροφή του ατόμου στην καθημερινότητά του.
----------------------------
Πηγή: Τα ΝΕΑ
----------------------------
