Κυριακή 6 Μαΐου 2012

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 6-5-2012 - ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ


«Μέτ' αὐτοῦ εἰμί ἐν θλίψει»

Ὅταν μᾶς βρίσκουν δυστυχίες ἤ καί συμφορές, ὅπως ἀνέχεια, πεῖνα, θάνατος, ἀτύχημα ἤ σοβαρή ἀρρώστεια, ψάχνουμε γιά σωτῆρα. Ψυχολογικά νιώθουμε ἀνασφάλεια καί γυρίζουμε στήν κατάσταση τοῦ βρέφους, πού καταφεύγει στήν ἀγκαλιά τῶν γονιῶν του.

Καί ἐπειδή οἱ γονεῖς μας ἤ εἶναι ἀνήμποροι νά βοηθήσουν ἤ ἔφυγαν ἀπό τήν ζωή θυμόμαστε ... τόν Θεό!

Μά, τί περίεργο!.. Ἀντί νά τοῦ ζητᾶμε μέ συντριβή τό ἔλεος καί τήν βοήθειά Του, Τόν «στήνουμε» στό ἐδώλιο : -Πού εἶναι ὁ Θεός μπροστά σέ τόση δυστυχία;... ἤ (ἀκόμη χειρότερα) - Γιατί νά μοῦ τό κάνει αὐτό ὁ Θεός;...

Μάλιστα τέτοιες ἐκφράσεις ἀκούγονται πολλές φορές καί ἀπό τά χείλη ἀνθρώπων χριστιανῶν.

Τά πράγματα, ὅμως, δέν εἶναι ἔτσι καί τέτοια αἰσθήματα ἀπέναντι στόν Πλάστη μας ἐγγίζουν τήν βλασφημία.

Ἀπό τήν ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος στήν ἐποχή τοῦ Ἀδάμ γύρισε τήν πλάτη στόν Δημιουργό του, ἡ ζωή του ἔγινε ἕνα μέ τόν πόνο. Ἡ σκιά τοῦ θανάτου σκέπασε τά ὁράματα τοῦ τελειότερου πλάσματος στήν Γῆ. Ἔμεινε, ὅμως, ἡ ὑπόσχεση τῆς παλιγγενεσίας. Δοσμένη ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, διασώθηκε στίς παραδόσεις καί τά κείμενα τῶν Ἑβραίων, τοῦ λαοῦ πού -ζηλευτά πεισματάρης- κράτησε τήν πίστη του στόν μοναδικό Θεό. Ἔτσι, ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ὅταν Ἐκεῖνος ἠθέλησε, ἀπέστειλε τόν σαρκωμένο Λόγο Του, ἀνάμεσά μας, σωτῆρα καί λυτρωτή καί εὐεργέτη.

Ὁ Ἰησοῦς στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ, δέν ἦταν ὁ ἄνθρωπος - Δάσκαλος πού περνοῦσε. Ἦταν ὁ Θεός πού πονοῦσε. Καί πού συμπονοῦσε. Καί πού σπλαχνιζόταν. Γι' Αὐτόν, τό θαῦμα ἦταν πλέον ἡ Φυσική συνέπεια τῆς Δυνάμεως καί τῆς Ἀγάπης Του.

π.Π.Μαρ
--------------------------
Πηγή: imkythiron.gr
--------------------------